Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Siostro


Aleksandra Anna

Rekomendowane odpowiedzi

pamiętasz - zaklinałyśmy topole
a one kobietami się stawały
o bezkresnych biodrach
i chmurnych obliczach

spływały miodem i żywicą
pełnymi rozpusty
barbarzyństwa

nasze topole – ulicznice
tętniące poświatą
iskrzące śpiewem

renesansowe drapacze chmur
kryształowo harmonijne

pachnące słodkim mięsem
a czasem ziarnem soli

dziś zginęła święta nagość

prehistoryczna elastyczność
aromat włókien
bursztynowa krew
kosmate próchno

ta drzazga w moim palcu-
ich dawna przekora

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

powstała w mojej glowie w czasie czytania mała planeta, na której były tylko te bajecznie opisane topole. i wszystko zginęło po tym. od wersu "dziś zginęła święta nagość", jakoś tak zginęła planeta z bajecznie opisanymi topolami.
chociaż dwa ostatnie wersy są miłym wspomnieniem, w którym powróciłam do kobiet o bezkresnych biodrach i chmurnych obliczach.
ogólnie - bardzo mi się podoba :)
pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...