Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pytam o ciebie noc przepastną,
lecz ciężki mrok dziś stracił mowę;
więc spać nie mogę i do świtu
buduję mosty papierowe.

Mosty te jednak nie połączą
dwóch brzegów rozdzielonych ciszą;
są niczym chwiejne wieże Babel,
co ponad ziemią w próżni wiszą.

Już nie możemy się zrozumieć,
mówiąc tych samych słów dźwiękami,
bo Bóg pomieszał nam języki
na mostach kruchych między nami.

I chyba nigdy nie przejdziemy
na drugą stronę poprzez przepaść,
bo mosty te są tylko po to,
by na nich w nieskończoność czekac.

-2002-

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję Nessa za komentarz. Fajnie że wierszydło wpasowało się w klimat. I że na tym klimacie zyskało :)) Dzięki za odwiedziny. Pozdrawiam serdeczniasto. L.A.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję Stasieńko, że zajrzałaś. To nieco starszy wiersz, więc z perspektywy wiem co się wydarzyło później. Mogę powiedzieć, że most się zawalił - a jakże :)
Buziaki gorące. Twoja oddana L.A.Ł.B.
Opublikowano

Lady wróciła w swoim starym, dobrym stylu, ze swoimi słowami, jak wodospady, których huk w ciszę zmienia delikatnością wypowiedzi na nasze codzienne tematy. Ale słowa jej wierszy to też malowane pejzarze, choć w świecie uczuć, to jakby je na obrazach oglądać.
A Bóg pomieszał nam języki, bo chyba nie na ten most weszliśmy, co trzeba... Może potrzebny taki most " o czystym dźwięku struny zbudzonej nagle deszczu kropelką" ???

Pozdrawiam miło Piast

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma Romeczko, nie wiesz jak mi tłucze się serce, to chyba nie dla mnie, więcej strachu niż radości, a Ty? Jesteś Milusińska, ja to wiem i za to dziękuję, ale powiem szczerze, prawdziwie - nie wierzę, nie widzę siebie, moje lusterko mnie nie widzi, niczego nie odbija.  Serdeczki :)
    • @Jacek_Suchowicz mnie to trzeba przez palce czytać :) Dzięki Jacku za komentarz, a co do tego czego można się nasłuchać, to rzeczywiście masz rację, słabo to wygląda. Ale peelka i jej kompan od lirycznienia mają swój mały świat i na resztę są głusi, trzeba im to wybaczyć :) Dobrej nocy.
    • Skrępowany Chrystus na ścianie małego pokoiku. Bez ścian.  A za nimi - starszy człowiek, który szczęśliwie go przeżył. Bóg Ojciec?  Cień w kształcie odwrónej klepsydry. Piasek wysypał się z niej gdzieś na nowej drodze życia. Skręcił. Zostańcie w domu, czekajcie na czarne gwiazdy wtopione w przezroczysty proporzec nadziei! Otwórzcie okna i wyrzućcie przez nie wszelką wątpliwość. Jesteśmy. I nie żyjemy. Niby nadal pożeramy łapczywie wszystkie łuki triumfalne, spijamy całe Niagary, prujemy do celu drogą 66 w stanie beznadziei ...  Dzwonię po szeryfa. Teraz - nikłe światełka listopadowych gwaszy malują zimę w gawrach ludzkiego strachu. Zardzewiała igła adapteru zszywa analogowe myśli.  Babel i Krzywa Wieża. Zamówisz pizzę? Może lepiej, żeby nam było wszystko jedno. Na czubku iglicy będzie za mało miejsca, by ktoś to sprawdzał... Pójdę po rozmówki. Monolog w esperanto. Zaniemówienie Boga. Odwracam się  ... do przodu Świat macha białą flagą. Wyjmuję własną, czerwoną: przez nadchodzące lata nie wypływajcie w morze. Zanosi się na złą pogodę.  Tornada, tsunami, cyklony.  Zanosi się na ...  Płacz.    Wymazuję kratery łez z obojętnej twarzy.  Ludzkie tornada i osuwiska - w jednym wielkim kotle: chciwego przesycenia znanego pod nazwą GŁODU...   "A może dokładkę?" 
    • Delikatnie i czule... wracaj częściej, bo chce się czytać takie wiersze :)
    • Najbardziej nie lubię ludzi za to, kim nie są. Podpisano: Wyobraźnia  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...