Magdalena_Blu

@Rafał_Mikołaj Bardzo mi się podoba. Początek wiersza w pierwszej chwili nasuwa mi opisy w „Solaris” Lema, ta strofa jest mocno plastyczna, znowu fragment „w tym napuchniętym powietrzu, w tej rozdętej bieli” jest pełen emocji, a raczej pretensji – co dobrze przenosi się na odbiorcę, oddaje celnie zamysł autora. Obrazowanie w całym wierszu ładnie się sprawdza. Jedyna uwaga techniczna jaką bym miała, to w drugiej części wiersza zbyt blisko występuje „jak” - może się czepiam, ale już tak mam. Ogólny odbiór - bardzo pozytywny. Pozdrawiam:)

@Marek.zak1 Fotografie i wspomnienia - takie lekkie przeniesienie. Dziękuję za wizytę i pozdrawiam:)

@valeria Miło - dziękuję za odwiedziny:) @jaguar Dziękuję - pozdrawiam:)

to może być zwykła migawka-wspomnienie kiedy czujesz że tamten mężczyzna nie dotyka już twojego ramienia a pora jest właśnie ta gdy słońce przybiera kształt diamentu a fale odbijają tysiące refleksów i tylko cykanie świerszczy wskazuje na obietnicę ciepłego wieczoru który już przecież dawno się skończył więc jedynie przewracasz fotografie i nie potrzebny jest ci słomkowy kapelusz żeby poczuć cień na oczach w jaskrawym świetle lamp jarzeniowych

@Rafał_Mikołaj Fajne - nawet bardzo:)

Fajna gra słów - nawet bardzo i choć kłuło mnie dość mocno słowo "kłócie" i nawet napisałam o tym już pełną analizę jednak ją skasowałam, bo stwierdzam, że w sumie wszystko jest wyjaśnione, bo i tytuł naprowadza na zamysł autora, i w treści również to widać. Podsumowując, jako neologizm już mi nie przeszkadza "kłócie". Ogólnie i w całokształcie wiersz na duży plus. Pozdrawiam:)

Im więcej czytam, tym bardziej mi się podoba:) Oryginalne. "schodkosiad" - fajne:) Pozdrawiam:)

@Radek78 Oj - to nie bicze:) To sugestie, które mają na celu zwrócenie uwagi na ewentualne błędy. To się przydaje przy następnych wierszach:) Pozdrawiam:)

Wyjmij dłonie z kieszeni i nastrój proszę lirę dotknij wiotkimi palcyma struny niech drżą zagraj na nich schemat do tańca w walcu uśpij nas w śnie który nie żuje nieświadomie - zaprzeczenie negacji wg mnie komplikuje przekaz - "sen który żuje" - to nie jest najlepsze, no i nie wiem czy nie winno być "we śnie" te gorsze dni. Takie małe uwagi, może się przydadzą:) Pozdrawiam:)

Dobry pomysł, co w wierszu jest bardzo ważne:) Pozdrawiam:)

Dobrze się czytało:) Pozdrawiam:)

Nasuwa mi się "Zbroja" Kaczmarskiego, no ale u Kaczmarskiego patos jest narzędziem wykorzystywanym z dużą wprawą i wdziękiem. Jako poetycka wprawka - w porządku:) Pozdrawiam:)

Ładne, trochę mnie gryzie "podnoszenie z kolan" niezbyt dobrze mi się kojarzy, szczególnie, że w drugiej strofie występuje powtórzenie "podnosi". Zakończenie bardzo mi się podoba:) Pozdrawiam:)

Interesujący styl, może i uwznioślony ale zgrabny - nie znałam tytułowego słowa, ale sobie sprawdziłam - chyba jest tam literówka, jeśli wierzyć sieci:) Klamra z pierwszej i ostatniej strofy najbardziej przypada mi do gustu. Pozdrawiam:)

To chyba najlepszy z Twoich wierszy, jedynie tytuł mi trochę nie pasuje logicznie do treści, ale może czegoś nie rozumiem:) Pozdrawiam:)

@opal No patrz, w ogóle o tym nie myślałam - do rozważenia:) Dziękuję i pozdrawiam:) @Dag Myślę, że każde "życie wewnętrzne" to rodzaj Matrixu, reszta to kwestia interpretacji albo wiersza:) Dziękuję za wizytę - pozdrawiam serdecznie:) @Radosław Krojenie chleba jako czynność związana z podstawowymi potrzebami, więc istotny element wiersza:) Pozdrawiam:)

Ręce w małdrzyk - nie znałam - dziękuję:) Zabawy słowne - bardzo na plus - pozdrawiam i gratuluję:)

Opisałeś Henryku typowe TWA, które na podobnych portalach (i nie tylko) było, jest i będzie:) I na zdrowie:) Pozdrawiam:)

Występy linoskoczków Ogromne mają wzięcie Bo przecież z tchem zapartym Czekamy na potknięcie Tyle mi się udało znaleźć:) Pozdrawiam:)

Biorę go w takiej formie - tak mi się widzi najlepiej:) - Pozdrawiam:) Nie da się cofnąć słów wypowiedzianych , Ni odczytanych z pamięci wymazać, Ani odsłyszeć tych już usłyszanych, Ni odzobaczyć widzianych obrazów. Nie da się biegu rzek wartkich zatrzymać. Z ich nurtem walczyć daremny wysiłek, Lecz z życiem warto się kiedyś odgniewać. Chociaż do losu wciąż pretensji tyle.(...) (...)Czas, choć lekarstwo, nie wszystkim pomaga. Złe rzeczy długo przechowuje zawsze. Wybaczyć łatwiej, trudniej jest zapomnieć. Z pamięci trudno wyleczyć się czasem.

Niezłe:) Ubawiłam się - pozdrawiam:)

czy dziś znowu tak samo wygląda twoje przechytrzanie substancji szarej z myciem zębów góra dół i dookoła wymiatanie łomotu serca w nieskończoną przestrzeń ciemną materię skąd ma nic nie wrócić takie czasy że nie można wierzyć nawet prawom fizycznym więc może pastowanie butów dokładne krojenie chleba w kwadraciki jakby to były brakujące cząstki i nasłuchiwanie czego ci życzą

Wytrącił mnie z marazmu ten wiersz:) Pozdrawiam:)

Podoba mi się wiersz, jego tytuł z zabawą słowną i cała myśl zawarta - jest mi bliska. Mała uwaga z ciągle jedną w dłoni pojedynczą małą śrubką tu jest powtórzenie - można by z jednego zrezygnować i zamiast z ciągle jedną w dłoni może ciągle z jedną w dłoni lepiej się czyta. Takie tam małe sugestie, bo wiersz na plus:) Pozdrawiam:)

żałować - kogo/czego, no i trochę zbyt moralizatorski jak na mój gust:) Pozdrawiam:)