Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witamy serdecznie,

rozpoczynamy dziś ostatnią w tym miesiącu bitwę limerykową
dostępną dla wszystkich chętnych. Zbliża się pora, kiedy bydlątka
będą mówiły ludzkim głosem, zatem tematem dzisiejszej bitwy są
-Limeryki o zwierzętach. Swoje poprawnie zbudowane
limeryki (góra dwa) umieszczają Państwo w tym dziale -
Piaskownica/ Limeryki, oznaczone w tytule dopiskiem [limeryk
konkursowy].

Bitwa trwa do 20 grudnia, godziny 22.00.
Wyniki 22 grudnia. Przypominamy, że tym samym ogłosimy ostateczną
listę uczestników zakwalifikowanych do Bitwy Miesiąca.

Wszystkim życzymy powodzenia!
Im nas więcej, tym weselej :)

Ewelina Tarkowska i Piotr Mogri


................................................................

Witamy przedświątecznie!

Mimo zabiegania znaleźli Państwo czas na przyjemność układania limeryków a 12 uczestników pokusiło się o wystartowanie w bitwie tygodnia. Tematem przewodnim były zwierzęta, a miejsce pierwsze zajął limeryk Migele pt."Karp Józef" za m.in. wdzięczne nawiązanie do zbliżających się świąt i sporą dozę humoru :)

Pomysły mieli Państwo naprawdę zaskakujące a wyróżnieniem postanowiliśmy nagrodzić:

- Franka Klimka za "limeryk kolędowy"
- czarną za "kocie zaloty"
- oraz Jacka P za obydwa



Serdecznie dziękujemy za czynny udział:

- amandalei
- Antoniemu Leszczycowi
- e-m-e-m
- Lady Supay
- Markowi Hipnotyzerowi
- Messalinowi Nagietka
- Piotrowi Sanockiemu
- oraz Tdk Crew

Chcielibyśmy również gorąco podziękować wszystkim tegorocznym uczestnikom za zaangażowanie, za cierpliwość przy opóźnieniach, za wyrozumiałość przy błędach, wreszcie za wspaniałe limeryki, którymi co tydzień nas Państwo zasypywali, niejednokrotnie pomysłem i słowami rozśmieszając do łez :) Zawiązała się tutaj swoista tradycja i bardzo nas ona cieszy. Mamy nadzieję, że nadchodzący rok będzie równie owocny :) tak w uczestników jak i coraz lepsze limeryki.

Już dziś zapraszamy do Bitwy Miesiąca, która rozpocznie się 27 grudnia ok. g. 22.00. i trwać będzie do końca roku :) A zmierzą się w niej najlepsi!

- Jacek P
- Wuren
- e-m-e-m
- Franek Klimek
- czarna
- Migele


Z pewnością zgotują nam oni pasjonującą bitwę :)

Dziękujemy za uwagę, życzymy wszystkim ciepłych i uśmiechniętych świąt oraz szczęścia i pomyślności w nowym roku.

Ewelina Tarkowska i Piotr Mogri


======================================================

Serdecznie witam,

rozpoczynamy drugą w tym miesiącu Bitwę Limerykową, która będzie
trwać najprawdopodobniej do godziny 22.00. 13 grudnia.
Myślę, że nie powinniśmy ciągle tylko mężczyznami się zajmować :)
więc dziś tematem przewodnim będą:

Przechwałki Marioli z Trzebniby

Przypominam, że w bitwie udział może wziąć każdy, wystarczy
napisać dwa poprawnie zbudowane limeryki na zadany temat i do
poniedziałku dodać je tutaj, w Piaskownicy, przed tytułem
umieszczając [limeryk konkursowy].

Życząc wszystkim dobrej zabawy pozdrawiam ciepło
Ewelina

..............................................................................

Witamy wszystkich,

co tydzień przybywa nam nowych uczestników stających dzielnie do walki limerykowej, jest to bardzo pozytywne zjawisko :)
Ponieważ Święty Mikołaj wyruszył już ze swymi podarkami w świat to niestety nie będziemy mieli przez jakiś czas dostępu do jego worka. Mam nadzieję, że nie popsuje to nastrojów nikomu a osoby wygrywające i wróżniane nie będą się czuły pokrzywdzone, przez brak nagród rzeczowych. A teraz czas na wyniki.

W drugiej bitwie grudniowej, której patronowała chalipięta Mariola, wygrał pierwszy limeryk Jacka P. za poetycką pamięć o rybach przedstawioną z zacięciem godnym złośliwego limerykopisa w trybach gorącego okresu przedświątecznego... Serdeczne gratulacje :)

Swoimi limerykami zasłużyli sobie na wyróżnienie: Wuren, e-m-e-m oraz Franek Klimek. Gratulujemy!

Jak już się Państwo domyślają do bitwy miesiąca dołączył dziś Wuren, którego z miłą chęcią do tej bitwy zapraszamy :)

Gorąco dziękujemy za udział:
- czarnej
- dziunkowi
- Maksymilianowi Traderowi
- Markowi Hipnotyzerowki
- Mesalinowi Nagietka
- Migele
- Oskarro
- Tdk crew

Serdecznie zapraszamy do kolejnej bitwy 17 grudnia o 22.00.
Ewelina Tarkowska i Piotr Mogri

ps. Trzebniba zbyt dobrze się przyjęła by ją degradować do Trzebnicy :)


===================================================

Witam serdecznie,

Wielkimi krokami zbliżamy się do Świąt, zatem i temat będzie spokrewniony. Ponieważ lepiej sprawdzają się bitwy trwające do poniedziałku, to i tym razem konkurs kończymy 6 grudnia w Mikołajki :) tradycyjnie o godzinie 22.00. Tematem pierwszej w tym miesiącu bitwy jest:

"Urzędowanie Mikołaja z Laponii"

Wyniki najprawdopodobniej zostaną ogłoszone 8 grudnia. Przypominam, że każdy może wziąć udział w konkursie, pisząc na podany temat limeryk, lub dwa.

czas, start!

Życzę wszystkim powodzenia :)
Ewelina

Opublikowano

Witam serdecznie,

Pan Messalin widzę uważnie pilnuje wyników :), a więc oto i one:

Pierwszą grudniową bitwę limerykową na temat "Urzędowania Mikołaja z Laponii" wygrywa limeryk e-m-e-m "Nissan". Za zgodne z duchem czasu procesy mechanizacji, które objęły nawet świętości jakimi niewątpliwie są Mikołaj i jego pociąg... do prezentów.

Nagrodą główną, ufundowaną przez Jana Polskiego, jest świeżutki tomik wierszy Andrzeja Bernardyna pt: "Kolekcja przeżyć".

Postanowiliśmy również wyróżnić limeryk 2 Franka Klimka za popularyzację spożywania napojów niskowyskokowych i górnolotnych, po których zapewne i limeryki lepiej się pisze.


Za zaciętą rywalizację i pomysłowość w ujęciu tematu należą się gorące podziękowania dla (alfabetycznie):
- Antoniego Leszczyca
- czarnej
- Jacka P
- Kenshina
- Lefskiego
- Marion
- Marka Hipnotyzera
- Messalina Nagietka

Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy i zapraszamy do udziału w kolejnych bitwach :)

Ewelina Tarkowska & Piotr Mogri



Niestety dwa tygodnie temu w wyniku nieuwagi i ogólnego zamieszania została pominięta Bitwa Miesiąca. Chciałabym bardzo przeprosić za to niedopatrzenie i zapewnić, że więcej się to nie powtórzy.
Do Bitwy Miesiąca będą zapraszani laureaci bitw cotygodniowych. Już dziś zostają zaproszeni do tej bitwy e-m-e-m i Franek Klimek, gratulacje!
Dla jasności, od teraz miesiąc limerykowy będzie się składał z 3 bitew zwykłych i z bitwy miesiąca, dla najlepszych.

Ewelina Tarkowska

Opublikowano

Wraca człowiek z pracy, zmęczony a tam
" kolekcja przeżyć " :) i jak tu nie być
szczęśliwym

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ech , rozmarzyłem się !

Ps. Podziękowania za list i słowa wsparcia !

Serdecznie Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • delikatny chrobotaniec za ścianą zaśnięcia pazury wydziergane z nieznanej przyczyny lęku ranią podświadomość zrywają ostatnią nitkę łączącą z zewnętrzem      pod sklepieniem umysłu gniją kolorowe gwiazdki spadają strzępki zwęglonego lśnienia     inny dźwięk stukających trupiocegieł ze spleśniałym nalotem nieuniknionych zdarzeń tworzy ciemną jamę z rozkładem cieni     nie możesz uciekać strach wycisnął całą tubkę na katafalk z twardych grudek popiołu      leżysz rozkrzyżowany przyklejony dodatkowo przebity szpilką jak martwy motyl z urwanym szybowaniem przeszła miękko przez calutki wczorajszy obiad    *** to wychodzi z otworu szelest i darcie materiału    szmaciana lalka trzyma igłę z nawleczonym oślizgłym jelitem bardzo cienkim różowawym jak krem ciastka tortowego    pocerowany uśmiech ze skrzepłej krwi ukazuje resztki dziąseł    czujesz nurkujące ostrze w galaretce źrenicy jakby chciało zaszyć widzenie wspomagane chichotem ciemnej plamki     gałkę wyjmuje łyżeczką wydzierganą z włóczki utwardzonej krochmalem ze sproszkowanych zadów starych ropuch      ściekają z niej warkoczyki spazmów bólu po dyndającym nerwie wzrokowym      kolejny uśmiech skrzypi trelem białych i czerwonych krwinek z nutką ob uplecioną z wianuszka wiolinowych żył      słyszysz ciche bulgoczące melodie kiszki grają żałobnego marsza w karawanie brzucha a serce pulsuje hymnem ostatniej chwili       to szmacianek koordynator wymierza karę za niewłaściwą ścieżkę snu    owszem podążasz ale nie tak i nie teraz      barwne gałganki są nagle sztywne stężeniem pośmiertnym skalpela     słyszysz trzaski usztywniania w pustej cuchnącej jamie wyrastają ostre zęby zaostrzone ideą drapieżnika      czujesz słodki odór stęchłych zbutwiałych szmat      rozwierają twoją szczękę wpełzają pod kopułę podniebienia dławią oddech przygniatają ciężarem klaustrofobii i duszności    większość szmaciozwłoka wygryza lepki czerwony tunel    znika w czeluściach torsu mlaskając rytmicznie krwawe kawałki we wilgotnych flakach rozedrganych wnętrzności    wywraca żołądek na lewą stronę nabija sobie guza o żebrowany sufit dureń chciał rozprostować gałganki stając nieroztropnie słupka    dodatkowo charczy wierszem niech to szlag durny świat gdyż niewielka kostka z treści utkwiła mu w przełyku    ostatkiem sił grzebie w szmacianym gardle jednocześnie rozszarpując nikłą szansę przebudzenia
    • @tie-break   Tak to jest niestety. Wiem coś o tym.
    • Ok, dał Gołas i P. Kain ok. - "Koniak pisało", gładko.
    • Światowid -  希維亞托維德 Xī wéi yǎ tuō wéi dé (Ś Wi A Tło Wi To) Się Wie A Tło Wie To Świętowić(ts)  Svętovitъ  <-----dziwne zabawy lingwistów   Opis znaków : 1. 希 (Xī) Podstawowe Znaczenie: "rzadki; nieczęsty; wyczekiwać; mieć nadzieję" Składnia: 巾 (miękkie tkaniny) + 爻 (hexagram, symbolizujący splot/sieć) Głębsza Interpretacja: Oznacza coś rzadkiego, cennego i pożądanego, czego się wyczekuje. Może implikować boskość jako coś rzadkiego, niedostępnego i będącego przedmiotem nadziei. W kontekście imienia: Może symbolizować "rzadki/niebiański" aspekt bóstwa.   2. 維 (Wéi) Podstawowe Znaczenie: "utrzymywać; zachowywać; wiązać; myśleć" Składnia: 糹 (jedwabna nić) + 隹 (krótki-ogonowy ptak) Głębsza Interpretacja: Obrazuje wiązanie lub podtrzymywanie czegoś razem, jak nici podtrzymujące tkaninę. Oznacza też zachowanie zasad, porządku i spójności. W kontekście imienia: Może symbolizować boga jako "tego, który utrzymuje i wiąże razem świat" – podporę kosmicznego ładu.   3. 亞 (Yà) Podstawowe Znaczenie: "drugi; Azja; gorszy" Składnia: Wywodzi się z pictogramu przedstawiającego zagrodę lub strukturalny szkic budynku bez wejścia. Głębsza Interpretacja: Reprezentuje coś, co jest drugie w kolejności, podporządkowane, ale także stanowiące podstawę lub ramę. W nowoczesnym użyciu oznacza także Azję. W kontekście imienia: Jako człon fonetyczny nie wnosi tu pozytywnego znaczenia, sugerując "drugorzędność", co jest efektem ubocznym zapisu.   4. 托 (Tuō) Podstawowe Znaczenie: "ufać; powierzać; podkładka; oprzeć się na" Składnia: 扌 (dłoń) + 乇 (wzrost roślin) Głębsza Interpretacja: Przedstawia akt powierzania czegoś w czyjeś ręce z ufnością, jakby coś na kimś spoczywało. Oznacza również podporę, fundament. W kontekście imienia: Może symbolizować boga jako "opokę, ucieczkę, przedmiot zaufania", na którym wspiera się świat i ludzie.   5. 維 (Wéi) - Powtórzenie Znaczenie: Jak wyżej – "utrzymywać; zachowywać; wiązać". Efekt powtórzenia: W zapisie fonetycznym jest to powtórzenie, które wzmacnia ideę podtrzymywania i spajania kosmicznego porządku.   6. 德 (Dé) Podstawowe Znaczenie: "cnota; moralność; siła charakteru; moc" Składnia: 彳 (krok) + 直 (prosty) + 心 (serce) Głębsza Interpretacja: To jeden z najgłębszych znaków w filozofii chińskiej. Oznacza wewnętrzną moc moralną, cnotę, która manifestuje się w prawym działaniu. W taoizmie 德 (Dé) jest mocą lub przejawem 道 (Dào) – konkretną doskonałością, jaką rzecz lub osoba przejawia, gdy jest w harmonii z Dao. W kontekście imienia: To niezwykle silny i pozytywny znak. Umieszczony na końcu imienia nadaje mu głębi, sugerując, że jest to bóstwo "Cnoty/Mocy".
    • Wiatr huczał na dworze, jakby się żalił na brak ciepła i słońca. Pod koniec listopada, babcia Ania miała zwyczaj częstego szperania na strychu. Segregowała ozdoby świąteczne, przestawiała stare przedmioty z jednego miejsca na drugie, czasem coś odkurzyła. - Was oddam wnuczkom. Są już wystarczająco duzi aby mogli się wami bawić. - Uśmiechnęła się pod nosem, odgarniając niewielkie pudełeczko ze starą kolekcją samochodzików. Z paroma innymi rzeczami spakowała je do torby i zeszła dół. - Jak zawsze, wszystkich widziała, pogadała, przygarnęła, chociaż odkurzyła, oprócz mnie...-Jęknął przy suficie, na sznurku mały wełniany sweterek. Niebiesko-beżowy, z sympatyczną buzią niedźwiadka i kawałkiem żółtego szalika. - Pff, pewnie zjedzą mnie tutaj mole...- Westchnął z żalem, zerkając na małe okienka. Pamiętał, jak powiewał dawniej susząc się w ogrodzie. Chłodne powietrze nie przeszkadzało mu nawet o tej porze roku. Przez długi czas, szczelnie zamknięty w plastikowym worku, zeszłego roku, wylądował na tym sznurku. Najwidoczniej, babcia, kiedy wyciągnęła go z worka, powiesiła go tam na chwilę i kompletnie o nim zapomniała. - Cześć Wełniaczku! Czemu tak się smucisz? - Z zamyślenia wyrwał go Michałek. Wróbelek wkradał się czasami na strych, jemu tylko znanymi sposobami. - Babcia nie chrupała dzisiaj herbatników do herbatki? - Zapytał rozglądając się po podłodze. - Dzisiaj nie było herbatki. - Odpowiedział bez entuzjazmu wełniany sweterek. - No trudno...A co tobie jest? Zbliżają się święta, radosny czas, a ty taki jesteś smutny... - - No właśnie... Radosny czas się zbliża, a ja kolejny raz, sam będę zbierał kurze...Rok temu Ania zawiesiła mnie tutaj na chwilę i o mnie zapomniała. Z pewnością grzałbym się teraz w szafie jej wnuczka. - O tam... Nie przejmuj się. Wnuczkom pewnie nie brakuje sweterków a Ty masz tutaj ciszę i spokój. Nikt cię nie plami, nie rozciąga ani nie podgryza twoich rękawków. Poza tym, na pewno w końcu cię tutaj zobaczy. -Chcę być plamiony, rozciągany, wiatrem w ogródku na suszarce dmuchany. Chcę być znowu potrzebny...Zanim mnie znajdą, będę już dziurawy a wnuczek wyrośnie...-- - Po pierwsze, nie widziałem tak czystego strychu jak u babci Ani, więc nie bardzo wiem kto miałby cię tutaj podziurawić...Po drugie, nawet jeśli wnuczek wyrośnie, na pewno oddadzą cię innym potrzebującym ciebie dzieciom. Wiesz Wełniaczku, widziałem tyle smutnych buziek, którym brakuje wielu rzeczy w domach...- - Ale ja nie chcę innych dzieci. Chcę podtrzymać rodzinną tradycję przekazywania zabawek, sukienek i sweterków następnym pokoleniom...- Grymasiła niedźwiedzia buzia na sweterku. - Skoro się upierasz, pomogę Ci. Jesteś gotowy na przygodę? - Zatrzepotał skrzydełkami Michałek. - Jestem gotowy na wszystko, aby tylko się stąd wydostać..- Uśmiechnął się w końcu, nieco ożywiony Wełniaczek. - Zaraz wracam. - Rzekł wróbel, znikając w zaciemnionym poddaszu strychu. Po niedługim czasie, wełniany sweterek, usłyszał z daleka świergotanie kilku ptaszków. Spod dachu sfrunęło gromadka wróbli. - Oto moi przyjaciele. Plan jest bardzo prosty: Zdejmiemy cię stąd naszymi łapkami, prześliźniemy przez okienko i zawiesimy w ogródku, albo położymy na parapecie..Tam gdzie wolisz. Wtedy na pewno Cię zobaczą i zabiorą do domu na prezent dla wnuczka babci. -Zachwycony pomysłem Wełniaczek, od razu się zgodził. Ptaszki delikatnie złapały go za ramiona i podfrunęły z nim do okienka. -Zamknięte...- Sweterek próbował popchnąć okno swoim rękawkiem, lecz był zbyt miękki aby podołać temu zadaniu. -My trzej uchylimy okienko, a ty z pozostałymi wyśliźniesz się przez szparę. Przyjaciele szybko cię złapią w powietrzu. - Doradził Michałek. Plan by się niemal udał, gdyby nie silny wiatr...Kiedy Wełniaczek przedostał się na zewnątrz, wiatr tak szybko go porwał, że wróbelki nie zdążyły go złapać. - Wełniaczku!... Trzymaj się przyjacielu, frunę za tobą!- Krzykną za nim Michałek, dzielnie machając skrzydełkami aby go dogonić. Tymczasem Wełniaczek, oddalony od domu babci Ani, zatrzymał się na gałęzi wielkiego orzecha. Choć nie tak to sobie wyobrażał, odetchnął z ulgą, szczęśliwy że w końcu odkurzyło go świeże powietrze. Zmęczone wróble już prawie do niego dotarły, lecz wiatr znowu lekko go poderwał, tak że spadł na ziemię. Michałek usiadł na chwilę na gałązce aby odpocząć. Kiedy jego przyjaciele chcieli sfrunąć na ziemię, zatrzymał ich. - Stójcie. Znam to miejsce, tutaj będzie w dobrych rękach, możemy go zostawić. - - Do zobaczenia przyjacielu. -Kiwnął sweterkowi główką na pożegnanie i odleciał. Wełniaczek, widząc to, nie rozumiał zachowania Michałka. Poczuł się zdradzony i opuszczony. Nie miał jednak zbyt dużo czasu aby użalać się nad sobą. Po krótkim leżeniu na pachnących suchych liściach, z drewnianego domku, zaskrzypiały drzwi. Ktoś podszedł i ostrożnie go podniósł. - Ale jesteś piękny...- Starsza kobieta strzepnęła z Wełniaczka przyczepione liście, oglądając go uważnie z każdej strony. Sweterek od razu polubił jej głos. Łagodny i miękki, jak babci Ani. Miała na imię Małgorzata, żyła sama w skromnym, lecz bardzo schludnym domku. - Skąd się tutaj wziąłeś...Zaraz cię wypiorę. Będziesz idealnym prezentem dla mojego wnusia. - Dodała zadowolona, zabierając Wełniaczka do domu. Ponieważ nie miała za wiele pieniędzy, wnuczkowi co roku, kupowała tylko czekoladki, ulubione ciasteczka bądź małą zabawkę. Wyprany, wysuszony, a nawet wyprasowany, mały sweterek czuł się jak nowy. Ładnie zapakowany, z czerwoną kokardką, w towarzystwie apetycznych czekoladek, dwudziestego czwartego grudnia, czekał podekscytowany pod choinką na swojego nowego nosiciela. Tak bardzo polubił nową babcię, że niemal zapomniał o pragnieniu podtrzymywania rodzinnych tradycji w domu Ani...Wnuczek Małgosi miał na imię Antoś. Na widok jego uśmiechniętej buzi, Wełniaczek nie tylko nie żałował dawnego domu, lecz był wdzięczny za to, że może teraz ogrzewać Antosia. Przepychany na stosie wielu podobnych sweterków, nigdy wcześniej nie czuł się tak doceniany. Po świętach, kiedy kiedy pierwszy raz poszedł z Antosiem do szkoły, podszedł do nich pewien chłopiec. - Popatrz! Mamy podobne sweterki, tylko mój nie ma takiego fajnego miśka...- Uśmiechnął się do Antosia, łapiąc za malutki szalik na Wełniaczku. Był to Wojtek, wnuczek babci Ani. Od tej pory, chłopcy szczerze się zaprzyjaźnili, znajdując mnóstwo wspólnych zamiłowań...Łącznie z wełnianymi sweterkami, rzecz oczywista.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...