Gdzieś tam

[Annna2]

 

 

Gdzieś tam są starzy, inni bo przeźroczyści.
Gadżety, bibeloty, inne jeszcze ich nie dotyczy.
Gorączka, choroba, to nic nie obchodzi,
gdy cierpienie, po co, na wzrok to szkodzi.
Gniewni ci młodzi, od nich całe zło pochodzi.

Gdyby tak z losem często nie grali.
Gloryfikowali mniej posiadaniu,
gadaniu i krzyku, a potem śmiechu nie zakotwiczyli u góry.
Gustowny lot im, tylko w chmury.
Gdyby tak byli-  mówimy.

 

Gaje oliwne bez wody to pustynie.
Gabaryty dobra czy zła, od nas zależy
Gra z życiem nasza.

Gumką myszką grafitowy kolor wymazać,
gram bieli niebu dolać, gładzić słowa
Grymasy i zmarszczki gryzą, kąsają bólem.
Grząskość, za nią nikt inny nie jest winien.
Gdy kradnie się wszystko, także zwątpienie,
gwiazdozbiór nie nasz.
Gula jak kula u nogi, drogą idą tylko wtedy
granitowe kamienie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[huzarc]

@Annna2

Twój wiersz jest odważnym eksperymentem językowym – gra literą „G” sprawia, że czyta się go jak rodzaj muzycznej improwizacji, gdzie rytm i brzmienie stają się równie ważne jak sens. Dzięki temu tekst zyskuje własną melodię i charakter, jakby mówił do ucha, a nie tylko do oczu.

[Annna2]

@huzarc  dzięki,

 

 

ps. @huzarc piękny jest Twój komentarz

Edytowane 10 godzin temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Migrena]

@Annna2

Wiersz emanuje gorzką refleksją nad kondycją ludzką, a jego siła tkwi w spójnej i gęstej warstwie językowej. Dominująca aliteracja na głoskę  G (Gadżety, Gorączka, Gniewni, Grząskość, Gula) nadaje tekstowi hipnotyczny, niemal mantryczny rytm.

Ludzki los to dialektyka między iluzoryczną lekkością „bibelotów” a rzeczywistym ciężarem „granitowych kamieni”.

Aniu.
Bardzo głęboki, niemal sakralny wiersz.
Piękny.

[Annna2]

@Migrena  dziękuję.

'Ta nasza młodość z kości i krwi
Ta nasza młodość co z czasu kpi" A potem.

 

Dziękuję Jacek bardzo bardzo.

 

[obywatel]

@Annna2 I stałem się mądrzejszym przez wiersz, akromonogramy hasło krzyżówek. Wers przewodni pierwszy i pointa!

Teledysk Wasza miłość - nasuwa się, dziękuję wasza. Lecz co ważkie tu jest, to iż zaistniał ten wiersz, i nic ważniejszego nie ma (ciekawe co było - paragrafowo powodem ? :)))))
Na marginesie będąc i w treści (jak nie fajnie to brzmi, poza kontekstem - treść), mogę tylko cieszyć się :)))

[violetta]

Fajny wiersz z tym g:)

[Annna2]

@sam_i_swoi   to  nie akromonogram- a tautogram.

dzięki

@violetta dzięki

[andrew]

@Annna2

...

lecz świat nie stoi

biegnie do przodu

i mimo...

wciąż mniej w nim głodu 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Berenika97]

@Annna2

To głęboki i piękny wiersz o odpowiedzialności, wyborach i naturze ludzkiego cierpienia.

Anafora na literę "G" jest tu niezwykle wyrazista - brzmi jak mantra, która zmusza do zatrzymania się przy każdym słowie.

Podoba mi się ta odmowa łatwego oskarżania -"Gabaryty dobra czy zła, od nas zależy". To mądra odmowa podziałów pokoleniowych i wskazywania palcem.

Piękne obrazy są w Twoim wierszu. Jest też świadomość trudności ("Grząskość"), ale i jasność, że nie ma niewinnych widzów - jesteśmy współautorami swojego losu. Jakże mądre słowa!

 

[Annna2]

@Berenika97  a mnie się podoba, to że zauważyłaś- żeby tak łatwo nikogo nie osądzać.

Bo w pędzie życia nie zauważamy ludzi, ludzi starszych, wiem są czasem uciążliwi, trudni,

ale są, nie są przezroczyści. Tak mi się wydaje, że jest taka obojętność, nie wiem, może mi się tylko zdaje.

Dziękuję Berenika

[Migrena]

@Annna2

Teza "Istnieć to być widzianym" (Esse est percipi), przypisywa często George'owi Berkeleyowi, uczy nas, że
jeśli pozbawiamy kogos uwagi, de facto odbieramy mu cząstkę jego bytu. Ta znieczulica, o której  Aniu wspomniałaś jest niczym innym jak zbiorowym, mimowolnym aktykiem wymazania.

Ona jest.

Tuż obok nas.

Wszędzie.