Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Anioł

Innau
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Innau

Innau

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

dostałam list
od mojego anioła
wyjechał
zostawił mi dziesięć
przykazań
na biurku

wrócił za godzinę

zobaczył mnie
z kłosami we włosach
z zapachem
męskich perfum
na ubraniu
z brudnym sumieniem

“urosłaś“ powiedział

uczesał moje włosy
w posłuszny
warkocz
wyprał sumienie
we łzach

powiedział, że ładnie pachnę
prawdziwą miłością

Klaudiusz

Klaudiusz

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


chyba masz rację -przestała pachnieć mężczyzną, a zaczęła miłością ?
...
a tak swojądrogą, to jeden z nilicznych znośnych(ten nawet dobry) tekstów "z aniołem" ...
pozdr
Mea Liberta

Mea Liberta

Opublikowano
Opublikowano

"dostałam list
od mojego anioła
wyjechał
do listu dorzucił mi
gratis dziesięć przykazań
zostawił je
na biurku

wrócił za godzinę
za szybko

zobaczył mnie
w wymiętolonej pościeli
z potarganymi włosami
z zapachem męskich perfum
na ubraniu
z brudnym sumieniem

"urósł ci brzuszek" powiedział

uczesał moje włosy
w posłuszny
warkoczyk
wyprał sumienie
w swoich łzach

potem powiedział,
że w końcu przestałam śmierdzieć

pozazdrościł tamtemu"

przepraszam, ale nie mogłam się opanować...
jak dla mnie za dosłowny ten wiersz. Szkoda, że nie znalazłam w nim nic dla siebie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kamil Olszówka
      Szacunek do Żołnierzy Wyklętych...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Szacunek do Żołnierzy Wyklętych... W sercu każdego Polaka się tli, Choć świat ułudą nowoczesności zaślepiony, Zdaje się na złamanie karku pędzić…   Gdy zbrodniczego komunizmu macki, Naszą ukochaną Ojczyznę oplotły, Oni niewzruszenie na posterunku trwali, Zawsze ideałom swym wierni…   Zimna rękojeść pistoletu, Ostatni kęs chleba podniesiony do ust, Przemoczony jesiennym deszczem mundur, W partyzanckiej ziemiance dotkliwy chłód,   Były często ich codziennością, Na którą niejedną księżycową nocą, W cichych pacierzach skarżyli się aniołom, Zwycięstwa nad komunizmem ufnie upraszając…   Lecz w tych strasznych czasach okrutnych, Najbliżsi których musieli pozostawić, Przenigdy o nich nie zapomnieli, W sercach ich na zawsze pozostali,   Przez matki i żony wyszeptywane modlitwy, W półmroku wielowiekowych kościołów gotyckich, Mroźnymi nocami synów ich strzegły, Przed strasznymi sowieckimi represjami…   Gdy mrok ziemię otulił, Roniąc ukradkiem żołnierskie łzy, Najbliższej przyszłości niepewni, Wyszeptywali gwiazdom swe myśli,                 Jedni marzyli o ucieczce na zachód, W demokratycznym kraju bezpiecznym życiu, Z dala od sowieckich mordów, rabunków, Zarobionym w pocie czoła własnym groszu,   Inni za krzywdy najbliższym zadane, Poprzysiągłszy komunistom krwawą zemstę, Znosząc przeciwności losu wszelakie, W uporze swym trwali niewzruszenie…   Zarówno na jednych i drugich, W komunistycznym Raju na Ziemi, Czekał szereg okrutnych represji, Z ciężkim swym losem musieli się pogodzić,   Często podstępne aresztowanie, Ponure ubeckie katownie, Sfingowane procesy sądowe, Dla wielu były śmierci wyrokiem…   Lecz przenigdy się nie poddali, Strzegąc tej małej cząstki wolności, Jaką był leśny obóz partyzancki, W nieprzystępnych kniejach i borach ukryty…   Gdy z wolna zarysowywał się świt, Wyruszali na kolejne zasadzki, Nękali przejeżdżające sowieckie kolumny, Toczyli z sowietami zażarte bitwy,   Z zdobycznych rkm-ów serie, Dziesiątkowały sowieckie patrole, Odłamkowych granatów eksplozje, W rozległych polach niosły się echem,   Przed sowieckimi szykanami Odważnie polskiej ludności bronili, Wymierzali kolaborantom kary chłosty, Pojmanych zakładników z rąk sowietów odbijali.   Płonęły Urzędy Bezpieczeństwa, Gdy pod osłoną nocy w świetle księżyca, Zajmowali niepostrzeżenie otulone mrokiem miasta, Zabarykadowanym ubekom nie dając szans,   Często z ubeckich katowni, Wydobywali wycieńczonych swych braci, Bez zawahania oddając strzał celny, Na okrutnych oprawcach wykonywali wyroki…   Wielu z nich zapłaciło najwyższą cenę, Mężnie ginąc w nierównej walce, W obronie Ojczyzny poświęcili swe życie, Od Miłosiernego Boga otrzymując zapłatę...   Dziś tak wielu z nich, Miejsc pochówku nawet nie znamy, Zalany wapnem dół głęboki Po wielu z nich zatarł ślad wszelki…   Lecz na zawsze w naszej pamięci, Pozostaną niezłomni Żołnierze Wyklęci, Pamięć o nich niewzruszenie się tli, W duszy każdego szczerego patrioty...   - Wiersz opublikowany 1 marca w Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.
    • Wiesław J.K.
      tęczowy pejzaż życia

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąte, @Rafael Marius i @Łukasz Jasiński dziękuję!
    • Wiesław J.K.
      stokroć

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Roma Pozdrawiam także i czekam na kolejne wiersze.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Roma
      bywialnia

      Przez Roma · Opublikowano

      @Wiesław J.K. to napawa optymizmem, dziękuję;)
    • Domysły Monika
      Ogłoszenie

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Dominika Moon bez Pani da radę?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...