Bezdech

[Migrena]

 

 

 

Przychodzi bez kroków
cisza w jej dłoniach
jak popiół śpiewający w kominie nocy.

Nie woła po imieniu,
nie prosi o światło,
zamyka oczy światu
i gasi świat w tobie.

Był jeszcze śmiech w poranku,
echo słów szukających drogi,
dotyk, co grał na skórze,
nim czas kruszył się pod żebrami.

Chleb pachniał,
szumiała kawa w czajniku,
słońce drżało na szybie
jak złoty pył w płucach -
i nagle ktoś wydmuchał płomień z oddechu.

Piasek zdradził klepsydrę,
oddech rozdarł się jak pergamin,
a serce rdzewiało
jak zegar w ruinach ciała.

Przychodzi, gdy milkną wszystkie imiona,
gdy język staje się kamieniem,
a krew, co była ogniem,
uczy się być wodą, która zamarza.

Nie ma w tym gniewu,
nie ma łaski -
tylko lustro bez odbicia,
noc, co nie zna świtu,
ręka, która dotyka - i wymazuje.

Śmierć nie jest krzykiem,
lecz ciszą w płucach.
Nie końcem,
lecz pustką po końcu,
gdzie nawet cień się nie porusza,
bo nie ma już światła,
by go urodziło.

I zostajesz -
nie ty,
lecz ślad po oddechu,
rozpływający się w chłodnym bezczasie,
jak atrament w czarnej wodzie,
gdzie żadna dłoń
nie pisze już imion.

 

[Annna2]

@Migrena  no no Jacek jestem pod wrażeniem! Pięknie.

 

Sza, cicho sza czas na ciszę,
Już oddech jej coraz bliżej,
Tego naprawdę Ci brak,
Ona jedna prawdziwy ma smak,
Cisza jak ta....(...)

 

Tak jak Twoje:

 zostajesz -
nie ty,
lecz ślad po oddechu,
rozpływający się w chłodnym bezczasie,
jak atrament w czarnej wodzie,
gdzie żadna dłoń
nie pisze już imion.

[Migrena]

@Annna2

Aniu.

Dziękuję.

Buzia mi się roześmiała do Twoich słów :)

[Alicja_Wysocka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No i masz odpowiedź.

Piasek - paskuda

oddech - morderca

no i ta rdza - pewnie łez za dużo

 

A Ty? Absolutnie nie ponosisz żadnej winy. Wszystko przez coś tam... 

Ładnie Cię usprawiedliwiałam?  :) (Znaczy Peela)

 

Edytowane 10 godzin temu przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - Był jeszcze śmiech w poranku,
echo słów szukających drogi,
dotyk, co grał na skórze, - piękna poezja - 

                                                                              Pzdr.serdecznie.

[Berenika97]

@Migrena

Ten wiersz to świetna medytacja o śmierci, napisana językiem pełnym metafor.

Śmierć jako wygaszanie - "cisza w dłoniach", "ktoś wydmuchał płomień z oddechu". Personifikacja śmierci jako istoty, która przychodzi bez ostrzeżenia i metodycznie gasi kolejne przejawy życia, jest niezwykle sugestywna. Symbole przemijania też robią wrażenie - klepsydra, zegar w ruinach, atrament rozpływający się w wodzie. A tożsamość rozpuszcza się w "bezczasie" - musiałam nad tym się dłużej zatrzymać. Twoja wizja śmierci jest spokojna, z dużą dawką filozoficznych rozważań. Na takie wiersze warto czekać! Jestem pod wielkim wrażeniem!