Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Czarek Płatak szczerze myślę, że jest pewna kategoria osób, która nie tylko nie chce płynąć z prądem, ale naprawdę tego nie potrafi. Czasem sobie myślę, że ja niekiedy bym chciał tak popłynąć, ale najzwyczajniej w świecie nie mogę. Nie potrafię się z tym utożsamić, a im jestem starszy tym bardziej nie umiem. Fajny komentarz, bo tak kto wie, czy najwięcej łusek peel nie miał na oczach :/ 

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Wymowny tytuł, kótry wraz z rozwinięciem, sprawia że wielu może się pod tym podpisać. 

 

Mi najbardziej przypdała trzecia strofa. Pod nią podpisuję się sercem. 

 

Pozdrawiam i gratuluję rozważań. 

A tak na marginesie - co dla ciebie znaczy "płaski garnitur" ? ;) 

Opublikowano

@Radosław Chodziłem codziennie w garniturach, bo z zawodu jestem prawnikiem. I tak sobie myślę i wspominam, że garnitury właśnie płaskie były, wypłaszczały sylwetkę i co gorsza myślenie. Dla mnie zwrot płaski garnitur jest jakby czymś co skraca perspektywę, upraszcza, jest odarte z uczuć właśnie. Nie ukrywam, że miewam zastrzeżenia do urzędowych, czy garniturowych postaw, choć temat jest mocno skomplikowany i wieloznaczny. Z czasem coraz bardziej odchodzę od płaskiego myślenia spod płaskiego garnituru. Ciekawa rzecz, że garsonki jakoś mniej płaskie mi się wydają :))

@Leszczym A-ha - miło Cię u mnie widzieć :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tym razem to był tylko sen. Moich czarnych myśli. Ich fal rozdzieranych sztormem. Szczytow gór, cichym wołaniem śmierci nastroszonych. Tych pustkowi pełnych fetoru i rozkładu. I tych pokonanych ludzkich dusz, agonią swą śpiewających. W krainie umarłych mój dom. Tam wszystkie już moje. dotknięte rozkładem, miłosne boginie. Trwałe nawet po śmierci związki. Chciałeś pisać aż po grób. Lecz to przecież teraz po śmierci. Lepiej smakują, te koszmarne i zgniłe. Trupie makabreski.   Czasami wejdę sobie po zetlałych trupach morowych na z kości ludzkich powstały mur I wychynę nieśmiało wzrokiem poza te bagna ciche i jałowe. Jaki ten dom piekieł jest wielki! Pełnia świeci tu zawsze zamiast słońca. Zachodni, suchy wiatr niesie ze sobą opentańcze wręcz jęki. To tylko zwiastuny śmierci. Złowróżbne lelki. W pradawnych katakumbach, nieumarli dostojnicy mają dziś bal. Poeto! Ty gnij nadal na progu! Patrząc, wyjedzonym przez czerwie bielmem na ten ich luksus. Każdy zna tutaj swoje miejsce. Homo homilii lupus.   Chcę zasnąć na wieki. Samotny w mej lichej trumnie. Nagle wzrok przesłania mi mleczny opar a może to włosy Twe piękne, srebrzyste. Jakże ja pragnę Twej bliskości. Dłoni ukochanej. Nagle budzi mnie dzwon donośny, dochodzący z pobliskiego kościoła. Ty u wezgłowia mojego, Śmierci jestes. Czytałaś mi baśń i zasnąłem. Czy kiedyś zrozumiem co jest poza Tobą? Poza granicami, Twej sprawiedliwej filozofii?    
    • @tie-break ... nie jesteśmy snem jesteśmy ogrodem    ogrodem  pełnym kwiatów  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • @violetta O to też prawda. Trzeba umieć prosić. Skutecznie w dodatku :)
    • @Berenika97 ... a świat uśmiecha się i czeka życie to dar a my cud ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...