Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Almanach Zonedów

Pancolek

Przez Pancolek
w Forum dyskusyjne - ogólne

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 50
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Popularne dni

Top użytkownicy w tym temacie

Popularne dni

IN

IN

Opublikowano
Opublikowano

chyba szło na piechotę, ale wreszcie doszło
tfu!rczość zyskała na po/wadze po oprawieniu
- oprawa że hoho, KTOŚ się napracował aż po same łokcie (uszy?, czubek nosa? aż po...no, sama nie wiem... aż potąd, o!), wielkie dzięki, o Wielki BZzz...

zdaje się, że szachrajka pokpiła sprawę, przydałoby się jeszcze kilka egz :(
zdrówka, :)))

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Wielkie dzięki, właśnie wyjąłem ze skrzynki, ale kiedy dotarło nie wiem, bo mnie nie było przez jakiś czas.
Piełkne... asz mi gadar ze wzrószenia pwródził.
Niziutkie kłony dla wszystkich, którzy przy tym dziele pracowali (grafika cacy) i pozdrowienia dla Współautorów.
Nareszcie będę mógł się pochwalić, jakimi gupotami się zajmuję ;))))

Bogdan Zdanowicz

Bogdan Zdanowicz

Opublikowano
Opublikowano

Jak się rozglądam, to widzę, że są jeszcze ci, którzy niedostawszy? albo niechciawszy napisawszy?

Trochę mnie przeraża ten fakt, bo co będzie, jeśli "to" Poczta zagubiła?!
Proszę dać glos ;)
pzdr. b
ps. Panie Miszczu, wiem że tu zaglądasz - doszły?! Całe 6?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Natuskaa
      minus trzynaście

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Masz rację, to wiersz pokryty lodem... powierzchnia pokryta lodem, mróz okrutny, choć to niby tylko trzynaście, tylko albo aż, zależy od położenia. Jednak słowo "międzyludzkie" mnie zdziwiło. Niemniej jednak szanuję, że można tak odczytać, widocznie zostawiłam taką furtkę.   Dziękuję za podzielenie się przemyśleniami. Pozdrawiam :)
    • infelia
      Uwodzicielka

      Przez infelia · Opublikowano

      Truchtając po mokrym piasku, Nad morskim brzegiem, Tak oczko puszczała zalotnie W kierunku fal wzburzonych,   Że aż Neptun łepetynę wystawił Znad wody i z trójzębem ruszył w pogoń Za miłosną przygodą, chlup, chlup. Przewracając kutry rybackie,   Ryczał na ratownika, co raczył zagwizdać I czerwoną flagę wysoko wywiesił Na widok potwora z Loch Mielno. Reakcja mogła być tylko jedna,   Umięśnieni chłopaki z miasta, Muskuły naprężywszy, przegnali Stwora, a wiał aż do Szwecji. Tymczasem pannica przystanąwszy   W cieniu latarni morskiej, hop, hop Woła pomocy, licząc na zbawcę W lśniącej zbroi lub anioła skrzydlatego: „Ajaj, nawet paznokieć mnie boli, ojej, ojej!”   Łup, tup, łup – schody zadrżały, zza drzwi Głowę wystawia pan Zenek szczerbaty, Pachnący czosnkiem i fiołkami: „Zapraszam na salony, pani kierowniczko.”   Dama przypomina sobie, że zostawiła Włączone żelazko – i pyk, już jej nie ma. Wszystko ucichło: i wiatr, i krzyki lodziarza, Śmiech plażowiczów zamarł na ruch batuty.   Zostały tylko spojrzenia za kuracjuszką, Piski i jęki, które się niosły i niosły. Miał być tylko flirt i mruganie oczkiem, Uwieść zdołała jedynie cień własny i echo.  
    • Waldemar_Talar_Talar
      Litania

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witaj - Czas ulepił mnie krwią, ziemią i pamięcią. - prawda  -                                                                                                           Pzdr.
    • Whisper of loves rain
      Samotność ma kształt człowieka

      Przez Whisper of loves rain · Opublikowano

      W ciszy, gdzie czas przestaje oddychać, zegar odlicza tylko echo własnego tiku. Światło przechyla się w pustym pokoju jakby szukało kogoś, kto umie milczeć.   Za szybą śnieg — bez celu, bez śladu, spada w nicość, jak niespełnione zdanie. W moich dłoniach pęka ciepło po kimś, kto kiedyś był — lub tylko się przyśnił.   Samotność ma kształt człowieka. Chodzi po mnie powoli, jak cień po wodzie. Karmi się moim snem, moim głosem, rozplata myśli jak stare warkocze.   Nie jest wrogiem — jest lustrem, w którym widzę, co zostało po świecie: niedokończony gest, połowa słowa, drżący ślad oddechu na szybie pamięci.   A jednak… gdy staje u progu i kładzie mi dłoń na ramieniu, czuję, że z wszystkich istot na ziemi tylko ona zna mnie naprawdę.
    • Tectosmith
      Czerwone liście

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @KOBIETABardzo Ci dziękuję i pozdrawiam serdecznie :-) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...