Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chcę usłyszeć czyjś głos
a jednak mi sie nie udaje
chcę się chwilowo rozpłynąć
w powietrzu.......
Wiem tak dużo chcę
zawsze chcę za dużo
co ja poradzę, że
nie umiem iść na kompromis
choć trochę,
bo inaczej żyć ...
już teraz na chwilę bieżcą.
Nie potrafię siebie zmienić
Bo za dużo razy
przybierałam inną
Czyjąś twarz i zostawało
mi za każdym razem
trochę jej.
A ja...
Nie ma już "ja",
jest świat i ludzie
i wszystko i dobre i złe
A ja-?
Znasz mnie,
jaką wystawisz mi opinię

(Kochaj mnie?
Choć trochę!)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ja rozumiem ze za edukacje wział sie u nas człowiek z pola, ale prosze... niech młodzież nie pokazuje ze słusznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



z tego co napisałaś tyle bym zostawiła (troche zmieniłam), ale to nie byłby koniec wiersza
nie jestem do końca pewna co chcesz w nim powiedzieć, bo nie zrobiłaś tego dobrze

zamiast pisać wprost, powtarzać myśli innymi słowami- zamykaj je w metaforach tak, żeby każdy mógł się domyślić o co Ci chodzi albo stworzyć własną interpretacje...
Tak jak Arek- czytaj! :)

pozdr, fr.ashka ;)

p.s. i nie miej za złe kolegom ostrych komentarzy, to dla Twojego dobra :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA To jest wiersz zmysłowy, oniryczny, oparty na bardzo delikatnych detalach. Jego siła tkwi w zmysłowej kondensacji, rysując kontury, które można głęboko wypełnić znaczeniami.  
    • @Migrena To utwór, który z niezwykłym talentem operuje projekcjami metafizycznymi. Tym samym pragnie dotknąć granicy języka i milczenia, świadomie jednak stwierdzając , iż posiadany aparat pojęć czyni to niewiarygodnym. Tkwi w tym wniosku rodzaj ontologicznej rozpaczy, poczucie łamliwości pojęć w starciu z potrzebą ich wyrażania. Pozostaje wsłuchanie się w pustkę, słowa służą filtrowania szumu z jej powierzchni.    
    • @huzarc   Genialny wiersz ! :) zapada głęboko…szumiąc :) we krwi!   
    • Ojciec. Kopał kamienie w drodze do szkoły, trwała elektryfikacja wsi.   Pyskaty, ale praca w polu i silne ręce poskramiały górność myśli.   Człowiek lądował na księżycu, a grusza w ogrodzie wciąż rodziła owoce, nakrapiane wspomnieniem wojny.   Rekrut.   Potem ciężki plon od rana po zmierzch. Tam, gdzie dziś mruczą holenderskie kombajny.   Przerwana dekada. Brakło już oddechu dla ciągłych oklasków.   W końcu ja. I miasto. W nim dom z niczego wydobyty. Walka o cement, Jak synonim awansu    Układał szyny tam, gdzie teraz zarosła trawa. Pokolenie niepotrzebnych.   Wreszcie wycug u Niemca. Dobrowolny, choć z protekcji, przy maszynie.    Taki jest w końcu postęp.   Dziadek miał gorzej. On miał przymusowy, jako inwentarz domowy.   Ojciec kończy siedemdziesiąt lat.   A ja? Kim mądrzy Europejczycy mogłem zostać z taką metryką?  
    • @Migrena Informatyk mnie przeklnie. Dzisiaj rano budziłam go telefonem dwa razy, bo on śpi  do 12-tej w południe (no ja wiem - długo siedzi, to potem dłużej śpi)  To niech wycisza tel. Prawda?  Więc jak odebrał, to ja mu mówię - to mój komputer umiera, a ty śpisz? Przyjechał, zrobił, ale ja wiem? Na jak długo? 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ty to byś pewnie nauczył nawet pieska mówić ludzkim głosem :) A ja lubię pisać. Albo nie wiem, może to moja klawiatura lubi moje paluszki?  Chyba zaraziłam się od komputera, bo głupio gadam :p
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...