Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

No i dobrze, że zabrałaś tę pląsawicę. To dobry tekst. Będę z przyjemnością do Ciebie wpadać. Nie podoba mi się (i to bardzo) jeden fragment:

tak zdobywa się
odznakę na obozie "bezsilność".


Wiem, o co chodzi, bo byłam harcerką ;) Ale trzeba to porawić, bo szpeci dobry tekst!

tak zdobywa się sprawność "bezradna".

Poza tym - bardzo fajnie, a najbardziej podoba mi się stukot chodnika w obcasy. Jeden taki myk - i wiersz się robi ciekawy, oryginalny.
Pozdrawiam cieplutko,

Para:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oczywiście, że czytałaś moje wiersze pisane pod nickiem B.Loko.:) Przed zmianą szaty portalowej miałam to zaznaczone w profilu, jak na razie nie ma jeszcze takiej możliwości:)
Pozdrawiam Grażynko i dziękuję za komentarz:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pierwsza nie podoba mi się wcale, bo jest zbyt "zrobiona" nie ma w niej feelingu
wiersz zaczyna się od II strofy (bez "lewitacja")
i coś się pozytywnego dzieje w rytmie wiersza i można go poczuć
aczkolwiek słowo "spadam" brzmi co najmniej nieadekwatnie
finał typowo męski i zimny, być może prawdziwy
bez oceny - pozdrawiam
r
Opublikowano

Wiersz zaciekawił, sprowokował do kombinowania ;)
Tak sobie ułatwiłam do własnej interpretacji:

wyłapuję wcześniej nie słyszane dźwięki,
w pęknięciach sufitu sny ukrywają kilka niewiadomych,
gładzonych światłami samochodów. tak zdobywa się
odznakę w obozie "bezsilność".

masz mnie teraz w krawędziach, lewitacja
bez wyjścia, stukot chodnika w obcasy,
powtarzane - nie zdążę.

byle uciekać po winylowej płycie w takt
tej samej melodii, na trzy, na cztery pod
kopytami, w szalonym tańcu.

spadam i nasłuchuję,

nic nie mówisz.



Pozdrawiam :))

Opublikowano

Zwabiła mnie tu liczba czytań - aż 554 - i nie żałuję wejścia.
Pierwsza strofa niejako prologiem wprowadza czytelnika w finezyjną substancję uczuć peelki. Obóz "Bezsilność", to jak bezsenność wywołana chorobą zarejestrowaną przez Światową Organizację Zdrowia pod pozycją F63.9. Potem rozwinięcie-potwierdzenie stanu emocjonalnego i zakończenie pozostawiające w domysłach, niedopowiedzeniu. Osobiście zmieniłbym tytuł wiersza, który wg mnie nie przystaje do treści.
Podoba mi się ten wiersz Pani Magdaleno Blü.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sprawność jako umiejętność radzenia sobie z bezsilnością - taki był zamysł, a bezsenność to faktycznie paskudna choroba:) Dziękuję Panie Waldemarze za komentarz- pozdrawiam:)
Opublikowano

Tytuł nie przystaje mi do treści, ale już wyczytałem intencję w komentarzach. Ciekawie, zwłaszcza to sobie wyciągnąłem - " tak zdobywa się odznakę w obozie bezsilność ".
Pozdrówka :)

  • 4 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
    • Gdy będę zasypiał zdmuchnij z włosów ptaki Omieć rączką swoją myśli nieborakie Uśnij oczy moje w głębię się zanurzą Odczaruj powoje co me myśli burzą Wyrwij korzeń z głowy rozpal rozum iskrą Upuść na mnie wrzosy poezją rozbłysną. Pocałuj mnie w usta zagryź wargi swoje W piąstce ściśnij prochy odsącz soki moje Ponad głowę podrzuć co ze mnie zostało W trawie ukryj dłonie wrośnij w brzozę białą Całą sobą poczuj drzewo rozedrgane Dusze zawirują ponad naszym gajem. Samotność Cię straszy całą bezwzględnością Nie miej na nią czasu zajmij się miłością Bo choć niepozorna jest ta Pani duszy Oddaj jej marzenie to kamień rozkruszy Zawezwij ptaszęta ukwieć nimi włosy Wstąp na nasze pole... widzisz sianokosy?!    
    • Dla mnie poezja bez rymów jak muzyka bez melodii, więc wiem, że taka jest, ale nie czytam i nie słucham. Pozdrawiam
    • Smutne, ale jak to jest, że mimo wszystko, w Polsce dzieje się lepiej, niż u wszystkich państw dookoła, oprócz Niemiec, ale to raczej na ich zachodzie. Czesi, zwłaszcza Węgrzy i Słowacy zostali w tyle i nam zazdroszczą. Zdanie, że Polska udaje, że jest państwem jest bardzo niesprawiedliwe, bo nigdy w historii naszej długiej, w Polsce nie żyło się lepiej, nie było nowocześniejszej gospodarki i niższego bezrobocia, a stało się to w jednym pokoleniu. Jednym z przyczyn jest pompowanie złych wiadomości, które się sprzedają najlepiej, a których taki obraz powstaje. Nikogo nie interesuje to, że powstało 10 fabryk, a tylko to, że jedna padła, z czego wniosek - nie ma przemysłu. Nawet to, ze Robert Lewandowski był najlepszym strzelcem w najlepszych klubach wywołało jedynie falę hejtu i zawiści. Jest wiele zła, spowodowanych w dużej mierze powszechnym alkoholizmem i innymi używkami, ale też frustracją powodowaną ogromnymi oczekiwaniami, niemożliwymi do szybkiego osiągnięcia. Marazm i beznadzieja były za komuny, za której w ostatnich jej 10 latach doszło do bankructwa państwa, tak więc zaczynaliśmy transformację bez kapitału z węglem, jako najważniejszym produktem eksportowym. Teraz jest inaczej i szkoda że wielu tego nie widzi.  Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...