Rozprzestrzeń

[Berenika97]

Nie zapisał nieba gotową odpowiedzią.

Rozsypał tylko gwiazdy –

alfabet, do którego szukam klucza.

Nie dał prawdy jak kamienia do ręki,

ale tchnął we mnie pęknięcie –

szczelinę,

przez którą sączy się

żywe srebro wątpliwości.

Prawda podarowana jest echem w cudzej studni.

Ta, którą rodzę z siebie

w skurczach ciszy,

staje się nowym układem atomów,

moją własną geometrią istnienia.

Pytanie nie jest kompasem,

lecz napięciem duszy,

wektorem wyznaczonym w pustce.

Każde "dlaczego"

rozrywa zasłonę.

Nie ma dokąd iść.

A w rezonansie każdego kroku

On staje się Drogą.

Mógł mnie stworzyć z pewności.

Cichy, doskonały kryształ.

Wieczny. Nieruchomy.

Wybrał jednak, bym stała się świadomością –

wątłym płomieniem,

który żyje, bo pyta.

I płonie, bo nie wie.

 

 

 

[andrew]

@Berenika97

...

gdyby tak dziecko

w galerii kupować gotowe 

czy byłaby to fajne 

i bardzo morowe 

 

przyjemnie patrzeć 

jak na nogi samo wstaje 

i rączkami do wiedzy 

na stole dostaje

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[huzarc]

@Berenika97

To wybitny wiersz metafizyczny — świadectwo duchowej inteligencji i dojrzałości poetyckiej.

Nie udaje objawienia, nie moralizuje, a jednak dotyka samego rdzenia sensu bycia.

Jest w nim światło mistyki, ale też racjonalna pokora naukowca, który wie, że pytanie jest aktem wiary.

[Migrena]

@Berenika97

Cudowne poruszające rozważanie. 

Pięknie ujęłaś, że świadomość nie jest kryształem, lecz płomieniem.

A  poszukiwanie własnej prawdy w "skurczach ciszy" jest jedyną prawdziwą geometrią istnienia. Wątpliwość staje się tu najwyższą formą wiary.

 

Wspaniały tytuł.

Imperatyw egzystencjalny.

Przez ten tytuł wiersz nabiera specjalnego znaczenia.

 

Bereniko.

Twoje wiersze coraz głębsze.

Coraz śmielsze.

Jest już bardzo wysoko :)

 

[viola arvensis]

@Berenika97 Jejku, jaki głęboki i piękny wiersz...

Jak Ty wspaniale rozkwitasz w tym pisaniu. Z wielką chęcią wracam pod Twoje wiersze. 

Ten jest niezwykle wartościowy. 

[Simon Tracy]

Piękne, filozoficzne rozważania. 

[Gerber]

Bardzo podoba mi się Twój wiersz, mój klimat.

 

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... cała "rozprzestrzeń" bardzo mi się podoba. To szczere zajrzenie w siebie, wątpliwości... itd,,

Tutaj, jw. (com się namachała, żeby pogrubić) piękne są te skurcze ciszy, a nad własną

geometrią istnienia to musimy.. caaaałe życie.. pracować, żeby nam się figura

geometryczna nie rozsypała.

Miłego wieczoru.

Edytowane 14 minut temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)