lena2_

tkamy ten mały wspólny świat wplatając wciąż nici nowe by nie naderwać zbytnio lat przez wątek w czułej osnowie

to tylko czas odwrócił role jakby chciał sprawdzić kolejność w kruchych ramionach tulisz wspomnienia i resztki gasnących dni jestem tuż obok opatrując twoje lęki i własną bezradność

Pogoda ducha pomimo przeciwności, ten wiersz też podnosi na duchu:):) serdecznosci:)

Bardzo liryczny wiersz:) miłości niespełnione są takie piękne, bo wyidealizowane w marzeniach:):)

Subtelnie i niezwykle zmysłowo:):) pozdrawiam:)

Piękny, wzruszający wiersz:):)trafiasz w samo serce:):)

przeżyłam miłość wiosenną na zabój uroczo ciut grzesznie nikt nie oceniał nie winił bo rzecz zdarzyła się we śnie

@andreas Dziękuję bardzo:):)

Przywołałeś mi z pamięci podobny obraz...eh, kiedy to było:):) pozdrawiam:)

@Jacek_Suchowicz Dziękuję , że tak postrzegasz moją pisaninę:):)

@Jacek_Suchowicz Jesteś niezawodny Jacku:):)Dziękuję:):)

kiedyś dorosnę do Twoich słów kiedyś staną się dla mnie mostem wtedy znajdę prawdziwy brzeg wszystko będzie jasne i proste może kiedyś zrozumiem że czas rzeźbi rysy w duszy człowieka by wyłonić właściwy kształt tylko na mnie cierpliwie czekaj

Moje dzieciństwo zarosło trawą, pamięć nieliczne ścieżki odświeża, by nie zapomnieć drogi do domu, chociaż pierwszego już dawno nie ma. Zatarły ślady strzechy i pola, umilkły miejsca sercem związane. Jednak wspomnienia mgiełką okryte, budzą mnie czasem nad samym ranem . I snują myśli w barwne kilimy i przeplatają w tamtej osnowie, słowa wdzięczności za piękne lata, które już tylko wierszem wypowiem.

Fajna alegoria, zgrabnie napisany wiersz:):) pozdrawiam:)

@Jacek_Suchowicz Jacku dziękuję za wspaniały wiersz-komentarz:):)

biegnę pomimo i daję ponadto złe myśli nie mają posłuchu jestem podatna więc ciągle na skraju lecz zanim uśmiecham się w duchu

Alinko ani się waż, Twoje wiersze muszą przetrwać:):)

@Jacek_Suchowicz cieszę się, że Cie inspiruję do takich fajnych komentarzy:) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuje Talarku:):) @Michał Smółka To prawda:):) @Alicja_Wysocka Dzięki za ten wiersz, dużo w nim prawdy:)

poezję schroniłam w sercu jej zew jak powrót do domu proza mnie nieraz zawiodła a wiersz niejeden mi pomógł

Może wystarczy świt spokojny, barwiący niebo srebrnym blaskiem, by dzień w zaciszu jasnych myśli, pozwalał trwać pomimo wszystko. I może starczy ciepły wieczór, z czułością dłoni dobrze znanych, gdy zachód ufnie żegna słońce, choć nie wie co jest za górami.

Niestety dużo w tym prawdy, napisałam kiedyś o tym fraszkę: Czasem dobrze jest ponarzekać, że powodzi się gorzej niż źle. Od gadania nic nie ubędzie, a sąsiadom od razu jest lżej. Serdeczności Alicjo:)

Nie uczymy się od ptaków radości, choć w szczebiocie, tyle szczerej zachęty. My - gatunek naczelno-rozumny, każdy świt próbujemy rozpędzić. Proste słowa zastąpiło liczenie, nad uśmiechem prześcigają się racje. Mamy dusze zatrzaśnięte przed sobą, a niedosyt pozyskuje wyznawców.

Uwielbiam zapach jaśminu, więc wiersz jak dla mnie:):)

Ale ładnie i leciutko:):)

kiedy się maj rozmai a słowo nie wysłowi zanurzę się w naturze i zbiegnę ze swej głowy