Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
z dedykacją dla BlackSoul

mróz, jak się patrzy to pokrzepia, zwykłość,
noc, księżyc, gwiazdy i natura w dole,
zamknięta szczelnie warstwą atmosfery,
powiesz – kapsuła - mając giętkość myśli

którymi wszystko można by opisać,
póki czas raczy a barwy pozwolą,
powstanie obraz każdej informacji,
a potem w ramy – lasso, szubienicy,

i obyś zwarty był jak szereg pierwszych
liczb niepodzielnych ciągnących się w dali,
i umiał znaleźć cień lub rzaz skorupy,
z nabranych przodków na miano próchnicy

a tu noc jeszcze, mróz i ukłon nieba
i ty byś głową ..., lecz ziemia okrągła,
inaczej może pojąć ktoś z przeciwka
tym bardziej niemoc do reszty domknięta,

lecz wyciągnięty kciuk pozwala dojrzeć
oprócz obrotu najmniejszą z nieprostych,
do której lata świetlnych wypowiedzi
przez mróz co z czasu łyknięciem kapsułki.
Opublikowano

Messalinie, już Ci nie będę pisać, że dobre, no bo po co, to i tak sam wiesz, i nie ma sensu powtarzać tego pod każdym Twoim Messkładem.
Ale wiesz, śmieszna rzecz: nie jestem fizykiem, więc dziwne, że większość Twych słów rozumiem - a nie kumam samej tylko pointy tutaj: co to za łyknięcie kapsułki? Kapsułki z czasu? I jak to się ma do reszty?
Ale tam, nic to, nie muszę rozumieć, jam humanistka w końcu i w innych sferach się obracam - w innej kapsule czasu, że tak powiem. I tak wiersz mi się podoba.
Pozdrowienia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvio - to Twoje rozumowanie, niczego nie chcę negować, ani tam co dodawać, humanizm - o tu coś dodam, to chyba początek nowożytnej fizyki, a tak w ogóle, to wiersz i hedno chciałbym aby łączył różne dziedziny życia i nauki, dzięki za koment i łykam nasenną kapsułkę, papapapapapa
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hi, BlackSoul pewnie jeszcze nic nie wie, ale muszę tu wytłumaczyć, kiedyś tam na dyskusjach podjąłem temat messkładów część 2 i prosiłem o wklejanie opinii, możliwości, sugestii - warto to odnaleźć, stąd dedykacja
z ukłonikiem i pozdrówką MN
ps. zapomniałbym Stefanie - dzięki za koment, hi
Opublikowano

No można - nawet Antonio Gramsci uznawał potrzebe wprowadzenia intelektualistów w masy ludowe :)
Ale żarty żartami - poziom jak zawsze, to lubiec u Messy.
Pozdrawiam

"mając giętkość myśli

którymi wszystko można by opisać,
póki czas raczy a barwy pozwolą,
powstanie obraz każdej informacji,
a potem w ramy – lasso, szubienicy," - rewelacja, fragment do zapisków.

Opublikowano

ach, jakoś tak magicznie tutaj. Jakoś świat na chwilę wydał się cudowny i niezwykły.
Mam tylko pytanie o ten zwrot "szereg pierwszych liczb niepodzielnych". Czy tutaj liczby pierwsze, to te, jak mówi matematyka, podzielne przez siebie i przez jeden. W takim razie słowo "niepodzielne" tu nie pasuje. Chyba, że to zamierzone i ja czegoś nie rozumiem. Pzdrawiam : )

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Małgorzato - wiesz - a gdybym na końcu jednego z wesów użył myślniczka i zabrzmiało by to tak, to już rozumiesz?

"... szereg pierwszych -
liczb niepodzielnych ..."

zamierzenie jest uzasadnione - popatrz w treść

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tam jest szereg pierwszych i liczby niepodzielne - a o zboczeniu? kurcze, nie wiem, nie myślałem, pomyślę, wiem, że to trudne zespolić wszystkie dziedziny nauki i życia, kiedy je z dawna zaszufladkowani, ech, no tak, robi się z tego mieszadło
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Klaus - odpowiem troszkę może naukowo ale chyba każdy mnie zrozumie - nie wiem czy wiecie ale Majowie posiadali w swym kalendarzu niezwykłe liczby - zwane niepodzielnymi - jedną z nich była ta, od któej zależało zorientowanie magnetyczne maszej planety, mniej więcej tyle lat ile ma ta liczba następuje zmiana biegunowości Ziemi, cóż, jak ktoś chce może poszukać, albo jeszcze czegoś się doszuka, kto to wie, żarty w tym wypadku są wskazane, bo prócz precesji i jakiś tam obrotów występuje szereg innych ruchów wiążących nas w całość
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

mam sentyment do słowa rzaz, odkąd mialem okazję tłumaczyć z ang. pewien katalog narzędzi do cięcia drewna:)

całość interesująca, co prawda wolę widzieć punkt odniesienia w postac konkretnego tytułu, ale tak też jest ok.
jak to widzę wszystko (całkowicie subiektwnie)? każda część wiersza w jakimś stopniu podkreśla koniecznosć zamknięcia, poszukiwania pełni (zbioru domkniętego), do której powinny się zbiegać rzeczy proste - i "najmniejsze z nieprostych":

w pierwszej jest to kapsuła
w drugiej - ramy, lasso, szubienica.
w trzeciej - zwarty szereg liczb
w czwartej - "domknięta" niemoc, ziemia okrągła
w ostatniej - kapsułka.
każde z tych powyższych wyobrażeń ma wyraźną granicę od reszty wszechświata, własny unikalny mikrokosmos.
dobrze się czyta, bo ciekawy język, co cieszy czytelnika.

pozdrawiam
zm

Opublikowano

a i jeszcze - prosiłbym wyciągnąć rękę na niebo pełne gwiazd i odnaleźć pomiędzy paluchami (sorka - paluszkami) gwiazdy - jaką odległość zawiera za sobą ma kciuk gdy po jednej i drugiej stronie znajdą się dwie błyszczące kuleczki?
z ukłonikiem i pozdrówką MN

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...