lena2_

losu przekupić nie sposób ani kolejnych dni dodać ale móc westchnąć na mecie to była piękna przygoda

Świetnie napisana villanella, a temat..samo życie:):) pozdrawiam:)

@Roma Dziękuję serdecznie:)

czerwiec mi się rozczerwienił smak czereśni oszołomił chwytam lato pełną garścią sok rozlewa się po dłoni słodycz karmi moje myśli i dzieciństwo przypomina gdy starczyło tak niewiele by po niebo się powspinać

Ludzie przychodzą i odchodzą, ślad zostawiając w naszym życiu. Czasem wyraźny i znaczący, czasem muskając tylko skrycie. Ktoś może był przez krótką chwilę, lecz światło wpuścił , rozpłomienił. Inny zatrzymał się na dłużej, ale nie zdołał świata zmienić. Wciąż najważniejsza jest obecność tych, co potrafią widzieć więcej. I wiedzą, kiedy trzeba stanąć, aby przytulić czyjeś serce.

Bardzo fajny zabawny wiersz:):)

Piękno jest w życiu potrzebne, nim się karmi dusza. Pięknie o tym napisałaś:):)

za moje wiersze chleba nie kupię nie będą ich czytać tłumy wystarczy jedna dusza przystanie by podarować chwile zadumy

życie nas chciało przerosnąć o krok o włos o głowę ale trwaliśmy jak drzewa zginane tylko w połowie

Wiersz bardzo klimatyczny, który przenosi w pustynne rejony, pełen jakiegoś niepokoju...

w cudzej dawno niewidzianej twarzy rozpoznaję własne przemijanie jak papierek lakmusowy nasiąkam doświadczeniem nabierając właściwej barwy

Ha ha dobre:):)

Święta racja:):)

Super:) masz liryczne pióro:)

są prawdy po które trzeba iść daleko mijać kolejne lata i nadal błądzić a one wierne przy nodze tak oczywiste że aż niewidoczne

to nic że ciało i zmysły bledną gdy się wybarwia miłości sedno

Cichnie we mnie krzyk pytania, już nie czekam na odpowiedź. Chociaż pewność i niepewność, tkają wątek w tej osnowie. Zapominam jak się czeka, choć tęsknoty coraz więcej. Obserwuję ze zdziwieniem czas. Przecieka mi przez ręce.

Bardzo fajny pomysł na wiersz:):)serdecznosci:)

i dusza może być pusta jeżeli Bóg nie jest w sercu lecz tylko na gładkich ustach

Aż strach, co Al mógłby zrobić z tym niedoskonałym światem, może poezja się obroni? bo Al nie potrafi czytać pomiędzy wersami...

Przepiękny wiersz o nadziei na lepsze jutro:):)

tam gdzie czas zakorzenił pamięć a gwiazdy spadały jak własne może i lepsze gdzieś inne niebo ale nie gardzi się pierwszym gniazdem

Romantyk:):):)

tkamy ten mały wspólny świat wplatając wciąż nici nowe by nie naderwać zbytnio lat przez wątek w czułej osnowie

to tylko czas odwrócił role jakby chciał sprawdzić kolejność w kruchych ramionach tulisz wspomnienia i resztki gasnących dni jestem tuż obok opatrując twoje lęki i własną bezradność