Krzywdy

[viola arvensis]

Nie pozwól by krzywdy, które ci zadano,

puściły korzenie i wżarły się w serce,

bo wówczas chodzącą pozostaniesz raną

i słodkich owoców nie wydasz już więcej.

 

Te krzywdy, co spadły na ciebie jak ciernie

rozpoznaj i przyjmij a potem pożegnaj,

za sobą stań murem i kochaj najwierniej

a łaski potrzebne u Boga wyjednaj.

 

 

[UtratabezStraty]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Łukasz Jasiński]

Za późno, niestety... Zapraszam na wiersz pod tytułem - "Apokalipsa" - poza tym: należy zmienić system edukacyjny - uczyć młodych ludzi uniwersalnego humanizmu, personalizmu jednostkowego i empatycznego humanitaryzmu.

 

Łukasz Jasiński 

[viola arvensis]

@UtratabezStraty myślę, że oczywiście że tak i jest to przekazane niejako zwrotem: "rozpoznaj i przyjmij" w tym wierszu. 

@Łukasz Jasiński czytałam.

Pozdrawiam rownież.

Edytowane 18 godzin temu przez viola arvensis (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

śliczne

 

te krzywdy na drodze twoim doświadczeniem

nauką pokory miłości bliźniego

byś umiał wybaczyć i pojął istnienie

jak drogę wiodącą wyłącznie do Niego

:)

 

 

[viola arvensis]

@Jacek_Suchowicz wspaniałe dopełnie. Dziekuję Jacku

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Wędrowiec.1984]

@viola arvensis Napiszę Ci, że to chyba jeden z najpiękniejszych Twoich wierszy. Nie wiem nawet jak go skomentować, ponieważ treść mówi sama za siebie. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Super.

[egzegeta]

Dobry wiersz, chociaż już wyrosłem z rymowanych, a właściwie tu na orgu wybito mi rymowane z głowy :)

Sedno wiersza tkwi w pierwszej strofie. W drugiej niejako pouczenie, wskazówki już mniej ciekawe.

Pozdrowienia.

[Alicja_Wysocka]

Dobrze napisany i mądry

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[viola arvensis]

@egzegeta Dziękuję! Myślę, że z rymów się nie wyrasta, one są jak rytm serca w wierszu :) 

Pozdrowienia.

@Alicja_Wysocka Dziękuję bardzo :)

@Wędrowiec.1984 bardzo to miłe :)

Dziękuje Grzesiu !

[Sylwester_Lasota]

Kiedyś powziąłem dokładnie takie postanowienie, ale z upływem czasu coraz jaśniej widzę jakie to trudne. Żale sieją się w nas jak chwasty, które zakwaszają glebę naszej osobowości i z biegiem czasu gorzkniejemy coraz bardziej. Osobom wrażliwym bardzo często jest trudno tego się ustrzec.

Piękny i bardzo mądry wiersz. Cieszę się, że dane mi było go przeczytać.

Pozdrawiam. 

[viola arvensis]

@Sylwester_Lasota dziękuję za tą wypowiedź. Wiesz, u mnie jest zupełnie odwrotnie, właśnie z wiekiem wszystko się zmienia a uwierz, wrażliwość moja jest wielka... Myślę, że nie ma reguł a praca nad sobą, to najlepsza robota jaką można wykonywać :) 

Pozdrowienia serdeczne. 

[Dagmara Gądek]

… te „ słodkie owoce”- dla nich warto żyć, warto tworzyć, a każdy już sobie odpowie, czy słodkim owocem jest sztuka, więź uczuciowa, czy samozadowolenie. 
Stanie za sobą „ murem”? Za jakim sobą ? Wyidealizowanym, wypracowanym mozolnie imagem? Czy tkwienie uparte w niezmienności? 
Nie lubię sztywniactwa, ( utrudnia zaistnienie nieprzewidywalnej sztuki), ale cenię posiadanie granic i może o nie tutaj chodzi … pozdrawiam

[viola arvensis]

@Dagmara Gądek Ja stawiam granice - dlatego jestem wolna. 

 

Dziękuję za czytanie i komentarz. 

Pozdrowienia.

[Andrzej_Wojnowski]

@viola arvensis

 

Zatrzymał mnie ten wiersz. 

Coś w nim jest.

 

Pozdrawiam