Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy wracasz
pachniesz słowami tato
gorzkim dymem hebanowym
na grudniowych łąkach wypalonych śniegiem
taki za wysoki za stromy

kiedy wracam
kupuję czarne winogrona
w foliowej reklamówce pół kilograma
samotnych niemożliwych olśnień

szesnastoletnie córki
odpowiadają że wszystko w porządku
i długo rozmawiają przez telefon
już tylko we śnie
takie same

  • Odpowiedzi 42
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

pierwsza baardzo ładnie balans dymu ogniska górskich łąk.

2 spier... - foliowa reklamówka to jak wolny wakat

3to bardziej do wiersza przez jacka przywołanego. w sumie podobne wersy...nie wiem co myśleć - jacek źródła nie podał
reasumując słabo, bo "poetę poznaje się po tym jak kończy, a nie zaczyna";)
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No i mamy soczyste owoce słów... Nie powiem więcej... zazdrość i żal, że nie napiszę nigdy takiego wiersza... z innych zapachów i skał stworzone olśnienia... Kłaniam Piotrze a we mnie patos...

Kiedy " jeże " podrosną, to zapachy i skały się zmienią... ; )
Dzięki, Basiu.
: )
Opublikowano

bardzo dojrzałe emocje. puenta poruszająca. dobry wiersz.

może zrezygnować z grudnia? sam śnieg wystarczy- chyba, że czekamy na nowy rok, w takim wypadku jest jak najbardziej na miejscu:)

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miejsce, czas, sytuacyjność mają dla mnie w tym przypadku duże znaczenie. To rodzaj fotografii emocjonalnej, której prawem jest pożółknąć ale żle znosi retusze. Nie przewiduję zmian.
Dzięki, bad trip.
: )

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ci ze zgniłego zachodu  zabronili wydobywać węgla   To przez ślad sadzy Na wardze   Ci z dzikiego wschodu  zakręcili gaz   gdy świt mruczał ogniem   Wiadomo jak to na wojnie   Tak mówią  A czy kiedykolwiek Nas oszukano I uszy zalepiono kłamstwem   Siedzimy po ciemku  o chłodzie   Pijąc beztłuszczowe mleko  moralizowani przez celebryckie sumienia i salonowe mądrości   Sytych oświeconych i ogrzanych   Trzeba być wdzięcznym  Za ocalenie    To tylko cena postępu   I nam jest gorzej  tym ziemi lepiej   A i dzieci w Afryce  są podobno  bardziej uśmiechnięte  
    • Włączam ciszę na pełny ekran i siadam z nią. Myślę o nas i o tym, co zostanie, kiedy świat wyloguje się z własnej iluzji. I wtedy: Twoje słowa - espresso w żyłach, które na języku zostawia spokój. Twoje dłonie - róża wiatrów, nawigacja, której nie trzeba aktualizować, prowadzi mnie prosto do brzegu. I wystarczy mi już jedna chwila, gdy twój śmiech rozjaśnia powietrze i rozsypuje zmrok. Chcę tu być, w szczelinie między dotykiem a oddechem, gdzie miłość jest jedynym kodem, który przetrwa restart świata.
    • @Berenika97 dziękuję 
    • W szponach mroku krok po kroku do wyroku życie pisze mi żałobną pieśń od narodzin poprzez życie aż do roku w którym skończę swoje ciało nieść bez nadziei po kolei do niedzieli tydzień szczeka jak bezpański pies ci co byli a ich nie ma zapomnieli żeby być chociaż byle gdzieś komu w domu dane temu nikomu jak zjawa między ścianami trzymam się życia bez poziomu w konflikcie z własnymi cieniami kiedy niebyt byt własnej biedy uchronić chce przed troskami co stanie się ze mną teraz i wtedy gdy myśląc ucieknę przed myślami
    • @piąteprzezdziesiąte Fajny limeryk! Niektóre kobiety ładnie wyglądają w afro lokach. W salonie, który robi takie fryzury, chłopaczek z limeryku pewnie też zostałby dobrze obsłużony. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...