Gdzie rdzewieją miecze: 2. Przed burzą

[Łukasz Jurczyk]

2. Przed burzą

 

1.

 

Nie było błyskawic.
Tak zwykle zaczyna się
koniec świata.

 

2.

 

W Macedonii król,
co mierzy ziemię
krokami żołnierzy.

 

3.

 

Grecja — stara dama,
wciąż maluje twarz,
choć już po uczcie.

 

4.

 

Ateny przemawiają.
Nikt ich nie słucha,
bo mówią wszyscy.

 

5.

 

Zrodzeni w chwale,
Tebańczycy teraz
tłuką garnki.

 

6.

 

Filip gra w kości.
A Grecy spierają się,
kto rzuca pierwszy.

 

7.

 

Z północy schodzą
nowi pasterze —
z włóczniami zamiast kijów.

 

8.

 

Nie będzie kroniki.
Bo kto chce słyszeć,
że to dopiero początek?

 

cdn.

[Leszczym]

@Łukasz Jurczyk Fajne i w fajnej formule słownej :)

[Łukasz Jurczyk]

@Leszczym Dziękuję za pozytywną opinię :) 

[Berenika97]

@Łukasz Jurczyk

Świetnie piszesz o schyłku klasycznej Grecji i nadejściu macedońskiej potęgi.

Wygląda to jak starożytne epigramy, ale z modernistyczną zwięzłością.

Pierwszy wers jest genialny - "Nie było błyskawic. Tak zwykle zaczyna się koniec świata." Koniec przychodzi nie z hukiem, lecz po cichu, niezauważenie.

"Bo kto chce słyszeć, że to dopiero początek?" — pesymizm historyczny w czystej postaci. Ludzie nie chcą kronik upadku, kiedy jeszcze trwa.

To poetycka lekcja o tym, jak cywilizacje umierają - nie w ogniu, lecz w rozproszeniu, sprzeczkach, negacji oczywistości. Bardzo aktualne.

I bardzo mi się podoba! :)