Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Świętuję od 11 listopada

_Marienka_

Przez _Marienka_
w Forum dyskusyjne - ogólne

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pancolek

Pancolek

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oj, Mariannko, jeśli nie nadinterpretowałem Twojego komentarza, to mam powód, żeby się porządnie zaczerwienić. Bardzo, bardzo dziękuję za te słowa i nie zamierzam nigdzie sobie iść i Ty też zostań tutaj jak najdłużej :)
Pozdrawiam cieplej niż zwykle.
1
Henryk_Jakowiec

Henryk_Jakowiec

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ty sobie świętujesz
ja się bardzo śpieszę.
Chroniczny brak czasu.
- wysyłam depeszę.


Każdy krok do przodu
przybliża do mety.
Zaistnieć tomikiem
- marzenie poety.

Dziś masz tylko udział,
jutro tomik mały.
Pojutrze już rzesze
będą Cię czytały.

I tego Ci życzę
od serca i szczerze.
Że tego dokonasz
- głęboko w to wierzę.
1
Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Florian Konrad
      Bezładnia

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      często łapię się na zbytecznym i zatruwającym humor wydreptywaniu w przyszłość. tę najgłębszą: po mnie. bo uwielbiam urbex, a nawet samo oglądanie filmików i zdjęć z wypadów do opuszczonych miejsc. a takim bez wątpienia, prędzej czy później, będzie mój dom. gdy nie starczy, gdy zabraknie. wiem, nie powinienem przejmować się czymkolwiek co nastąpi w czasach, gdy będę górką mięsnego łajna albo cuchnącymi kośćmi. a jednak: potrzeba ochrony miejsca, w którym się bytuje. ochrony postletalnej, hi, hi, że tak pośmieszkuję. zatem: co robić? muszę wytworzyć w sobie złotą opończę, otoczyć nią i tak sięgający gwiazd egocentryzm. i uwarzyć specyficzny drag, silny narkotyk odśrodkowy, którym znieczuliłbym się, zmienił w bezwolne, kroczące na sztywnych nogach zombie co ma kompletnie gdzieś fakt, że nie ma dzieci, więc nikt okien, szklanek, kasetonów po nim w miarę szybko nie przejmie. bo rodzina – daleko. jedynie ewentualni złodzieje tego, co warte wzięcia (czytaj: spieniężenia na alkohol) – bliscy jak zawsze. muszę stać się otępiały na fakt, że kiedyś będę ograbionym do cna nowobiedniakiem. że zapanują zwietrzeliny, może: sprej, zygzaki grafficiarskich psujów. albo spisać (koniecznie para-gotyckimi zawijasami!) ostatnią wolę, gdzie daruję wszystko... komu? czemu? błyszczącemu listkowi, który od wieków spada z drzewa rosnącego w całkiem innym świecie i ciągle nie jest nawet w połowie drogi.
    • violetta
      Czarująca

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius Zoja jest niemożliwa, cały czas dotykała jego brody i patrzyła co za tata z zarostem. Jest dla niej wybawieniem. On się z nią bawi, nakarmi, przewija i chodzi na długie spacery. Ona tylko mama i tata.  @Rafael Marius zaraz robię godzinny trening :)
    • Poezja to życie
      To my!

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Jedno ciało    (To my!)   Razem połączeni I tacy doświadczeni   Falami miłości  W chłodną noc   Która trwa  Aż po wieki    I nie skończy się  Ten cały cholerny świat    Bo my się nie skończymy  Trwając razem    W mocnym uścisku  Aż po kres?   I gdy wypalą się  Wszystkie gwiazdy    To nawet wtedy  Nie będzie końca   Naszej pięknej historii...        
    • Rafael Marius
      Czarująca

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To dobrze, bo różnie z tymi tatusiami bywa.     To tak jak ja kiedyś.
    • Leo Krzyszczyk-Podlaś
      Fiut na chlebie

      Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąte

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      śmiechłem ale!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...