Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
wspomnienie z wakacji '73

była
sierpniowa sukienka
grochy ciemniały na słońcu
okruch warg (też ciemniał)
spadał z nieba
deszcz drzewa (Ewa)
jak kropelka potu

wierzbowe łydki i uda
spowiły mnie w sobie
bawiły miękkością
(ach, te lody włoskie
co usta pochłaniały bardzo)
drżały w niebezpiecznej
słonej bliskości

powrót był chyba 3 sierpnia
tak 4
Opublikowano

Widzę, że znasz się na środkach stylistycznych i umiesz robić z nich pożytek smile.gif
Coś jest w tym wierszu... Jakies wspomnienie bardzo odległe (zresztą, tytuł...) Raj utracony może? Idealizacja przeszłości? Ja to tak odbieram. Jednak wiersz ten nie jest tak dobry jak inne Twoje, być może ze względu na odmienną tematykę... Brak przesłania...

Opublikowano


Adamie!

Baardzo sympatyczne, subtelne i taka radość młodzieńcza.
Rzekłabym wręcz....dziewiczość erotyczna.
A te ... wierzbowe łydki i uda...takie secesyjno-rubensowskie...po prostu, zapatrzenie.
Ciekawi mnie, na ile celowe jest wspomnienie lodów w tak...hm...intymnym spowiciu.
Perwersja?
Miło mi się gaworzy czytając twój piękny wiersz... smile.gif
Zabiorę go sobie, jak mnie smutasy otoczą, poczytam "ku pokrzepieniu serc" smile.gif

wielkie dzięki


Opublikowano

przegadany..tekst....pierwsza zwrotka......jeszce czytelna...(moża było zacząć....bez....była.....)druga.to ....jakieś nieporozumienie..
nierozumiem(sens tylko ....dla ciebie).....a zakończenie......makabra..!!!!!!
pozdrawiam
p.s
pisac na ilość.......to wcale nie znaczy na..jakość....

Opublikowano

Czemu tylko u Adama, Panie Mandarynie? Niech już Pan konsekwentny będzie i moje też przeczesze - w poszukiwaniu poważnych tematów. A potem warto by się zastanowić co ma funkcja pisania wierszy do funkcji pisania komentarzy.

pozdrawiam
m.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...