Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zacznie się tak samo – krzykiem
potoczy się sinusoidą i koniec nie przyniesie nic nowego
zmieni się kilka faktów w życiorysie

kilka mniej lub bardziej zapitych wieczorów
wyeliminuje skręty w zakazy skrętów
czerwone światła – udam, że nie widzę

przyspieszę na dwupasmówce i zaciągnę ręczny
niech się kręcę światem
trzymając za ręce moje kobiety

potop czy kolejna Supernova będzie i ominie
tych, których kocham a nawet jeśli uderzy w czuły punkt
moc ochroni prawdziwych ludzi i staniemy się arką

w drugim życiu przeżyję
wydając jeszcze więcej, nie oszczędzę wolnej soboty
w niedziele wstanie młody bóg

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jasne że wierzę
w poprzednim byłem inny
w następnym muszę się zmienić
teraz jestem
póki co żywy

dziękuję za czytanie i poświęcony czas Madziu
pozdrawiam i najlepszego
r
Opublikowano

pesymistycznie się zaczyna, ale jak wiadomo pesymista to doświadczony optymista ;)
peel jest więc przygotowany na wszelkie przeciwności losu (los, to oczywiście uogólnienie)
Od czerwonych świateł następuje zmiana, budząca dozę optymizmu, ale trochę dziwny jest ten optymizm.
Jakby na pograniczu szaleństwa (zaciągnięty ręczny) budzącego dość mieszane uczucia.
Trzymanie za ręce przy tak ryzykownych manewrach może ściągać wszystkich w stronę „niewiadomego, nieprzewidywalnego zakończenia”. Tu nie można liczyć na łut szczęścia, bo można te „swoje kobiety” narazić na niezłe ryzyko. Bo nawet w przypadku, kiedy nawet się uda - potem mogą wyniknąć frustracje, brak zaufania, a więc
na koniec spora doza naiwności. Z „wiarą” bym tego nie wiązał. Chociaż nie wiem właściwie - dla mnie większość rzeczy musi mieć racjonalne podstawy. Peel w tym przypadku (tak mi się wydaje) ma raczej świadomość nieuchronności i rzecz dziwna, bo zarazem i mniemanie, że „ominie tych, których kocham”. To pewnego rodzaju dążenie do doskonałości - jednak ma też znamiona utopii, w tej syzyfowej walce o „prawdziwych ludzi”.
Dobry wiersz i ciekawe spojrzenie.
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no dobra, podaj w takim razie definicję tej "szamańskości" ;)

Szamański, bo leczący pierwsze życie peela w sposób "alternatywny", kłócący się ze zdrowym rozsądkiem i jednocześnie niezrozumiale skuteczny. To sztuczka z gatunku "zjeść ciastko i mieć ciastko". Fragment :

niech się kręcę światem
trzymając za ręce moje kobiety

to równoczesna realizacja dwóch znoszących się pragnień -życia intensywnego, na krawędzi oraz bezpieczeństwa i stabilności.
Kiedy szaman mówi "w niedzielę wstanie młody bóg", to można mu wierzyć.
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no dobra, podaj w takim razie definicję tej "szamańskości" ;)

Szamański, bo leczący pierwsze życie peela w sposób "alternatywny", kłócący się ze zdrowym rozsądkiem i jednocześnie niezrozumiale skuteczny. To sztuczka z gatunku "zjeść ciastko i mieć ciastko". Fragment :

niech się kręcę światem
trzymając za ręce moje kobiety

to równoczesna realizacja dwóch znoszących się pragnień -życia intensywnego, na krawędzi oraz bezpieczeństwa i stabilności.
Kiedy szaman mówi "w niedzielę wstanie młody bóg", to można mu wierzyć.
:)
no tak, ale to wszystko nadal należy do sfery pobożnych życzeń. "Szamańskość" jednym słowem, jest tym samym, co głosowanie w wyborach na niezbyt pewnych kandydatów, nie mówiąc o zupełnie niepewnych, jednym słowem tzw. szukanie cudu, za pomocą motyki. ;)
Dlatego dziwnym się wydaje końcowy optymizm - podobny bardziej do noworocznych zobowiązań (o których, z reguły, już pierwszego stycznia, się zapomina), niż faktycznego stanu rzeczy. Ja w tego "młodego boga" nie wierzę. I życząc wszystkiego dobrego, raczej z politowaniem udaję, że wszystko będzie cacy. :)
Z drugiej strony, dużo bym dał, żeby moje przewidywania się nie sprawdziły.
Opublikowano

"drugie życie

zacznie się tak samo – krzykiem
potoczy się sinusoidą i koniec nie przyniesie nic nowego
zmieni się kilka faktów w życiorysie"...(...)

Gdyby tylko można, mieć to drugie... pamiętając poprzednie, wówczas zmieniło by się na pewno nie tylko kilka faktów... ;)
Lubię Twoje pisanie. Pozdrawiam... :)

PS.. i z chęcią wracam.!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...