Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

była ciemna noc wilki mnie goniły

były już tuż tuż a  tu nagle stop

zatrzymały się

 

ja tym mocno  zdziwiony pomyślałem 

sobie o co tu chodzi czemu wataha

odpuściła mi

 

lecz skończyłem myśleć bo nad drzewami

ujrzałem pełnie którą uwielbia wilk

a boi się człowiek  ( bo wilkołak  )

 

po czym po cichutku wylazłem z łóżka

i poszedłem  spocony do kuchni 

tam zacząłem się śmiać

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  dziękuje za pochylenie się nad wierszem - no tak to jest

że raz  jest gorzej a raz lepiej.

                                                                                                                                         Pozd.

                                                                                                                                            

Opublikowano

a mi się podoba. Ostatnio czytałem fajne opowiadanie o wilkołaku :))

Kiedyś zgubiłem się ze znajomymi na szlaku w nocy. W okolicach wsi Komańcza. Nocowaliśmy pod gołym niebem, by ze świtem odnaleźć szlak i kontynuować łazęgę. Wilki odwiedziły nas w nocy. Były blisko, warczały, ale nie podeszły bliżej niż na 10-15 metrów. Szczęściem dla nas nie zdążyły jeszcze wygłodnieć - była późna jesień, a dokładniej noc Andrzejkowa :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  tak jest to był sen -  dziękuje za przeczytanie i serduszko.

                                                                                                                    Udanego wieczoru życzę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dekaos Dondi Słodka zemsta.:)  Pozdrawiam serdecznie.
    • @violetta "Poeta" jest wierszem o poecie marzycielu, który chciałby namalować bez pędzla uśmiech w kilku słowach. 
    • @infelia humor, akurat udało mi się rozczytać, może tylko i aż :) 
    • jestem dla ciebie objawieniem  wszystkich cnót  gotowych na lizanie    choć myję okna niedbale  i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie  jest dla mnie uciążliwe    a moje usta się czerwienią  bardziej niż wczoraj  tylko w miękkim półcieniu  twoich wątpliwości    wiem że o mnie myślisz    wiem że do mnie mówisz  kiedy idziesz spać  układając głowę  na poduszce                                                                                        spierdalaj kurwo 
    • Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele.   Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali.   Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania.   Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic.   Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca.   Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią.   Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec.   Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi.   To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic.   Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów.   Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach.   Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...