Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to wszystko co napisałeś jest prawdą, ale można by to inaczej ubrać słowa; przypomina mi to slogany, które padają z ambony podczas niedzielnej mszy....jakoś mało, żeby stworzyć wiersz.
'Pustka
Jest tuż obok
Bez szukania
Z zamkniętymi oczami'- to zwraca moją uwagę... tyle w tej chwili, bo padam ze zmęczenia;). serdeczności- Samo zło

Opublikowano

nie wiem do końca, czy można to nazwać wierszem... brak połączenia pomiędzy strofami. widać, iż prawdy, które tu głosisz, mają dla Ciebie szczególną wartość... podoba mi się strofa o ludziach i o pustce... gorzej z życiem. tam szczególnie coś zgrzyta. mam mieszane uczucia.

Pozdrawiam
Kalina

Opublikowano

robisz postępy... przypomniał mi się jeden z moich wierszy jak to czytałem...
Miłość
Nie ma jej
A wciąż jest wiara
Że wreszcie będzie - ten fragment podoba mi się najbardziej, bo opisuje smutną prawdę... no i zakończenie też Ci w sumie wyszło bo się zrobiło trochę optymistycznie... jedyne do czego mogę się przyczepić to fakt że wiersz jak dla mnie jest za prosty... nie zmusza do myślenia :) ale może to i lepiej... chociaż ten raz przeczytałem wiersz na tym forum i zrozumiałem za pierwszym razem
pozdro
wiktor

a i zapomniałem dodać - schrzaniłeś tytuł... nie pasuje do wiersza... ale ogólnie +

Opublikowano

a w tym wypadku to chyba raczej bardzo lekko... życie no to zaraz i miłość... miłość sprowadza się do samotności, więc i do pustki... no a ludzi są czasem tacy puści.. no więc może i się lekko te strofy łączą, ale nicość wcale mi tu nie pasuje...
pzdr
wiktor

Opublikowano

końcówka zwraca moją uwagę, podoba mi się, bo baaardzo znajoma... niestety.
strasznie wieje pesymizmem w Twoim wierszu, zwróć uwagę też na miłe aspekty życia, daj szansę nadziei w wierszach, a miłość jest, raczej zawsze, tylko czasem osoba nie ta :)
życie na pewno skłąda się z wielu porażek, ale też z wielu zwycięstw, do których tak naprawdę nie przywiązujemy często dużej wagi, zapominamy szybko...
pustka... jeżeli tylko się chce można dojrzeć dużo, nawet czując się samotnym można być szczęsliwym...
nis pasują mi wielkie litery

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Życie
Jedna porażka --- dlaczego jedna??
Kilka zwycięstw
Nie znaczących nic --- odradzam takie sformułowania, skoro coś nic nie znaczy, to nie warto o tym pisać, a tym bardziej
czytać

Miłość
Nie ma jej
A wciąż jest wiara
Że wreszcie będzie --- to jest ta głębia? w życiu peela nie ma miłości, ale jest wiara? kogo to obchodzi?

Pustka
Jest tuż obok --- i co z tego wynika?
Bez szukania --- no pewnie, że bez, bo skoro jest, to jest bez szukania
Z zamkniętymi oczami

Ludzie
Wrogie oczy
Smutne twarze
Ciepły uśmiech --- ciepły uśmiech non sequitur

i teraz tak — wiersz oparty na czterech hasłach: życie, miłość, pustka, ludzie; ale może by tak je rozwinąć, napisać, czym są? bo w tym wierszu dość nieostro zostały zdefiniowane; dobrałeś sobie autorze 4 pojęcia szerokie jak cholera i chciałeś głębię w trzech niezbyt długich wersach zawrzeć?? poezja to skondensowany przekaz, wymaga ostrości
na koniec — można poczuć wszakże pod pewnymi warunkami: albo treść jest głęboko poruszająca, albo forma nie pozwala przejść obojętnie
w przypadku tego wiersza nie jest spełniony żaden z powyższych
pozdr
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bo życie to jedna porażka.


Jego to obchodzi, wielu ludzi to obchodzi. Może Ciebie nie obchodzi, Twoja sprawa.


Chodziło mi o to, że i tak będziemy odczuwać pustkę mimo, że jej nie szukamy.

A co do reszty zarzutów nie będę na nie odpowiadał, bo bym musiał interpetować cały wiersz.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Widzisz, moim zdaniem dobry wiersz sam się obroni... A Ty z pazurami na krytykę.
Tłumaczysz czytelnikowi, że tytuł ma coś do wiersza, tylko trzeba pomyśleć...
Ja jestem czytelnikiem (myślącym). Nie poetą ale czytelnikiem. Poezję chłonę całą sobą, jęsli tylko jest coś do pochłonięcia.
Potrzebujesz dystansu do siebie i swojej twórczośi. Dystansu i odrobiny samokrytyki.
Prezentujesz swój wiersz na forum w określonym celu. Nie piszesz go tylko dla siebie, bo gdyby tak było, schowałbyś go do szafy.
Oczywiste jest, że ma on dla Ciebie znaczenie. Chodzi o to, by to znaczenie przekazać innym. Chodzi o głębię, mądrość, jakąś względną prawdę...
Moim zdaniem brakuje tego w zaprezentowanych przez Ciebie utworach, w tym także...
Pozdrawiam.
Opublikowano

Johohan - nie bronię się z pazurami. Z niektórymi poglądami się zgadzam, ale jeżeli czasami coś jest wyraźnie(przynajmniej dla mnie) widać, a ktoś mi mówi, że jest inaczej, to co ja mam mówić? Jeżeli coś napisałem to jestem tego pewien, że ma to jakiś sens.

Antek - to nie są suche hasła. Czytajcie każdą strofę tak jakby był to jeden wers, wtedy będzie lepiej czytać i interpretować.

Opublikowano

Równie dobrze mógłbyś kazać mi czytać wspak:) Twojego wiersza nie da się czytać inaczej niż wers po wersie. Nie ma też co interpretować: tutaj wszystko jest oczywiste. A nazwy pojęć abstrakcyjnych są dla mnie jak surowe jajko: mdłe są i bez smaku. Dopiero jak się je ugotuje, usmaży i ubije nabierają realnych kształtów. Dopiero kiedy coś widać można tak naprawdę coś poczuć.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...