Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

moc słowa

iwonaroma
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
iwonaroma

iwonaroma

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

słowo, które ożywia -

kocham!

lubię, szanuję...

 

słowo, które uśmierca -

nienawidzę?

nie lubię, nie szanuję...

 

nie, o to mniejsza

z tym sobie poradzę

przeżyję 

 

uśmierca słowo kłamliwe

 

niby ożywia

a jednak gnije

 

 

13
Annie

Annie

Opublikowano
Opublikowano

Ja nie do końca zgadzam się z przesłaniem wiersza, bo każde słowo ma w sobie energię. Słowo raz wypowiedziane, krąży i nie pozwala zapomnieć. Najważniejsza wg mnie jest Intencja.

iwonaroma

iwonaroma

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Też uważam, że każde słowo posiada energię. I że krąży. Ale... można to zutylizować. Słowo 'nienawidzę' można szybciej zutylizować, gdyż od razu wiadomo, o co chodzi. Natomiast gdy ktoś mówi słodkie słówka by coś tylko zyskać dla siebie a nas bez naszej zgody pozbawić tego i owego - można się nabrać i proces utylizacji zostaje przesunięty w czasie gdy przejrzymy na oczy. A w międzyczasie negatywna energia może nas uszczerbić. 

Gdyby utylizacja nie była możliwa zło zaszalaloby na dobre;) A tak... jest w cuglach.

Oczywiście - intencja na pierwszym planie, bo zdarza się, że ktoś kto naprawdę kocha powie w emocjach 'nienawidzę'. Ale to są w sumie drobnostki, które szybko mijają.

 

 

 

 

@Michał_78 :) Dzięki

 

.

1
  • 2 tygodnie później...
  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Miłość w błękicie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Twój wiersz - to przeżycie, w które zapraszasz. Czyta się go wstrzymując oddech, jakby pod wodą, w tej samej głębi, którą opisujesz. Morze jest trzecim bohaterem, świadomym, żywym bytem. "Morze oddycha nami" – już pierwsze zdanie pokazuje tę niezwykłą relację. Ono słucha, zna rytm serc, przytula, ale też "zapomina z każdym przypływem". Jest jednocześnie kolebką i grobem tej miłości – siłą, która ją otula i siłą, która grozi jej unicestwieniem ("każdy szum to ostrze"). To nadaje wierszowi ogromną głębię. Budujesz nastrój wszystkimi zmysłami: wzrokiem "światło zachodu",dotykiem "jej wargi dotykają moich", smakiem i zapachem "sól miłości, co smakuje jak łzy Boga" no i słuchem "szept serc". Piękne i niebanalne metafory miłosne, moje ulubione to: "Jej oczy, dwa brzegi ciszy, gdzie wracam" , "Jej uśmiech – miękki przypływ, który rozbija się o moje milczenie". Pięknie balansujesz między skrajnościami - wiecznością chwili i jej nieuchronną kruchością. "Czas nie istnieje" i "jakby Bóg przypomniał sobie o miłości i nazwał ją nami" - z jednej strony. A z drugiej czuć podskórny niepokój. Morze, które jest świadkiem, jest też symbolem cykliczności i zapomnienia. Fale przychodzą i odchodzą. Ta chwila, choć boska, jest zanurzona w nietrwałym świecie. Ostatnia strofa - piękna – morze "zapomina", a miłość smakuje "jak łzy Boga", co sugeruje zarówno jej świętość, jak i wpisany w nią ból. I jak mam podsumować? Skoro brak już słów. Przepiękny! :)
    • Ewelina
      Dwa

      Przez Ewelina · Opublikowano

      @huzarc bardzo dziękuję za tak przychylną recenzję. Staram się nie nadużywać słów i dawać wolność interpretacji i czucia czytelnikowi. Nie narzucam tylko staram się zaintrygować. Pewnie nie zawsze wychodzi, a jak czasami wyjdzie to się cieszę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Pozdrawiam @Berenika97 dziękuję za miłe słowa. Tak, masz rację, cyfra dwa nie jest przypadkowa. O pewną dwoistość chodziło, a o jaką to już każdy może poszukać w sobie i w swoich życiowych doświadczeniach. Niczego nie narzucam.  Pozdrawiam
    • Annna2
      Októłber

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  dziękuję pięknie     @Berenika97 i do Maryi Mateńki. dziękuję pięknie
    • huzarc
      Miłość w błękicie

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Migrena To bardzo dobry i dojrzały wiersz. Olśniewa pełnością światła, ciszy i duchowej intensywności. Prezentuje sobą wyraz  miłości totalnej, mistycznej i zmysłowej zarazem, wpisanej w kosmiczny rytm wszechświata i przez to brzmi jak modlitwa o jedność dwóch istot w obliczu nieskończoności. Pozdrawiam.
    • Berenika97
      książka kucharska

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Sylwester_LasotaNie wiem, jak zinterpretować słowo podkreślone, czyżby mój trop był własciwy?

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...