Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

teściowa

Stefan_Rewiński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Stefan_Rewiński

Stefan_Rewiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

moja teściowa panie rewiński
to bywało wesoło
czasami weselej niż z żoną
ładna była

raz to mnie nawet wzięła
moja nic nie wiedzała
ale coś czuła

to tak się za mnie zabrała w łóżku
że mi się teściowej odechciało

P.S. Napisałem dla Smutnego Jana

Matylda Górska

Matylda Górska

Opublikowano
Opublikowano

Stefan, nie szkoda Ci limitu wierszy na takie bazgrołki?

Wrzuć coś "prima sort", takiego Stefanowego!!!
Albo się chłopie zakochaj to Wena sama stanie
w drzwich.

A ten wiersz? Ni połknąć ni wypluć :((( takie to na biesiadę piwną, ale i już miętolone :(

:)

WiJa

WiJa

Opublikowano
Opublikowano

Mówiłem już, powtarzam i będę się upierał, że wiersze z tej serii „panie rewiński” są dla mniej najwartościowszymi utworami autora, jakie ostatnio czytałem. Bo sztuką jest w zalewie słów (mowy potocznej) uchwycić to, co najistotniejsze, i to nie przydając i nie ujmując nic z prawdy vel rzeczywistości takiej, jaką ona jest. Prostota jest najcudowniejsza rzeczą pod słońcem, chociaż niektórym, ale raczej tym przewrażliwionym, kojarzy się z prostactwem. A jeśli się komuś tak prostacko kojarzy, to potem oni sami wydziwiają niestworzone rzeczy w swoich wierszach. A właśnie, to samo życie jest najlepszym twórcą takich wierszy, jak powyższy; a autor tylko uchwycił to, co najistotniejsze, co jest smakołykiem w życiu i w wierszu. Pozdrawiam

Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Wiersz jest prowokacyjny i obrazoburczy, ma chyba potrząsać osadem moherowo-dulskim, jaki drzemie w każdym z nas na dnie, w mniejszym lub większym stężeniu.
Łobuziak z Ciebie, Stefan, ale nie aż taki, jakiego z siebie robisz (mam nadzieję). ;-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Radosław
      Przepis na udane święta

      Przez Radosław · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak na mnie to prawie jak poemat.    Trzeba mierzyć wysoko. Kto nie ryzykuje, ten nie pije szapomonu.     
    • APM
      Przedświątecznie

      Przez APM · Opublikowano

      @violetta Tak było u mojej babci. Szkoda, że nie ma już dziś takich pieców, ani pieczonych na nich gruszek i śliwek.
    • ŻwirekTenDobry
      ***

      Przez ŻwirekTenDobry · Opublikowano

      Można powiedzieć że Najłatwiej to siąść i płakać Chyba tylko dzieci Mają w sobie [jakąś] beztroskę Łatwo nam się użalać Czyż nie Nad tym co złego zrobiliśmy Lub z kim nie wzięliśmy ślubu Jednak przysłowie mówi coś zgoła innego Żyjemy zmarnowaną szansą Jakoś łatwiej mi docenić To co mogłem mieć (przestałem dziękować za to co mam)  Raz podjętej decyzji Nie cofnę tak łatwo Najtrudniejsze jest to Że chcę być gdzie Jestem podczas gdy Otacza mnie morze Możliwości Absurdem byłoby wycofać się Co się stało to się nie odstanie Czy jakoś tak Nie chcę płakać za przyszłością która nie nadeszła (nigdy nie miała)  A jednak trudno mi za nią nie wzdychać Jak za przeszłością Co dawno odeszła A mądrość mówi Że ortodoksja wierność polega na napięciu między dwoma herezjami
    • Marek.zak1
      Reasumpcja

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jest wiele przyczyn, nie trzeba zapominać o tym, że ilość spermy i liczba plemników, w tym tych najszybszych, które zapładniają, zmniejsza się lawinowo z pokolenia na pokolenie. Dawniej niepłodność była przeważnie "po stronie" kobiet, obecnie mężczyzn. Jest wiele przyczyn, ale to nie miejsce na dyskusje o tym. 
    • Robert Witold Gorzkowski
      Odurzenie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      A piękno to leży przed nami i kusi stół z ostrygami ośmiornic wypustki i mule skąpane w szampańskim akwenie aż sos taki słodki po piersiach popłynie. W szaleńczej ekstazie turlać się chcemy z ust zasysania przez zęby chłoniemy odurzam się winą i w winie się kąpię w porannych promieniach po stole pobłądzę. W chmurnym obłoku do bólu dojdziemy w tajemnych oparach w amoku płoniemy tak płynnie tak słodko i głębiej i mocniej i cisnąć językiem twe trzewia przewrotnie. Odkrywam niebiosa i widok twój chłonę zagłębiam w uczuciu i w skurczu tym płonę tak czystym anielskim a w środku rozkwitłym jak diabłów głaskanie po ciałach aktywnych. I rwać łańcuch z szyi i ciało mu oddać by żądza przybrała zbawienny kres rozkosz i postać na koniec anielską zobaczyć co mnie . . . . . . . . . . . . . lewatywą przywróci do pracy.        

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...