Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bea.2u, choroba ale masz zaje,,fajny nick, długo gotrzeba pisać :(
miło że się mijamy a nie Omijamy, mijanki są pewnego rodzaju terapią słowną :p
i dobrze że mówisz -powodzenia, a nie życzysz połamania pióra ;)
miłego dnia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie bądź cham - podziel się :)))
I ja do powitań się dołączam. A co! Hehe, wkońcu należę do tego przecudaśnego świata ( a on zawsze jak kafle piecowe- czasem rozciepli do lubości, czasem zaparzy do zwijalności -ciała z bólu :)))

Pozdrawiam, przeciepło :P
Piotrze, to bardzo przesympatyczne powitanie i wiem już, że jest jak powiadasz, ale to normalka, skoro jak pisze Nikodem - jest to dom wariatów, przybywa więc jeszcze jeden :)
bez siekierki ;)
Opublikowano

Nikodemie, cała przyjemnośc gościć w TYM DOMU wariatów, bo kimże są piszący wiersze?
;):):0 miłego dnia

a. mroziński - nadzieja jest matką, a każda matka kocha swoje dzieci i wariatów też ;)
pozdrawiam [następny do kolekcji-wariat, tfu ;)]

kasiuballou (jak Fonda)
podziękować ;)

marianno ja, podajesz mi drugie skrzydło?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


lubi się, ale dopiero, jak postawią piwo.

nie wiem, czy tak znów dziewoja - kobiety nie miewają złamanych skrzydeł.

-miewają, miewają! o, taki fragment:

byłem dziś z dziwką w pośredniaku
gołąb rozkoszy za grosze
złamali mu skrzydła nim dorósł...


-w tym przypadku, złamane skrzydło to "boj/men". pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


lubi się, ale dopiero, jak postawią piwo.

nie wiem, czy tak znów dziewoja - kobiety nie miewają złamanych skrzydeł.

-miewają, miewają! o, taki fragment:

byłem dziś z dziwką w pośredniaku
gołąb rozkoszy za grosze
złamali mu skrzydła nim dorósł...


-w tym przypadku, złamane srzydło to "boj/men". pozdrawiam.
boj czy nie boj
byle nie polewoj;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


?????
możesz mnie oświecić, miła alleno?
kogo mam lać , komu urodę nadwyrężyć?
ale jak głeboko pomyslę, myśli o laniu lepiej topić...
w wiśle,
póki nie zamarła woda

a czy ta pani poetka młoda??????
to tylko podobny sposób wyrażania i komentowania; na osobiste
kontakty nie było okazji:) a.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jesteś bardzo miła, POZDRAWIAM cIE SERDECZNIE
nikt więcej mnie nie przywita?
nie lubi się tutaj ObCYCH?

Witaj złamane skrzydło.

Nie wierzę, żeś tu obcy - ale skoro tak mówisz...

Pozdrawiam serdecznie
Z
Opublikowano

Też trochę nie wierzę, ale SIEMA, trochę późno tu wpadłem - no trudno. Ale za to życzę Ci tylko takich szczęśliwych płentów… znaczy się, póki się nie zrośnie ;)
h ttp://pl.youtube.com/watch?v=yFbdHSrzFtE (spacje se za "h" wykasuj, to zobaczysz)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Nie widzieliśmy się ile? To ona by musiała powiedzieć. Oczywiście wszelkie sztampowe wyznania, w stylu "Nie mogłem przestać o tobie myśleć...", sobie darowałem - niczego w życiu nie znosiłem gorzej niż wpisywania się w jakiś archetyp, spełniania czyiś założeń, jakichś wyobrażeń mnie, nawet tych pozytywnych. I tutaj, konwenanse romantycznego, kruchego kochanka z anemią, zostawionego u bram dorosłego życia wolałem sobie darować, z szacunku do samego siebie, jak i do niej. Wyczuwałem, jakby ona również dzieliła moją niechęć do archetypów, może to mnie do niej podświadomie przyciągało. Zdarzało mi się prowadzić z nią rozmowy przed snem, zwierzałem się z wszystkiego co aktualnie ciążyło mi na sercu, czy na żołądku, ona kołysała mnie nogą na nodze, a ja usypiałem się własnym słowotokiem. Ale jak to jej powiedzieć, i po co? W takich momentach naprawdę zaczyna się odczuwać jakim skazaniem dla ludzkiego charakteru jest mowa. Nie mogłem znaleźć słów ani celnych, ani w ogóle jakkolwiek przydatnych, musiałem pozwolić ciszy, poezji momentu zagrać to, co chciałbym usłyszeć, w końcu w ciszy zawiera się już każdy wybrzmiały dźwięk, a wprawne ucho znajdzie w niej dokładnie ten, którego oczekuje. Ja niestety byłem zbyt zajęty, aby słuchać, dla mnie cisza nie była brakiem odzewu z jej strony, była brakiem mojego głosu. Czy to narcystyczne? Może nie w tym przypadku. Bo i ona to dobrze wiedziała. Kolejny raz poczułem jakby linię porozumienia, wspólną zabawę, improwizację na cztery dłonie na tych samych klawiszach, szum wiatru biegający od mojego ucha do jej i z powrotem. Ona również szukała się w ciszy. Dojrzały kasztan upadł z głuchym łoskotem na ziemię, gubiąc się w trawie. Poczułem ten sygnał, po tym spotkaniu wiele razy jeszcze słuchałem kasztanów, lecz nigdy nie mogłem powtórzyć tego uczucia. Wydało mi się, jakbym usłyszał w tym uderzeniu wszystko co chciałem usłyszeć, a zarazem wszystko co chciałem wyrazić, że ona równie to czuje, że ona wypadła z łupiny, i że ja się przed nią obnażam, nie musiałem już więcej słuchać, nie musiałem już więcej mówić. Choć wiem że ona również to czuła, nie miałem czasu zobaczyć tego w jej twarzy, wstała wspierając rękę na moim kolanie i odeszła. No tak, w tej chwili to już było oczywiste.

      Edytowane przez yfgfd123 (wyświetl historię edycji)
  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...