Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nad rozlewiskiem czerni
zdziczałe pragnienie zajada
wczorajszą kolację
jeszcze nienasycone pęcznieją wargi
pogromcy rozkoszy

nad rozlewiskiem czerni
kłus przechodzi w cwał
odkształca się prześcieradło
echo spięte agrafką
ustawione na baczność pod oknem

nad rozlewiskiem czerni
zapominam imię
jego dotyk i smak czekolady
wtopiona w narkotyk
pędzącego wiatru

nad rozlewiskiem czerni
spalam adresy
wymazuję punkty podniecenia
do bram
zabieram nienaganny porządek
ostatni guzik płaszcza
z impetem wpadam w dzień

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zdziczała, pierwotna intymność,
w ślepym galopie
hen, hen po zapomnienie
aż po ten płaszczyk schludny
i oddech rumiany
czyste biurko w pracy
ołówki, długopisy
i wiele papieru
przeraźliwie jasnego
od tej nocy
Opublikowano

czerń rozlewiska - rozumiem;
"rozlewisko czerni" - nie rozumiem...(?!)
ale są tu fragmenty frapujące - taki pół na pół;
gdyby skrócić o te gorsze pół?

pozdrawiam
J.S

PS.;
rzeczywiście, jak jeden z komentatorów zauważył, jest tu taki pierwotny instynkt życia, ale ani "biurka" ani ołówków nie zauważyłem...więc ktoś sobie tu dopisuje swoją śpiewkę...

pozdrawiam
J.S

Opublikowano

Agrafka pod prześcieradłem!
Widać była, bo poplątała naturalne, pierwotne z wysublimowanym, szkoda że manierycznym - w "odczuciach" (ale: de gustibus...). Może nawet to dobra droga, ale jeszcze wiele jej przed Autorką.
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



rozlewisko czerni
nocą zwiemy Panie drogi
bądźmy poezji wierni
nie wszystko wpada pod nogi
a biurko ołówkowe
masz tu Panie jak na tacy
następstwem impetu życia
jest dzień w sposobnej pracy
Opublikowano

Czy mógłbym prosić szacownych współkomentatorów, o wskazanie w tekście miejsc emanujących pierwotną intymnością, pierwotnym instynktem życia, naturalnością... ?
Mogę tylko zgadywać : zdziczałe pragnienie, narkotyk pędzącego wiatru, punkty podniecenia, nienasycone wargi, pogromca rozkoszy, kłus przechodzi w cwał... ? ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szanowny współkonkretatorze
tak się nie da w ten sposób
na proste i prostopadłe
na wektory wymiarów i wartości
czytając całość
musi zadudnić

co prawda imię nocy
bez potrzeby powraca
lecz resztę erotyka
doskonale wzbogaca

ba erotyka
toż to jest ujęte całkiem zgrabnie
coś co nazwać można bardziej dosadnie
Opublikowano

Gdyby wiersz otrzepać może wyszłoby całkiem ładnie:

kruczoczarne zdziczałe pragnienie
jeszcze nienasycone pęcznieją wargi
pogromcy rozkoszy

dotyk pędzącego wiatru
przez bramy
zabieram z nim nienaganny porządek
i ostatni guzik płaszcza
z impetem wpadamy w dzień

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.







Proszę pisać ad personam (lub przynajmniej czytać z... uwagą).
Do usług
Pozdrawiam

Najmocniej przepraszam za pominięcie w mojej wypowiedzi pańskiego nicka :)
Prośba była zbiorcza, bo cytowani komentatorzy byli zgodni w odbiorze pierwotnych i naturalnych składowych wiersza. Co do czytania z uwagą - żeby splątać, najpierw trzeba mieć co plątać. Miałem co do tego pewne wątpliwości ale po wyczerpującym i dobitnym udokumentowaniu faktu naturalnej pierwotności, temat uważam za zamknięty.
Dziękuję bardzo za rozproszenie duszących mroków, spowijających moją nikczemną głowę.
Pozdrawiam.
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


cóż Jacku :)

w długiej sukni
w czerni jestem
skryłam przed tobą
powabne kształty

nie kuś krawca
nie skróci falbanek
ni w pół ni o centymetr
mój kochanek (czytaj mistrz)

nie mów żeś zaskoczony
bo nie uwierzę
i nie wyznawaj wczorajszej miłości
nigdy jej nie było

zapomnij nasze szalone
rozlewisko czerni
zapomnij jesteś stracony
jeśli szukasz przyczyny

słodycz węgierki
w mych żyłach płynie
w jej ramionach byłeś
moje zniszczyłeś

:)))

wybacz lecz nic mądrzejszego mi do głowy nie wpadło.

serdecznie - Jola.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zdziczała, pierwotna intymność,
w ślepym galopie
hen, hen po zapomnienie
aż po ten płaszczyk schludny
i oddech rumiany
czyste biurko w pracy
ołówki, długopisy
i wiele papieru
przeraźliwie jasnego
od tej nocy
nocą srebrzystą

namalował portret damy
w złocone ramy starannie oprawił
nie zostawił samotnej na ścianie
waleta obok zawiesił

serdecznie pozdrawiam - Jola.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Doroto dziękuję za krok do przodu - staram się.
Nauka chodzenia jest fascynująca :)

Serdecznie - Jola.

p.s.

miałam jeden dzień
myślałam tylko o mleku

miałam rok w garści
kochałam
a one skakały z nóżki na nóżkę

miałam naście
bujałam w obłokach

teraz kiedy dojrzałam
wylały się ambicje
jestem w swoim żywiole
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie było pod prześcieradłem agrafki!

echo spięte agrafką
ustawione na baczność pod oknem


nic też autorka nie poplątała napisała co napisać chciała (miała)!

Pan napisał super komentarz pomijając małe szczegóły :)*

serdecznie pozdrawiam - Jola.


p.s.

droga przede mną długa

w sadzie zakwitam jabłonią
nim dojrzeją nim opadnę
w twoich ramionach
miłość zostawię

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin zasadnicza różnica polega na tym że ludzie nie mają już czasu na wychowywanie dzieci a programują maszyny aby to robiły i taki młody człowiek wychowany przez sztuczną inteligencję będzie się kochał w sztucznej inteligencji. Można by było temat rozwijać w nieskończoność ale dając do ręki dziecku smartfona programujemy go już na całe życie. Dlaczego jest trend wśród elit aby nie dawać dziecku smartfona do czasu aż nie nauczy się odruchów ludzkich.
    • Pewien rabin co bogiem jest mu rodzic kompanowi nakazał przyjść do łodzi a gdy ten psioczył że już się zmoczył usłyszał - po palach, ośle, trza chodzić!   *****.*** sobota dzień narodzin człowieka i Ewy, a za podłe potraktowanie kobiet grzechem jest Jezu ufać tobie.
    • masz problem  nie szukaj pracy za chleb ona sama cię znajdzie  jak będziesz głodny    nie dadzą wiele  ale i umrzeć będzie trudno    szukaj pracy  myśląc jaka będzie z niej frajda  coś nowego byle jaka  to  osiem godzin kieratu    a ty  ty jesteś stworzony do...   nie wiesz do czego  stąd problem  od tego zacznij    nie myśl o swoim wykształceniu możesz być każdym    pomyśl na początek o polityce  może to to    wielka  niczym nieskrępowana kasa  i nie oglądając się  idź tą drogą    co ty na to    może uda ci się polubić  lekko płynące pieniądze    7.2025 andrew  Sobota, już weekend Miłego wypoczynku   
    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...