Dagma z Krainy Śledzi

[Migrena]

 

 

W sklepie pachnącym Atlantykiem i starym szlamem
stoi ona - królowa szczypców,
sirena z plastikowego wiadra.

Włosy - tłuste struny,
na których zagrałby sam diabeł morski,
gdyby nie brzydził się łupieżu.

Dagma, kapłanka sekty dorsza,
głosi kazania do karpi,
że zbawienie przyjdzie w solance.

Każdy, kto przekroczy próg,
czuje, jak wysysa z niego witaminę D
i całą radość z życia,
niczym sum w porze głodu.

Mówią, że nigdy nie widziała mydła,
ale za to wierzy w kryształ,
co oczyszcza aurę z... wątróbki.

Jej uśmiech - jak szczęka rekina po stypie,
jej dłonie - relikwie panierki z wczoraj.
A w oczach świeci sekciarskie „Amen”,
jak neon w barze „U Śledzia”.

Jeśli spotkasz Dagmę - uciekaj,
bo inaczej skończysz,
oprawiony w pergamin z plotek
i jej narcyzmu,
podany z plastrem cytryny,
na ołtarzu świętej Makreli.

 

 

[Alicja_Wysocka]

@Migrena Ale naplotłeś, lubię bajki :)

[Marek.zak1]

Ciekawe, a przypomniałem sobie, jak mama mówiła, że przed wojną takie były i to niemało, nazywano je śledziarami, bo jednak śledź był królem tych zakątków. Pozdrawiam. 

[Naram-sin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

W punkt. To jest jedna z tych kapitalnych metafor, które można interpretować bez końca.

[Berenika97]

@Migrena

Nie wchodzę tam, gdzie śmierdzi morzem z beczki,
omijam dorsze, karpie i sieci rybiej męki.
Niech sireny toną w plastikowym sosie —
ja wybieram powietrze czyste, ląd i słońce w rosie.

 

[Migrena]

@Berenika97

 

 

Bereniko,

Twój komentarz czytam jak głos człowieka, który widzi dalej niż horyzont. W świecie, gdzie tak łatwo dać się porwać prądom cudzych narracji, Ty wybierasz stabilny grunt – powietrze i światło zamiast solanki i sieci. To świadectwo nie tylko inteligencji, ale i filozoficznej postawy: rozróżnienia między tym, co wciąga, a tym, co daje wolność.

W Twoich słowach jest także nuta wrażliwości, która przypomina mi scenę z filmu "Adrift"  (41 dni nadziei)   Shailene Woodley (w roli Tami Oldham) i Sam Claflin (w roli Richarda Sharpa)

- wyspa gdzieś na Pacyfiku, on i ona młodzi i piękni, zachód słońca. Na jachcie Richard mówi: „Przyjdź wieczorem,  przygotuję pysznego tuńczyka. Lubisz ryby?” A Tami odpowiada:

„Jestem weganką. Lubię ryby…... ale żywe!”

Te słowa, w cudownej scenerii młodości i przestrzeni, wywołują we mnie subtelne drżenie serca. To zdanie było jak etyczny manifest w jednej chwili – subtelny, a zarazem mocny.

Tak samo brzmi Twoja fraza: „omijam dorsze, karpie i sieci rybiej męki” – to coś więcej niż obraz, to wybór aksjologiczny, który łączy rozum z empatią. Rzadkie i piękne połączenie: intelekt i serce w dialogu z wolnością.

 

Dziękuję pięknie :)

 

 

@Alicja_Wysocka

Alu. 

Sama kazałaś mi nie przesycać.

To się hamuję.

Wszedłem na chwilę w twórczość lekką.

Dziękuję :)

 

 

@Marek.zak1

"Śledziary".

Nie brzmi apetycznie.

Dobrze, że przed wojną a nie za Tuska.

Dziękuję :)

 

 

@Naram-sin

Nigdy jej nie widziałem, ale tak ją sobie wyobraziłem :)

Dzięki za koment.

Dobrego.

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Migrena (wyświetl historię edycji)