Ostatnia śmierć Poety

Wierszu!
Nadprogramowy wpisie
Do życia
Pamiętnika!

Sadzam na kartce
Siebie i
Robię toaletę
Poranną i poranioną
Miną marzę byś
Mnie nie ratował.

Mam wolę odchodzić
Bez pomocy
Błahych literek.

Staczam się w
Bezbyt i
Bezrym.

ach te nitki przywiązane do serca... hmm... taka neverendingstory z życia poety, eh

Nie każdemu dana jest przestrzeń wyobraźni słowa Adam, więc czuj się jak wybraniec, bo ją masz i robisz z nią co chcesz.
Sadzam na podłodze siebie i robię rachunek swojego słowa poranionego.
aga

Adamie!

zyjemy w słowach....pięknie...i prawdziwie
i jak rasowy szalony poeta...chcesz spełnić się w odejściu
nie tak szybko...miły...
trochę się z nami...potoaletuj

i jestem wielce rada

ogromne dzięki

Adamie
nie mam weny by cie chwalic, ale moje milczenie traktuj jako chylenie glowy przed tym co tworzysz. piszesz jasne wiersze, co nie znaczy ze sa latwe i oczywiste lecz przestrzenne i sloneczne. i chwala ci za to!!

CYTAT (Adam Szadkowski @ Jul 6 2003, 08:10 PM)

Mam wolę odchodzić Bez pomocy Błahych literek. Staczam się w Bezbyt i Bezrym.

Wiersz piękny i wymowny; zakończenie bardzo interesujące. Ale przecież można pisać i o "Bezbycie" .
Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie

Ciekawe, jak to jest, że ludzie opętani obsesją śmierci sięgają do poezji... Dużo śmierci jest w Twoich wierszach. I znów szukanie nowych znaczeń w słowach - to, co lubię u Ciebie. Ogólnie rzecz biorąc podoba mi się, choć patetyczny ton w pierwszej zwrotce (inwokacja) raczej jest mi obcy i trochę nie współgra z resztą. Taki lekki dysonans...

wiersz bez pomysłu