lena2_

Cichnie we mnie krzyk pytania, już nie czekam na odpowiedź. Chociaż pewność i niepewność, tkają wątek w tej osnowie. Zapominam jak się czeka, choć tęsknoty coraz więcej. Obserwuję ze zdziwieniem czas. Przecieka mi przez ręce.

Bardzo fajny pomysł na wiersz:):)serdecznosci:)

i dusza może być pusta jeżeli Bóg nie jest w sercu lecz tylko na gładkich ustach

Podobno tyle gram ma dusza, niby nie dużo, ale rozmiękczona łzami na pewno więcej waży...chyba dlatego tak czasem jest ciężko.. mnie się wiersz podoba:):)

Aż strach, co Al mógłby zrobić z tym niedoskonałym światem, może poezja się obroni? bo Al nie potrafi czytać pomiędzy wersami...

Przepiękny wiersz o nadziei na lepsze jutro:):)

tam gdzie czas zakorzenił pamięć a gwiazdy spadały jak własne może i lepsze gdzieś inne niebo ale nie gardzi się pierwszym gniazdem

Romantyk:):):)

tkamy ten mały wspólny świat wplatając wciąż nici nowe by nie naderwać zbytnio lat przez wątek w czułej osnowie

to tylko czas odwrócił role jakby chciał sprawdzić kolejność w kruchych ramionach tulisz wspomnienia i resztki gasnących dni jestem tuż obok opatrując twoje lęki i własną bezradność

Pogoda ducha pomimo przeciwności, ten wiersz też podnosi na duchu:):) serdecznosci:)

Bardzo liryczny wiersz:) miłości niespełnione są takie piękne, bo wyidealizowane w marzeniach:):)

Subtelnie i niezwykle zmysłowo:):) pozdrawiam:)

Piękny, wzruszający wiersz:):)trafiasz w samo serce:):)

przeżyłam miłość wiosenną na zabój uroczo ciut grzesznie nikt nie oceniał nie winił bo rzecz zdarzyła się we śnie

@andreas Dziękuję bardzo:):)

Przywołałeś mi z pamięci podobny obraz...eh, kiedy to było:):) pozdrawiam:)

@Jacek_Suchowicz Dziękuję , że tak postrzegasz moją pisaninę:):)

@Jacek_Suchowicz Jesteś niezawodny Jacku:):)Dziękuję:):)

kiedyś dorosnę do Twoich słów kiedyś staną się dla mnie mostem wtedy znajdę prawdziwy brzeg wszystko będzie jasne i proste może kiedyś zrozumiem że czas rzeźbi rysy w duszy człowieka by wyłonić właściwy kształt tylko na mnie cierpliwie czekaj

Moje dzieciństwo zarosło trawą, pamięć nieliczne ścieżki odświeża, by nie zapomnieć drogi do domu, chociaż pierwszego już dawno nie ma. Zatarły ślady strzechy i pola, umilkły miejsca sercem związane. Jednak wspomnienia mgiełką okryte, budzą mnie czasem nad samym ranem . I snują myśli w barwne kilimy i przeplatają w tamtej osnowie, słowa wdzięczności za piękne lata, które już tylko wierszem wypowiem.

Fajna alegoria, zgrabnie napisany wiersz:):) pozdrawiam:)

@Jacek_Suchowicz Jacku dziękuję za wspaniały wiersz-komentarz:):)

biegnę pomimo i daję ponadto złe myśli nie mają posłuchu jestem podatna więc ciągle na skraju lecz zanim uśmiecham się w duchu

Alinko ani się waż, Twoje wiersze muszą przetrwać:):)