Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

motto: "porzuć męża dla muzyki"
/fragment piosenki usłyszanej w "trójce"/



dramatyczny wybór
panie redaktorze

w przeddzień rodzinnego święta
nowonarodzony Jezus
nagle traci rodzinę

kto winien

Beatlesi Mozart Pergolesi
Pink Floyd Waglewski

czy ta śliczna panienka
o twarzy jak choinkowa bańka
liżąca mikrofon

panie redaktorze
piosneczka
tysiąc razy powtórzona
na antenie
staje się prawdą pokolenia
przykazaniem

- bądź trendy
porzuć żonę dla wędki kart piwa
nie oglądaj się na śnieżną zaspę słów
którą przykryto
małe nagie dziecko




--------------------------------------------------------------------------------------------
od autora:
bardzo przepraszam czytelników, wpisując wiersz "zgubiłem" jego motto (!!!)
J.S

Opublikowano

aj... a mogło być dobrze, bardzo dobrze: dopowiedzenia w postaci wymienionych wykonawców i przykazania bym usunął, a wprowadził jakieś metaforzyska naprowadzające do tychże kapel i dopowiedzenia... wydaje mi się nawet, że nie trzeba byłoby nic dopowiadać, bo bez tego wszystko trzyma się "kupy".

Ogólnie pozytywnie,
pozdrawiam M.

Opublikowano

absolutnie się zgadzam z przesłaniem
w trójce kiedyś redaktor P.K. przyrządzał na żywo na antenie saładkę z tuńczyka
a tuńczyk jest gatunkiem zagrożonym wyrżnięciem i wymarciem
już widziałam te tłumy otwierające te puszki...
ale to nie trójki akurat wina jest jedynie...
pozdrawiam

Opublikowano

Kurde... bo już nie wiem, ciekawy wiersz, jeszcze porzucić bezbronne dziecko...
Całe pieprzone życie,
tak mogą tylko głupcy... ile ich jest?
Coraz więcej.
Żałosne.
Tylko moje refleksje po przeczytaniu, zawał mi nie grozi.
Pozdrawiam

Opublikowano

egzegeta.;
w "trójce" raz na dwa miesiące można usłyszeć także klasykę;
wszystkiego dobrego w Święta i pomyślnego Nowego Roku!
:)
J.S

piotr marcin
- pop-kultura sporo niszczy ale nie jest w stanie wszystko zabrać, spoko!
Pomyślności w Nowym Roku!
J.S

a. mroziński.;
przydałby się jakiś przykład porównawczy ale pretensji nie mam -
Pomyślności!
J.S

dzie wuszka.;
- co płaskie nie stanie się wypukłe ; dlatego nawet nie tektura - steropian;
choć tektura trwalsza od papieru...
Wesołych i Kulistych Świąt, Szczęśliwego Nowego Roku!
J.S

Mariusz Rakoski;
jesli pozytywnie to z pozytywką życzę radosnej Kolędy i dobrego Nowego Roku!
J.S

Barbara Janas.;
- myślę także, że tych stron medalu jest znacznie więcej i że sam medal fałszywy, zwłaszcza, gdy go sobie samemu ktoś zawiesza...
- miłości aniołów i ludzi Życzę, Szczęścia!
J.S

Stefan Rewiński.;
- byłbym łagodniejszy - wystarczy za drzwi, na schody...
Pomyślności faraonie, Tobie i Henrietcie - Spokojnych Świąt i Lepszego Nowego Roku!
J.S

jacekdudek.;
hmmm - ale do którego? wolałbym np. do dwójki....
Spełnienia artystycznych planów, szczęśliwych finałów w zamiarach, owocnego Nowego Roku!
J.S

Goliard.;
- nie rozumiem co tym radiem Maryja...gdzie? w studio "trójki"? w wierszu??!!
jakieś pomieszanie z poplątaniem...albo przewidzenie...
Trzeźwego Nowego Roku, prawdy w słowach - spełnienia!
J.S

Opublikowano

basia gowska.;
tuńczyk jest smaczny, z puszki i z sieci;
-życzę spełnionego morza obietnic i pełnego tuńczyków Nowego Roku!
J.S

Aleks Kleks.;
- ? nie jestem koniunkturalistą, przeciwnie, ryzykuję, narażam się bo nie jestem i nie umiem być poprawny;
- Zdrowia!
J.S

Jolanta S.;
- może nie głupcy, ale bezmyślni - najpierw głoszą licytację gadgetów na Domy Dziecka a -potem, po reklamie puszczają głupoty w eter - i nie czują kontrastu, sprzeczności i braku konsekwencji...
- Życzę tyle pieprzu ile trzeba by poczuć smak życia w święta i w całym Nowym Roku!
J.S

Lena Achmatowicz.;
uważasz, że tak piszę bo brak mi tematów? fakt - to temat dyżurny, ale odreagowałem jak najbardziej na serio, bo mnie ruszyło...i nie dla rutyny, ale dlatego, że chce mi się zawsze myśleć - nawet wtedy gdy słucham radia;
Serdeczności! Imieninowo i Noworocznie! Spełnienia pod każdym względem, w pracy, w domu, w sztuce! Miłości i Szczęścia!
:))
J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



- nie rozumiem; bo "trójka" jest poza krytyką? kłóci się z poprawnością?
wszyscy mają wpadki - "trójka" także...
co za nowe dogmaty: właściwe - niewłaściwe...(?!)
Opublikowano

tak, właśnie tak myślę o tym wierszu :P
nie stanie się wypukły, póki widzi rzeczy płasko.

Wesołych świąt :)




--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: Dzisiaj 12:49:55, napisał(a): dzie wuszka
Komentarzy: 14499

rzeczy płaskie nie można zobaczyć inaczej - jak płaskie właśnie;
i tę płaskość mój wiersz podnosi i pokazuje;
zatem - jak rzecz się przedstawia - tak jest widziana;
a głębia miałaby niby jak być ujrzana? dostrzeżona?
zawsze można polemizować wierszem na ten sam temat z własną optyką - negacja bez przykładu pozostaje gołosłowna;
dawniej poeci polemizowali nie negując wierszy interlokutorów tylko przedstawiając własną wizję tej samej rzeczy...
to przekonuje i tylko tak;
J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Tak, należy im się cześć i chwała po wieki. Pozdrawiam!
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
    • @Manek Szerzenie mowy nienawiści??? Przecież nie skłamałem w ani jednym wersie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...