lena2_

*** Kiedy przyjmuję dobro, znów uśmiech mam na twarzy, a gdy podaję dalej, to cieszę się dwa razy. *** Dobro ciche, łagodne, nieskore do oklasków, poznaję nie po słowach, lecz po wewnętrznym blasku.

kiedy ptaki wdzięczą się do świata w pochwalnym hymnie a słońce spija z róż karminową słodycz mój zachwyt jest modlitwą serca

żyjemy na krawędzi równoległych światów dopóki stoimy twarzą do własnej duszy każdy oddech zapewnia że życie jest cudem

dla jednych jakże śmieszne mrzonki dla innych może i herezje lecz nie zrozumie ten kto w życiu nigdy nie zapadł na poezję

@Kasia Koziorowska @poezja.tanczy @Nata_Kruk Dziękuje bardzo:)

nasza miłość jak grono dojrzałe w nim słodycz z dodatkiem fermentu by wino było klarowne powoli krzepniemy w objęciu

Bardzo trafnie:)Pozdrawiam Talarku:)

Samotność trzeba trochę polubić:):) ładny wiersz:)

Tęsknota wpisana w poranek:):)

kiedy mnie życie wciąż pogania i nęci znowu coś w oddali cisza mi mówi usiądź przy mnie świat się bez ciebie nie zawali

najpierw była całym światem później sterem i wyrocznią a na starość dylematem co z nią teraz dzieci poczną

*** Skoro jedno ponure słowo, potrafi tłum ludzi rozzłościć, można zarażać się uśmiechem, korzystając z tej właściwości. *** Można z innymi klaskać w tłumie, a czasem to nawet wypada. Byleby gest pochodził z serca, a nie, z obserwacji sąsiada. *** Cudze sprawy zrozumieć łatwiej, a nawet przestaną złościć, jeżeli spojrzysz na nie szczerze, przez pryzmat własnych słabości.

szukaj mnie w ciszy o poranku gdy serce równym rytmem bije i tam cierpliwie na mnie czekaj bo jeszcze bardziej światem żyję gdzie myśli krążą bliżej siebie zwiększając przestrzeń między nami podaruj mi łagodny spokój który otula jak aksamit

@[email protected] @kwintesencja Dziękuje serdecznie za miłe słowa:) @Jacek_Suchowicz Jacku podziwiam, ze potrafisz tak na poczekaniu odpowiedzieć wierszem:)

Nie umiałaś mnie kochać inaczej, mieć uważność na jasne spojrzenie. Trudy życia przerosły codzienność, przygarbiły niejedno wspomnienie. Dzisiaj jednak rozumiem, że w życiu czasem miłość się daje na raty. Teraz bardziej doceniam - że jestem. Dzięki Tobie, też uwielbiam kwiaty.

@Jacek_Suchowicz @zetjot @iwonaroma @Leszczym Dziękuje serdecznie za obecność pod wiersze:) @Nata_Kruk Dziękuję Natko za życzenia i dobre słowo:)

nie można wciąż siebie pomijać jak ziemię co leży odłogiem lecz warto wyrównać spojrzenie a klękać jedynie przed Bogiem

@Jacek_Suchowicz @zetjot @kwintesencja @violetta @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję serdecznie za miłe słowa:)@Nata_Kruk Natko ciesze się że mój wiersz "przemówił " do Ciebie. Pozdrawiam serdecznie:)

Wszystko przychodzi w swoim czasie, jak słowo nagle zrozumiane, które błąkało się bezdomne, a teraz budzi tuż nad ranem. I nic nie dzieje się przypadkiem, choć różnie bywa odbierane, lubi zaskoczyć i zatrwożyć, a czasem tylko szepnąć – amen. Kiedy rozdzielam myśl na czworo i gubię sny świetlistą nocą, nie dopytuję się - dlaczego? ale pytanie stawiam - po co?

wspaniale napisane:):)

*** Wiek jest tylko liczbą, nie musi być ciężarem, jeśli się pogodzimy, z przygasającym żarem. *** Często bywa, że rozsądek, rozlicza rozumu zwoje, wskazując logiczny wniosek - a serce i tak wie swoje.

@Nata_Kruk Dziękuje Natko za tak życzliwy komentarz:):)

*** Kiedy nam ciągle mało, prosimy wciąż o więcej. Lecz lubi los posprawdzać, jak czyste są intencje. *** To nic, że w życiu jesień i czasem ciało jęknie. Lecz kiedy dusza śpiewa, wtedy się żyje piękniej.

Kiedy się stało jasne, że muszę przejść przez ogień, szukałam takiej siły, która rozpuszcza trwogę. Znalazłam ją w spojrzeniu, tym bliskim i dalekim i w szepcie słów żarliwych, ukrytych pod powieką. I przeszłam. Z drżącym sercem lecz z podniesioną głową. By przetopiona dusza, zrodziła mnie na nowo.

Wspaniały wiersz:)