Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Walhalla


Straciłem drogę
W szeleście
Sypkiego piasku

Zagubiony
W odgłosach niesionych
Przez wiatr

Wypalony
Przez czerwoną
Kulę ognia

Upadłem

Słysząc
Ostatni krzyk
Sokoła

Spoglądając
Chmurom
W oczy

Zanuciłem
Ostatnią
Pieśń dzielnego

Skonałem

19.06.2003

[reedycja / poprawienie tagów html, 29.09.2004]

Opublikowano

chyba słusznie skojarzyło mi się z:
"Wiem, że wisiałem
na wiatrem odzianym drzewie
Przez dziewięć nocy
Oszczepm zraniony,
Odinowi fiarowany
Sam sobie samemu
Chlebem mnie nie karmiono,
ni napojem z rogu,
Wypatrywałem ku dołowi,
Przyjąłem runy- włając przyjąłem
Spadłem ptem stamtąd"

<<Pieśni Najwyższego, strofy 137-138, "Edda poetycka", w przekładzie i opracowaniu A.Załuskiej>>

nie chodzi o formę...tongue.gif

Opublikowano

W tym wypadku całkowicie zgadzam się z krytyką.
Nieco płytko z ekspresją i emocjami, bo o to mi w tym wierszu chodziło.

"lakoniczny opis zwyczajnego, głodnego, zmęczonego słońcem wędrowca"

smile.gif

Pozdrawiam ! ! !

Opublikowano

Ech Ty mój kochany zmęczony słońcem wędrowcze już Ci niosę calutki dzbanek .........mrożonej herbaty smile.gif świetnie gasi pragnienie, ożeźwi umysł ( i nie zgubisz już drogi) i oczywiście uchroni przed skonaniem!

P.S. mam nadzieję, że sie nie spóźniłam?!

Natalia

Opublikowano

..pewnie w koncu poproszona zostane o nie komentowanie Twojej tworczosci..
..ale poki co to ...hmm..
..to i tutaj ..szeptem wypowiem slow pare...
..
..Nie chadzaj tam..gdzie piasek sie spod nog wymyka..- to niebezpieczne....
..Nie sluchaj wiatru..jego jeszcze nikt nigdy nie dogonil-choc wola "zlap mnie"...
..Nie podchodz zbyt blisko do ognia..- on tylko na poczatku grzeje..pozniej palic zaczyna..
..Staraj sie nie upadac..bo ani sokol..ani chmury ..ani nawet piosenka ktora bedzie z Toba na ustach Twoich ...reki nie poda..- sa po prostu nieczule...
.....I....i nie konaj prosze...- badz tutaj ...chocby tylko dlatego ...ze...
..ze ja...tak bardzo lubie Cie sluchac....

....a teraz otulona marzeniami i smutkiem we lzach ukrytym..pojde...
..i poszla...
..pozostawiajac zapach ...hmm... ktorego sama nie potrafi okreslic ....

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Waldemar_Talar_Talar Twój wiersz ma charakter uniwersalny - brzmi jak opowieść, która świadczy o tym, że  przeszedłeś przez życiowe lekcje i wiesz o czym piszesz. Pozdrawiam. :)  
    • @FaLcorN W sumie to dobra filozofia - czasem trzeba po prostu płynąć i nie walczyć z każdą falą. Takie podejście czasem naprawdę ratuje zdrowie psychiczne. Jest tylko jedno ale - ale co, jeśli ta fala prowadzi prosto na skały? Czasem warto wiedzieć, dokąd płyniemy. :)))
    • @tie-break Nie w każdym moim wierszu muszę podawać konkretne przykłady. Bo każdy z osobna tworzy historię, która jest spójna. W każdym takim wierszu podmiotem jest tzw. "Legatus mortis", istota demoniczna która jeszcze jako człowiek była powołana jedynie do cierpienia a nie życia. Jest to byt uwięziony między światami ludzi a demonów. Posłaniec śmierci i jej wierny piewca. I u mnie nie jest tak że wszystko jest bez sensu. Sensem jest umysł i jego potęga. Poznanie prawd i dociekanie do nich nawet jeśli miałoby to skończyć się obłędem lub zagładą. Uczucia są zbędne, liche i kłamliwe. To potęga rozumu ma spełniać rolę wręcz omnipotencką. Celem jest pojęcie bezsensu istnienia w ludzkim wymiarze czasu.  A zarazem zachowanie trwania myśli po wieczność. To trochę jak w modernistycznym pojmowaniu "nadczłowieka", lecz nie w wyższości klasy inteligenckiej(choć to też jest ważne). U mnie "nadczłowiekiem" jest ten który wie, że wszystko jest prochem, próżnią zawładniętą przez fatum od którego nie ma ucieczki. Ten który umie urządzić się jednak w tej pustce i trwać w niej aż do smutnego końca. Mając nadzieję na życie wieczne w postaci nie cielesnej czy duchowej a tryumfie myśli.
    • @Mitylene Bardzo dziękuję! Przepiękny komentarz, jestem nim zachwycona. Pozdrawiam. 
    • @Migrena   Bardzo dziękuję! Czuję jak ciągle jesteś na tym portalu. Wspominają Twoje niezwykłe metafory i obrazy Ci, którzy tak bardzo nie  mogą znieść Twojej  wyobraźni, kreatywności i talentu. Ale ludzka zawiść była, jest i będzie. Pozdrawiam.  @Lenore Grey poems@Rafael Marius@Leszczym@antonia@Andrzej P. Zajączkowski@Simon Tracy Serdecznie dziękuję i pozdrawiam. :))) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...