Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Diabeł tkwi w szczegółach


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@dot.

 

Tak to już dzieje w naszym życiu drogim,

że nas opętują dość zgubne nałogi.

Jasiu nie potrafi za kołnierz wylewać,

Gianni przestać dziewek w futra przyodziewać.

 

Opublikowano (edytowane)

Bo zupa była słona, zaś barszcz jest byle jaki,

a trwa nie skoszona i brudne są dzieciaki,

bo pies chce iść na spacer, a kot chce do kuwety,

bo skończył się już papier, i dramat że o rety!

 

W codziennym zwykłym życiu szczegółów są tysiące,

odcedzić co mniej ważne, połapać te gorące

i pewnie porozmawiać - nim buchnie awantura,

bo przecież gdzie drwa robią, tam również lecą wióra.
 

Lecz powiem Ci po cichu, że klapa w oczy wali,

kiedy przez lat dwadzieścia się mówi jak do ściany.

To przykład wojny płci jest - tej klapy położenie. 

Czy leżeć ma czy zostać? Patent pod rozważenie.

 

Ściski Franku. Mi się rozwód wydawał końcem świata, a dziś o nim myślę, że był skrajem raju. bb

 

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

A ja Wam powiem historię prawdziwą,

którą słyszałem od pewnej znajomej,

co miała męża oraz dwóch synów

i problem w domu... wszystkim wiadomy.

 

Deska nieszczęsna i mocz na posadce,

codzienne po nich sprzątania mokre

wręcz w czarną rozpacz wpędzały biedaczkę.

W końcu znalazła sposób na problem.

 

Tak mi to wtedy z dumą wyznała,

podnosząc w górę palec znacząco:

Nareszcie sobie ich wychowałam!

Teraz sikają trzy na siedząco.

 

Nie rzekłem słowa na rewelacje,

nie byłem ciekaw takiej nowinki,

a jednak w duchu myślałem sobie:

Miała trzech chłopów, ma... trzy dziewczynki.

 

 

 

 

Pozdrawiam Wszystkich Czytających.

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Jacek_Suchowicz przepraszam, skasowałam tekst wcześniej. Jestem zdziwiona, że się wyświetla. Niby tematyka naturalistyczna, ale nie chcę w tym uczestniczyć. 

 

Mnie zdziwiły poprzedzające wierszyki. Wycofuję się i poproszę admina o wyjaśnienie, czemu zasysa tekst, którego "nie ma". bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tekst skasowałam wkrótce po publikacji. Nie wiem jak możliwe, że się wyświetla. Wstydzę się go i proszę o nieodnoszenie się. Poniosły mnie emocje i prywatne doświadczenia oraz nieprzyjemne wersy z poprzedzających wierszyków. Do brzegu: uznajmy, że nie było. 

Opublikowano

@beta_b, to proste, Jacek zacytował Twój tekst w tej krótkiej chwili, tuż po udostępnieniu, a przed skasowaniem. Potem przez dłuższy moment układał odpowiedź i opublikował ją, gdy tekstu na stronie już nie było. Mówiąc szczerze, gdyby nie ten zbieg okoliczności, nawet bym o Twoim wpisie nie wiedział. Prawdopodobnie nikt by nie wiedział. :)))

 

Czuwaj! :))

P. S.: Jak nie było, to nie było... ale... jesteśmy we Fraszkach :), jest OK.

Opublikowano

@Sylwester_Lasota

Przykład kobiety, która ma "problem powszechnie wiadomy" i na mokro sprząta ubikację po facetach w domu wyjątkowo mnie rozsierdził. Wychowała ich, ale puentę czytam ironicznie. Śmiać się, przejść obok, pochylić nad głupotą?

 

Nie jestem walczącą feministką, ale ciśnienie mi wzrosło. W dodatku "problem powszechnie wiadomy" jest widać akceptowalny społecznie, skoro ma charakter stały i oczywisty.

 

Zgadzam się z Jackiem,

choć rzadko to robię,

że wniosek tu główny:

myj wc po sobie. 

 

Pozdrawiam, bb

Opublikowano

@poezja.tanczy

 

To się cieszę, Marcinie.

 

Pozdrawiam.

@beta_b

 

Ta klapa urosła do gigantycznego problemu. Pewnie stąd tyle klap małżeńskich. Rozwód to szansa na to, by spróbować raz jeszcze i się przekonać, czy pewne scenariusze są powtarzalne.

@Nata_Kruk

 

Trzeba próbować

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Leszczym

 

Też drobnym maczkiem spisane?

@Sylwester_Lasota

 

E tam. Ja też lubię czasem na siedząco

Opublikowano

@Franek K Nie chciałem na gorąco komentować, a byłem ciekawy uwag, zwłaszcza, że jeden z moich kolegów tak ma. 

Na szczęście, mnie taki scenariusz ominął, a wiersz świetny i tchnie prawdą, a tylko ona poraża.

Pozdrawiam 

W temacie niedawno wrzuciłem "Uważaj misiu". 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czy się znajdzie kobieta, która otwartą klapę przyjmie z rozkoszą? Może i tak. Ale ja bym się decydowała na dwie łazienki i każde myje po sobie. Trochę inaczej jest z chrapaniem. Ale w zamykaniu klapy wystarczy dobra wola i uwaga na partnera (podejdż no do plota, jak i ja podchodzę). Wątek mnie uruchomił. Przynajmniej przypomniałam sobie, czego naprawdę nie lubię. :D 

Pozdrawiam, bb

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break  ładna fotka.
    • Noc była dzika - jak koń bez cugli, a dach - skóra świata, napięta od snu. Weszliśmy w ciemność jak w tajemnicę która znała nasze imiona, zanim zdążyliśmy je wypowiedzieć. Twoje ciało błyszczało - złamany płomień, rozgrzane szkło. W powietrzu pachniało burzą i winem. Dotyk był błyskawicą - rozcinał czas, aż spadały z nas wieki milczenia. Wiatr szarpał w naszych włosach jak drapieżnik, co pije światło. Twoje oczy - dwa czarne źródła, z których piła noc, żeby przetrwać świt. Każdy szept kruszył starą dachówkę, każdy ruch - był końcem świata. Pod nami miasto śniło o betonie, a my mieliśmy ciała ze szkła. Na starym dachu - poza przysięgą ziemi, poza linią jutra - włamywaliśmy się w swój świat: z ciał, z cienia, z gwiazd. Drżał, jakby zazdrościł nas sam sobie, jakby nie miał prawa istnieć dłużej. A nad nami - księżyc: pęknięte jabłko nieba, struna światła, z której sączyła się cisza o smaku krwi.        
    • Moje ciało opanował granat,   bo trafiłem w środek Zachodu.   Ciemność jesieni okiełznał   huk okropnych hamulców.   A granat przemakał   przez wiązki świateł samochodów.   Zimną ziemię parkingową,   opanowały neony podwozia.   Moje nozdrza zatrute, smrodem spalonego sprzęgła.     Alkohol, potrzebuję cię teraz,   bo przysłaniają mi światło   czarnymi jak lakier kurtkami.   Trzymając mój zachodni obraz -   wciąż twierdzą, że nie umiem zahamować.     Gdy mnie popychają,   Widzę rozmazane światło ulic  wpadające do tafli wody. Ukazujące się w dziesiątkach  nieregularnych odbić.   Myślą że jest prosto,   lecz moja droga stała się kręta -   zboczyłem świadomie. 
    • Nie trzeba noża, by zadać cios, Czasem wystarczy tylko głos, Jedno zdanie, jak strzała w serce, Zostaje w duszy — na zawsze więcej.   Milczenie złotem, mówili tak, Lecz dziś milczenie to grzech i strach, W sieci ogień, w oczach gniew, Słowa palą jak tysiąc drzew.   Nie każdy krzyk to prawdy głos, Nie każda cisza to winny los, Ludzie w słowach topią sny, Nie wiedząc, jak są ostrzy ich dni.   Każde „nienawidzę” ma swój cień, Za każdym „kocham” stoi sen, Ale gdy mówisz bez serca tonem, Zostaje echo — jak po burzowym dzwonie.   Świat krzyczy głośno, coraz mniej słucha, Prawda ginie wśród pustych słuchań, Zatrzymaj się, zanim zrobisz błąd, Bo słowa są jak ogień — i spalą dom.   Bo słowa ranią mocniej niż stal, Nie cofnie ich już żaden żal, Wystarczy chwila — i świat się zmienia, Z powodu słów bez zrozumienia. Więc zanim powiesz — pomyśl raz, Bo może ktoś straci przez nie czas, Słowa to broń, której nie widać, A jednak potrafi zabijać.
    • @Berenika97 Będę miał zatem motywację by pisać dalsze losy bohaterów. Bo "Boże szelmów..." ma kontynuację ale zbieram się do niej bardzo opornie bo nie wiem czy jest sens pisać przy nikłym odzewie
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...