Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Ostatnia podróż do Kielc

Marcin B
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marcin B

Marcin B

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

kochankowie dojrzewają
w kruchych łodziach z gliny i papieru
z kolczykiem w skrawku koszuli
wyrzucanym przez morze o świcie

tak nieprawdziwi
na ile można ich wymyślić
ciężką od śnienia dłonią
pod taflą asfaltu

nie zadrży drewniany horyzont
przez postawiony talerz
popatrz Joanno wciąż mam na skórze
słone oddechy tamtego lata

Marcin B

Marcin B

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rejs? Raczej nie, raczej podróż drogą lądową :)

Można prosić o dokładne wskazanie przegadanych fragmentów? Bo samo to stwierdzenie nie kieruje mnie niestety na żadne konkrety. Podpalanie horyzontu wydaje mi się ciut efekciarskie, ale dziękuję za propozycję. Pozdrawiam :)
Almare

Almare

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rejs? Raczej nie, raczej podróż drogą lądową :)

Można prosić o dokładne wskazanie przegadanych fragmentów? Bo samo to stwierdzenie nie kieruje mnie niestety na żadne konkrety. Podpalanie horyzontu wydaje mi się ciut efekciarskie, ale dziękuję za propozycję. Pozdrawiam :)

bardzo proszę IV zwrotka kolegi:

nie zadrży drewniany horyzont
przez postawiony talerz --------------> Czy stół jest horyzontem peela, a brak żarcia na talerzu
ma być tym szokiem, jaki przeżywa podmiot liryczny?
Ja, zaproponowałem dramatyczny zwrot i podpaliłem
horyzont - ułudę, bo miłość kobiety przeminęła, a cała
podróż odbywa się w wyobraźni peela.
A jak z logiką tych dwóch linijek?

popatrz Joanno wciąż mam na skórze--->No, kolego, fraza śliczna i bardzo poetycka, i nie ukrywam,
słone oddechy tamtego lata sam kiedyś napisałem, cytuję: "ciepłym oddechem tamtej
nocy", różnica w tym, że był to Zoned.
Proszę się zdecydować na rodzaj wiersza: liryka miłosna,
czy Zoned?
Na dodatek Joanna wywołana do tablicy. Czy autor
zapytał Joannę o zgodę na upublicznienie relacji z peelem?

jak sobie poradzić z wierszem w IV zwrotce, pokazałem. powtórzę:

podpalę horyzont
i odpłynę
wciąż mam na skórze
słony oddech lata

to, wielkie nie jest, ale lepsze - moim zdaniem.

tytuł: kurs na Kielce.

pozdrawiam.
Marcin B

Marcin B

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rejs? Raczej nie, raczej podróż drogą lądową :)

Można prosić o dokładne wskazanie przegadanych fragmentów? Bo samo to stwierdzenie nie kieruje mnie niestety na żadne konkrety. Podpalanie horyzontu wydaje mi się ciut efekciarskie, ale dziękuję za propozycję. Pozdrawiam :)

bardzo proszę IV zwrotka kolegi:

nie zadrży drewniany horyzont
przez postawiony talerz --------------> Czy stół jest horyzontem peela, a brak żarcia na talerzu
ma być tym szokiem, jaki przeżywa podmiot liryczny?
Ja, zaproponowałem dramatyczny zwrot i podpaliłem
horyzont - ułudę, bo miłość kobiety przeminęła, a cała
podróż odbywa się w wyobraźni peela.
A jak z logiką tych dwóch linijek?

popatrz Joanno wciąż mam na skórze--->No, kolego, fraza śliczna i bardzo poetycka, i nie ukrywam,
słone oddechy tamtego lata sam kiedyś napisałem, cytuję: "ciepłym oddechem tamtej
nocy", różnica w tym, że był to Zoned.
Proszę się zdecydować na rodzaj wiersza: liryka miłosna,
czy Zoned?
Na dodatek Joanna wywołana do tablicy. Czy autor
zapytał Joannę o zgodę na upublicznienie relacji z peelem?

jak sobie poradzić z wierszem w IV zwrotce, pokazałem. powtórzę:

podpalę horyzont
i odpłynę
wciąż mam na skórze
słony oddech lata

to, wielkie nie jest, ale lepsze - moim zdaniem.

tytuł: kurs na Kielce.

pozdrawiam.

Odnośnie drewnianego horyzontu, to tak, peelowi brakuje sytuacji, kiedy nie musi spoglądać dalej niż za kraniec stołu, kiedy coś tak prostego jak posiłek przy nim staje się wyjątkowe przez czyjąś obecność. Mam w tym momencie wrażenie, że raczej niedopowiedziałem tego motywu niż go przegadałem, skoro nastręczył problemów interpretacyjnych ;). Rozumiem pomysł z podpalaniem, aczkolwiek nie pasuje mi do klimatu wiersza.

Co zaś do ostatnich dwóch wersów wiersza, to chyba nie łapię, mam wybierać między sonetem a liryką? Hm ok, potraktuję to jako subtelną aluzję, której nie odczytałem właściwie.
Joannie jest bardzo miło, że może być bohaterką wierszy, czytuje je i ceni sobie :)

Końcówka leżała u mnie na warsztacie jakiś czas, ostatecznie jednak uznałem, że nie chcę tego wiersza kończyć inaczej, odpowiada mi taka puenta, może niespecjalnie oryginalna, ale pasująca mi do jakiejś własnej melodii utworu. Dzięki za poświęcenie czasu i sprecyzowanie uwag, pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Robert Witold Gorzkowski
      Modlitwa Wigilijna

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Marek.zak1 dziękuję Marku
    • Kwiatuszek
      Magia świąt – czy jestem fiutem?

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Mikerreq
      Wigilia Pustego Krzesła

      Przez Mikerreq · Opublikowano

      Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • violetta
      Wakacje

      Przez violetta · Opublikowano

      @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • KOBIETA
      Wakacje

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...