Adrianna Bruno

To zdaje się trzeci erotyk Twojego autorstwa, który przeczytałam. Tamtych dwóch nie zapamiętałam - nie poruszyły mnie. Ale ten ... w tym coś jest... jakaś magia. Zwłaszcza w dwóch pierwszych strofach. (A musiało mi się naprawdę spodobać skoro aż sięgnęłam po klawiaturę nie sądzisz? ) Dzięki, że tak fajnie piszesz.

Adamie! czemu dopiero teraz przeczytalam ten tekst? cudowny! powalil mnie na kolana! cala jestem w zachwytach nad tym wierszem jesli nie Ty 'to' masz... to nie wiem kto na cos takiego czekalam...

CYTAT (e-m-e-m @ Jul 14 2003, 03:26 PM) niezmordowana jest godzina chaosu i efektownych podróży do nikąd ! dzieki, dzieki. a chcialam was rozbawic... ja mam jakies niepokojaco dziwne poczucie humoru ...

się zlękło przemożnie bardzo że powtórką się jest kopią co było i nie odeszło zupełnie żyjąc pokątnie u uratowanych - od śmierci się zlękło przemożnie bardzo nie chcąc egzystować czegoś co było już lecz się strach znów przemogło zadarło nosem chmurę i z uśmiechem ruszyło wprzód

CYTAT (Agness @ Jun 25 2003, 11:19 PM) jestem dzieckiem nadziei Trwam w zdumieniu że ginę ta strofa bardzo, bardzo mi sie podoba. rzadko zdarza mi sie z czyms tak utozsamiac

Adamie nieraz zdarza mi sie cierpiec wiele godzin nocnych na bezsennosc i z uwaga czytalam ten wiersz. wniosek mam tylko jeden - kazda bezsennosc jest inna pozdrawiam serdecznie

CYTAT (Adam Szadkowski @ Jul 13 2003, 10:29 PM) Jak wzrok może leżeć przed p.l.? wzrok nigdzie tam nie lezy ona ma wyzywajacy wzrok a czy to jest malo przeczytane i malo przemyslane... wiesz ja jestem malo przemyslana wiec coz innego moge tworzyc ?

Basiu ha! wszelkie ukłony są wzbronione!! dziękuję za tak dobry komentarz - mi osobiście ten wiersz wczoraj wydawał się lepszy ...

Patrzę - leży przede mną - wyzywający wzrok Szydzi ze mnie wytyka każdy błąd Pojedynek trwa mówię jej: przecież kiedyś ... a spójrz tu!... pyta: a teraz? ten szybki cios pozbawił mnie sił A teraz leżysz przede mną niezapisana strono i okrutnie drwisz

CYTAT (Kai Fist @ Jul 11 2003, 11:43 PM) zmień tylko te zraninymi, a tak to wiersz mi się podoba oczywiscie - pomililam sie przy wpisywaniu wiersza mialo tam sie znalezc slowo 'zranionymi'

Michale dziękuję Ci serdecznie za przychylne słowa na temat mojego wiersza (ponieważ takowych sie nie spodziewalam.. ), bardzo się cieszę, że Ci się spodobał, mam nadzieję, że w przyszlości też tak będzie pozdrawiam serdecznie PS. rzeczywiście spokój w sobie mialam ogromny, gdy to pisałam

patrzę jak rośnie kwiat świat człowiek zapełniają przestrzenie mojej duszy mówią do mnie słowa dobre i słodkie które stają się ciałem a ja godzę się z nimi zawieram przymierze zwane także zaufaniem i poddaję się naporowi nadziei doświadczam i z lękiem przyjmuję że świat nie jest zły lecz nieszczęśłiwy zraninymi ludźmi

CYTAT (Adam Szadkowski @ Jul 10 2003, 03:50 PM) Uwagi techniczne: 1. Dwa słowa sa napisane z dużej litery, czy to świadome? Wydaje mi sie, że błąd. 2. Niepotrzebne jest "te" (wszyscy wiemy , że te a nie inne) Uwagi inne: 1. Podoba mi się lakoniczność tego tekstu. 2. Nie podoba mi sie to, że nie wiem co ma wspólnego to, że ktoś jest piękny z tym, że nie może latać. Moge tylko domniewymywać, ale w tak krótkim wierszu powinnaś mi dac jakąś wskazówkę. Zostawiłaś mnie samego, a ja bardzo chce to wiedzieć! Popatrz ja Cie tez tak zostawię: mam gołębie serce mam skrzydła jastrzębia umieram w locie ...to wszystko Papa! Adam Adamie to ze ktos jest piekny jest to moje odczucie, moje subiektywne wrazenie. Moze to rowniez oznaczac jego piekno duchowe to, ze jest dla mnie kims wyjatkowym. I on, ten ideal, mimo wszystko nie moze uwolnic sie od codziennych problemow jakie staja najego drodze. I tu sie kryje dramat - dla mnie to Aniol(swiadomie duza litera), a przeciez wiem ze jest jednak zwyklym czlowiekiem. I dzieki wielkie za komentarz

Piękny niczym Anioł tylko te skrzydła za małe by mógł wzbić się ponad codzienność

podoba mi sie oryginalnosc pomyslu i jego wykonanie. brawo.

Jestem drzewem - nie smukłą topolą czy potężnym dębem ale tajemniczą brzozą cichą śpiewaczką Jestem drzewem i trwam podobna do głazu bo niewzruszona trwam i trwać będę i nie dam po sobie poznać gdzie rany pozostawił ból jedynie na wietrze zadrżą mi liście

Adamie nie mam weny by cie chwalic, ale moje milczenie traktuj jako chylenie glowy przed tym co tworzysz. piszesz jasne wiersze, co nie znaczy ze sa latwe i oczywiste lecz przestrzenne i sloneczne. i chwala ci za to!!

dzieki, dzieki za dobre slowa!! bo juz sie chcialam chowac do mysiej dziury...

patrz idę przed siebie coraz słabszy we mnie lęk przed twoja miłością przed czułością która przynosi ból idę przed siebie wierzę w świat najwyższą wartością jest znów- człowiek choć nie zawsze podał dłoń Boże

no tak... zachciało mi się słów krytyki... dzięki za nie, do tej pory nikt nie odwazył mi się powiedzieć prawdy i bardzo jestem jej złakniona. dzieki za serdeczne powitanie strone dopiero odkryłam ale chcę tu zostać

więc odnalazłam cię wreszcie pomimo gniewu bogów i sprzeciwu losu przypięłam ci anielskie skrzydła byś mnie uprowadził do krainy szczęścia widzę przestrzeń niebios twoich oczu twój głos czarę duszy napełnia ciepłem w potoku słów dotyków włosów zatrzymaliśmy czas teraz nie istnieje wieczność a zawsze oznacza nas nowych bogów miłości którzy rozkochamy w sobie świat i nadejdzie świt i wyłoni się słońce z czerwonych wód- spełnienia i ognia ponad mgłą przemknie tłuczone szkło mego krzyku ze sen to był