Co tam w Bronowicach robi o tym czasie
Jadwisia ta jedyna?
Czy się w domu krząta, czy na ścierniach pasie?
I na mnie czy wspomina?
Może ją posłali z grabiami do siana
Na błonia ku Krakowa?
Jedno wiem, że o mnie myślała od rana
I teraz myśli znowu!
Może siadła w kątku, list odemnie czyta
I łza u rzęs jej wisi — ?
Wciąż o Bronowice serce moje pyta
Stęsknione do Jadwisi.