lena2_

Dokąd prowadzisz mnie drogo, zanim spod nóg się usuniesz? Czy z wiekiem będziesz mi bliższą, abym cię mogła zrozumieć? Ile masz w sobie zakrętów, za którym już cisza głucha? Czy mogę z jasnym spojrzeniem, bardziej niż sobie zaufać?

najprostsze rzeczy nabierają barwy jak liść jesienny na wietrze gdy drży czy zdąży się słońcem nasycić nim spłynie z kolejnym deszczem

Wspaniały wiersz Violu, niezwykle prawdziwy:)

Jesteśmy do siebie podobne, lubimy przeglądać się w brązach. I w łanach lirycznych wrzosowisk, za myślą ulotną podążać. W spojrzeniu nosimy zadumę, nad światem, w pór drugiej połowie. A kiedy zanadto pochmurne, miękniemy, jak kartka pod słowem. Pragniemy wyzłocić wspomnienia, po wiośnie i lecie zdyszanym. Ja w wierszu skrojonym ze wzruszeń, ty w liściu co spadł rozszeptany. Z tęsknotą patrzymy w obłoki, gdzie ptaki się w drogę szykują. By chciały powracać to trzeba, pozwolić im teraz odfrunąć.

@Jacek_Suchowicz Dziękuję Jacku:):)

jesień ma wielobarwną duszę gdy wszystko wokół się zmienia przykładam kolory do twarzy szukając w sobie potwierdzenia

Witam Cię Grażynko na tym portalu:):)

jesienią stawiamy kroki bliżej siebie wsłuchując się w szelest myśli tulimy już wszystkie utraty ukradkiem zerkając w klepsydry

czasem słowa mnie nie poznają mijamy się bez uśmiechu jedne wyrosły inne wyblakły niektóre od dawna bezdomne

@Stary_Kredens dziękuję serdecznie:) @Adaś Marek Dzięki:) pozdrawiam:) @Jacek_Suchowicz Dzięki Jacku:)

czy można się życiem nasycić i dni nie obarczać żalem mieć pewność że tyle wystarczy więc skarżyć się mniej albo wcale jak spokój odnaleźć i zgodę na wszystko w zasięgu ręki gdy w dali choć kształtu żadnego coś jednak przyzywa i nęci

mieć wiarę prostą i cichą która nikogo nie zniechęca lecz ufa że ktoś czuwa nad kształtem każdego serca

Pogoda ta Twoja jesień:) pozdrawiam Jacku:):) Jesień nosi spojrzenie, z którym czuje się godniej, kiedy lepiej rozumie, że jest tylko przechodniem. I jak liść przebarwiony, jeszcze tańczy i frunie, ale wie już dokładnie, jaki jego kierunek.

@Jacek_Suchowicz Dziękuję Jacku, jesteś niezawodny:):) @corival dziękuję pięknie:)

pierwsza droga zaczyna się z domu od wąskiej ścieżki aż po horyzont za którym jedni dopinają skrzydła a inni odpinają marzenia

gdybym mogła usunąć cień który blask serca skrywa byłabym bardziej swoja byłabym bardziej prawdziwa

Ładny wiersz:)chociaż w puencie bardziej pasuje mi słowo "nieoswojonych z samotnością"...pozdrawiam serdecznie:)

Tak:) Grecja jest piękna:) miłego:)

Zostawiam za sobą ślady, porzucam próżne marzenia, a które wciąż za mną biegną, już pragnę w sny pozamieniać. Lecz ciągle z naiwną wiarą, z nadzieją lub wbrew nadziei, zasłaniam własną bezradność, by światem nadal się dzielić.

To prawda, dla nas Polaków sierpień kojarzy się z tragicznymi skutkami wojny i powstania..pozdrawiam serdecznie:)

@Jacek_Suchowicz Cieszę się:) @befana_di_campi Dziękuję serdecznie:) @Hiala Bardzo dziękuję:):) @Dagmara Gądek Tym bardziej dziękuję i pozdrawiam:) @violetta Dziękuję za uznanie:) pozdrawiam:)

sierpień ma oczy zamyślone w źrenicach pewność starych sadów że warto pięknie owocować aby zostawić własne ślady na letniej ścieżce ku jesieni dopalać się spokojnym żarem witając się z kolejnym świtem jak z drogocennym kruchym darem

Bardzo, bardzo:):) pozdrawiam serdecznie:)

brała na siebie cudze braki aby wypełnić wspólną przestrzeń ale zabrakło wreszcie tlenu kiedy pęczniało słowo jeszcze

nim słowa staną się wierszem niech najpierw pokażą twarz każde o pustym spojrzeniu czyta się tylko raz