Człowiek, który się uniósł

[asher]

*

Śniłem, że lecę do góry. Wznosiłem się łagodnie, a niezwykła radość rozsadzała mi serce. Zawsze pragnąłem być jak najdalej od przeklętej ziemi i oto udało się.
Nawet nie zauważyłem, kiedy minąłem dach budynku, w którym spędziłem dzieciństwo i osiągnąłem dojrzałość. Niespodziewanie wyrosła przede mną nieskończona przestrzeń i w pierwszej chwili aż zachłysnąłem się jej widokiem. Potem spojrzałem w dół. Ogromny układ osób, rzeczy i zdarzeń pozostał tam daleko, mizerny i mały. A przecież jeszcze tak niedawno sądziłem, że rozmiary przykrych zdarzeń całkowicie mnie przytłoczą!
Kiedy osiągnąłem wysokość, z której mogłem z szyderstwem odnieść się do tego, co zostało w dole, rozłożyłem szeroko ramiona i krzyknąłem donośnie. Czułem się histerycznie szczęśliwy. Posiadłem bowiem wolność i to w takiej postaci, w jakiej ją sobie wymarzyłem. Jednakże po paru minutach, równie szybko jak szczęście, przyszło coś zgoła odmiennego, a mianowicie spostrzeżenie, że u nóg dynda mi gruby łańcuch. W panice sięgnąłem ku niemu i spróbowałem go odczepić, ale żelastwo stawiło rzetelny opór.
Chcąc nie chcąc, po chwili bezowocnej szarpaniny, zrezygnowałem. Łańcuch ginął gdzieś w przestworzach i być może ciągnął się aż do znienawidzonej ziemi. Machnąłem na to ręką. A co tam! Dopóki się unosiłem, wcale nie musiało mnie to obchodzić.
Nagle jednak z obszaru jasności utworzonego przez przyjazne słońce wpadłem między kłębiaste chmury, gdzie natychmiast otoczyła mnie wilgotna mgła. Zaraz potem przywarł do mojego ciała, zrazu przyjemny, potem coraz bardziej nieznośny chłód. Krzyknąłem znowu - tym razem z rozpaczy. Lodowaty strach, jaki poczułem, był niczym w porównaniu z zimnem oplatającym mnie z zewnątrz. A przy tym wcale nie przestawałem się unosić. Robiłem wszystko, żeby się obudzić, lecz w końcu zrozumiałem, że to nie sen.
W ostatnim odruchu samoobrony sięgnąłem zgrabiałymi palcami do łańcucha i zacząłem schodzić po nim w dół. Udało mu się pokonać kilka metrów, jednak zaraz straciłem siły i pofrunąłem z powrotem. Na więcej nie było mnie już stać.
W miarę, jak robiło się coraz zimniej, moje krzyki słabły, aż wreszcie zmieniłem się w bryłę lodu, która dryfowała dalej w powietrzu wbrew wszelkiej logice. I wtedy, niespodziewanie łańcuch się skończył, a kawał lodu o ludzkich kształtach zawisł w miejscu, niczym przerażająca kukła. Potem chmury zamknęły się w ciszy.

[Leszek_Dentman]

Wychodzi na to, że nie możesz się wydostać z tej kaczej dupy. Smutne.
To znaczy smutny jest temat. Tekst jest świetny.

[Barbara_Pięta]

ło matko, dobry tekst, jak zwykle zresztą, ale niewesoło to wygląda. Ale pocieszę Cię: ostatnio nie umiem sklecić słowa. Vena twórcza wypięła się na mnie, pokazując mi wielką kaczą dupę. Umysł odmawia mi posłuszeństwa. Co by tu jeszcze powiedzieć... ;-))

[asher]

Co robić :(((
Szorty 3 chyba już nie powstaną. Chyba, że o anglosasach, do czego mnie kumpel usilnie namawia. Ja to sobie mówię tak, jadę napisać powieść pt. Squat - o Słowianach, którzy zajmują stary dom w centrum Londka i sztukę do teatru pt. Polonia Prostytuta.

Się ta kacza dupa przyjęła :))

Ja się tak źle nie czuję. Chciałem tylko oddać znak czasu.
Tak w ogóle to robię bibę pożegnalną na Błoniach. Będą Wilki i lecę bo chcę...

[aksja]

witaj ! dla mnie to jakby reminiscensja moich własnych snów...tekst obrazowy. bardzo emocjonalny, strumień myśli okiełznanya jednak tak. to wcale nie złe!
pozdrawiam

[jacek 22]

kapitalne !!! - pozdrawiam-jacek

[natalia]

rzetelny opór?

Udało mu się pokonać = mi

kawał lodu niczym kukła = kawał lodu to coś ciężkiego, a kukła kojarzy mi się z lekkością, stąd lekki dysonans owego porównania, dodatkowo sugerowałabym = "jako" kawał lodu (...)"zawisnąłem" w miejscu(...) = upłynnia to lekko (moim zdaniem) zakończenie i brak wybicia narracji.

reszta kształtnie :) choć, jak wyżej wspomniano, trąca spadkiem samopoczucia, a to wzmacnia uczucie chłodu opisywanego przez bohatera.

tytuł skierował mnie na inne tory, ale dobrze współbrzmi z treścią.

[Jay Jay Kapuściński]

świetny tekst, bardzo mi się podoba tylko szkoda, że taki smutny...

pozdr.

[Pedro Salazar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tekst smutny, ale nie nie powiedziałbym, że to szkoda. Opisy wstrząsające.
Poza tym daje dużo do myślenia, to co z początku wydaje się miłe i przyjemne w rezulatacie
często okazuje się zabójcze. Ale może czasem trzeba się poświęcić dla tej odrobiny prawdziwej radości, nawet gdyby miło to przynieść zgubę.
Czy też odwrotnie, może czasem trzeba się troche pomęczyć i zrezygnować z płytkich, krótkotrwałych przyjemności aby później otrzymac nagrodę za trudy.

Któż to wie?

pozdrawiam

[k.s.rutkowski]

no cóz... tekst nie bardzo mi sie widzi.moze dlatego ze mam dola, a to nie jest napawajacy optymizmem tekst.albo po prostu go nie czuje. przykro mi stary,masz poczesne miejsce na wirtualnej polce autorow , ktorych lubie, ale dzis nie podpisze sie pod tymi pochwalami.

[j.renata]

SMUTNE? TO PO PROSTU NATURALNA KOLEJ RZECZY, przy Wrodzonym Zespole Ziemi Przeklętej, najpierw następuje rzucawka klątwowa, następnie myśli uwzniaślające i napady szyderczego śmiechu, potem następuje załamanie. Duszności i majaki; chory czuje się przytłoczony i obsesyjne szukanie wyjścia, polepszenie może nastąpić po zmianie klimatu, choć nie u wszystkich.
Alternatywne metody leczenia zalecają wizualizację oraz soczewki kontaktowe zmieniające kolor tęczówki. Takie kontakty są bardzo pomocne w postrzeganiu barw i zmieniają perspektywę. Bardzo skuteczną i tanią formą terapii, jest pisanie jaj. Takie pisanki powinny być wielobarwne, to świadczy o zdrowej reakcji.

piękna pisanka Asher,

[piotr_boruta]

Ty zlodzieju podswiadomosci ;))
zakradasz sie podstepnie i wykradasz mi sny
to moj sen, oddaj mi go natychmiast.
no moze nie caly :))
w moim łańcucha nie bylo
a z tym wyjazdem to serio?
i kiedy ta biba na błonach?
pozdrawiam

[Freney]

Jak smuci Poniedzielski: wolność to taka rzecz, z której czasem warto nie skorzystać. Rzetelny opór ani trochę mi nie przeszkadza, to tak jak powiedzieć "popełnił książkę" - niby błąd, ale jak brzmi ;)
Podszedłem nieemocjonalnie.
F.

PS.
na pierwszym roku polonistyki uczą, że metafora "syntagmatycznie ekwiwalentyzuje bądź paradygmatycznie zastępuje" :D kto by pomyślał ;) - tak na marginesie.

[asher]

To się nazywa komenty i znowu przy błahostce. Aż mnie rumieniec obłapił :)) Dzięki.

[adam sangreal]

Śnić o lataniu znaczy być naprawdę szczęśliwym. Tak przynajmniej wyczytałem w pewnym senniku. Ja tylko dwa razy w życiu śniłem że latam i oba te sny odwiedziły mnie w młodości- wtedy byłem naprawdę wolny i szczęśliwy. A teraz? No właśnie. Im łańcuch bardziej rdzewieje, to choć jesteśmy wyżej- do czego dążymy, jednak czegoś brakuje. Tekst trochę nie w moim stylu, jeśli takowy istnieje, ale ogólnie ok.

[Anna Romanek]

Ty tak umiesz pisać o emocjach bez emocji. Może to głupio brzmi, ale taka myśl spontanicznie przyszła mi do głowy. Dobry opis, pozdrawiam.