Na nic

[Nata_Kruk]

      

             Na nic

 

do mojego życia 
wpadło aż nadto zbiegów okoliczności 
większość to układane z precyzyją talie kart 
zbytek przysłonił wszystko asom
ich pasjanse w szczurzych norach 
przetaczają kolejne wagony złota 
warownie za fasadą z ołowiu

                         

w takich chwilach mam ochotę 
na przechadzkę z księżycem rozżalony 
gryzie sam siebie obijając się o konstelacje 
a gdyby tak z Oriona jedna maleńka 
prosto w moje dłonie 
rozświetliłabym cienie na szlaku

na górze od dawien dawna 
srebrzą się miliardy
na nic mi one

 

 

 listopad, 2025

[violetta]

@Nata_Kruk niebo gwieździste jest piękne w ciepłych krajach. W Grecji można wszystko dostrzec na niebie.

[KOBIETA]

@Nata_Kruk

 

może po to by rozświetlić światło źrenic? :) 

 

jest śliczny… rozżalony i gryzie…

 

pozdrawiam :) 

[Migrena]

@Nata_Kruk

 

Nata.

 

Twój wiersz to o utwór o deziluzji i poszukiwaniu osobistego znaczenia w świecie zdominowanym przez chciwość, fałsz i pozory.

 

 

policzyłem :)

 

srebrzy się około 200 miliardów gwiazd.

 

niech jedna z nich w Twoje dłonie......radość i szczęście Ci przyniesie ;)

 

 

[huzarc]

@Nata_Kruk

To bardzo przejmujący, a jednocześnie pięknie skondensowany wiersz. Jest mocny, esencjonalny wiersz, ale gęsty od znaczeń. Wypełnia go ciemną myśl, kiedy mówi się o świecie bez złudzeń, ale też bez krzyku, lecz z pozycji bolesnego dystansu ze, jak mroczny aforyzm. Dużo w nim prawdy o świecie i układów w jakich jest on zakleszczony.

[andrew]

@Nata_Kruk

...

a

a Kasjopeja czeka

tam nie tylko poświata

słońce jest

na kliknięcie smartfona  podobnie

można realizować sny

 

w każdej chwili wracamy

do ziemskiej codzienności

zatęskni szybko 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

@andrew zatęsknimy

[lena2_]

Pięknie, czasem wystarczy niewiele, jedna mała gwiazda a rozświetli drogę:):) serdecznosci Natko:)

[Wiechu J. K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_Kruk Nata, po prostu fascynująco to wygląda. Pozdrawiam :)

[Nata_Kruk]

@violetta... tak, byłam w Grecji i leżałam na plaży patrząc w niebo...

[Berenika97]

@Nata_Kruk

Poszukujesz sensu w chaosie - i robisz to świetnie!

Pierwsza zwrotka buduje niesamowite napięcie między bogactwem a poczuciem uwięzienia. To brzmi jak wyznanie kogoś, kto widzi, że materialny sukces lub społeczne uznanie to często tylko ołowiana zbroja, w której człowiek się dusi. Szukasz zrozumienia nie w ludziach, ale w czymś większym, co paradoksalnie też wydaje się cierpieć - Księżyc jest kimś równie poturbowanym jak Ty.

"Jedna maleńka z Oriona" - to piękna metafora tego, że nie potrzebujemy "wszystkiego" ani wielkich idei – potrzebujemy jednego małego powodu, jednej konkretnej nadziei, która pozwoli nam zrobić kolejny krok i „rozświetlić cienie na szlaku”.

Można mieć „wagony złota” i czuć się jak w norze, a ratunek upatrywać nie w wielkich systemach, ale w jednym, drobnym okruchu światła, który jest "nasz". Wyśmienity tekst!

 

[Nata_Kruk]

@KOBIETA... światło źrenic, to trzeba by naszym i nie tylko... polEtykom.. rozświetlić... :)

A księżyc... nadgryza sam siebie, ma własne fazy na nieboskłonie  i to jest piękne.

[A-typowa-b]

@Nata_Kruk szczególnie za te fragmenty, przesyłam polubienia. I pozdrawiam z zapomnienia ;)
 

"w takich chwilach mam ochotę 
na przechadzkę z księżycem rozżalony 
gryzie sam siebie obijając się o konstelacje 
a gdyby tak z Oriona jedna maleńka 
prosto w moje dłonie 
rozświetliłabym cienie na szlaku

na górze od dawien dawna 
srebrzą się miliardy
na nic mi one"

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

trudno jest znaleźć miejsce dla zwykłych, a może niezwykłych ludzi.

Świat zgłupiał, tj. jego część... ale dobro i tak zwycięży.. nie ma bata.. ;) jakim kosztem.? to jest pytanie bez odpowiedzi.

Cóż mi dodać... @huzarc... te układy są chore, po prostu, ale to także wynik bierności milionów ludzi.

Może się mylę... nie jestem ekspertem od tych spraw.