Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 40
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


skojarzył mi się z "wszyscy jesteśmy Chrystusami", Misiek jest w nim booooski ;)
jako alternatywa do powyższej płaszczyzny, bo przez sugestię własną tak go sobie zwyobracałam i powiem - dobry wiersz.
pozdrawiam
kaśka.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



bo miasto szumi i wieją w nim wichry
zatarły ślady jej stóp na ścieżkach
chcę tylko oczu i ust, tych najcichszych
kobiety, która tutaj nie mieszka


Pozdrawiam
potrafisz....dobrze pisać Marcinie B
brawo

Dziękuję za wizytę i miłe słowa, chociaż to akurat rymowane na kolanie. Pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


skojarzył mi się z "wszyscy jesteśmy Chrystusami", Misiek jest w nim booooski ;)
jako alternatywa do powyższej płaszczyzny, bo przez sugestię własną tak go sobie zwyobracałam i powiem - dobry wiersz.
pozdrawiam
kaśka.

Szkoda, że Misiek okazał się potem tylko taką ciekawostką i nie potrafił pokazać własnej osobowości. Co do filmu, to tak, uwielbiam Koterskiego, jeszcze bardziej za "Dzień Świra", który to oglądając przyprawia mnie za każdym razie o depresję, bo widzę siebie w Miauczyńskim, ale obraz o alkoholizmie też jest poruszający. I odwołałem się jakoś do niego, ale też nie tak, żebym oparł cały utwór, bo choć tytuł sprawia wrażenie polemiki, to w zasadzie wcale nią nie jest :)

Pozdrawiam Kasiu :)
Opublikowano

Żaden z nas nie jest Chrystusem, natomiast idziemy (lub możemy iść - "Pójdź za mną") Jego ścieżką. Bardzo dobry wiersz. Zastanawiać może tylko użycie konkretnego imienia, które dopiero trzeba interpretować jako w istocie dowolne w zależności od czytelnika.

Arek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


w sumie jak widać bez zastrzeżeń
pozdrawiam
r

Pierwsza uwaga raczej mnie nie przekonuje, natomiast drugą sobie przemyślę. Pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Niektórzy z nas starają się iść, kończy się to mniejszym lub większym hukiem po upadku. Co do imienie, to cóż, pojawia się regularnie w moich wierszach, uczyniłem z niego taki stały motyw i nie widzę przeciwwskazań do używania go, myślę, że czytelnik poradzi sobie z uniwersalnym odczytaniem :). Pozdrawiam :)
Opublikowano

Bardzo ludzki wiersz. Pokazuje nasze słabości i tęsknoty... i to, że mino największych starań ciągle popełniamy jakies błędy i narażeni jesteśmy na pogardę, brak zrozumienia, samotność - czyli wszystko to, czego się boimy. Fajnie poprowadzona myśl. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...