Atrament i krew

[Berenika97]

Słyszę tę pieśń, co płynie przez ulice,

jak rzeka bez nazwy.

Mówią nam, że granice to tylko kreski

na nietrwałym papierze,

atrament, co dawno wyblakł.

A jednak wciąż

kreślimy je na nowo.

Palcem na mapie,

czołgiem, słowem, ogniem.

I giną miliony,

gdy człowiek poprawia świat po swojemu.

A mapy kłamią.

Kolory bledną,

stolice wędrują.

Narody znikają

jak ślady na mokrym piasku.

I tylko On, zepchnięty

na margines każdej mapy,

Człowiek, którego nikt nie słucha.

Z przebitymi dłońmi,

z krwią, co wsiąkła w kamień,

wiedział, że świat to nie flagi

i nie doktryny,

nie hymny śpiewane na rozkaz.

Lecz to, co trwa,

gdy milkną słowa:

skała, woda, horyzont.

Obojętne, odwieczne,

a jednak to w nich jest światło,

które wraca w ciszy trzeciego dnia.

[Migrena]

@Berenika97

 

głównym przesłaniem wiersza jest krytyka ideologii i wojen oraz wskazanie na duchową, ponadczasową perspektywę.

jest to utwór pełen żalu, ale zakończony nutą nadziei płynącej z wiary w coś większego i trwalszego niż ludzka polityka.

wiersz jest głebokim medytowaniem nad kondycją ludzką, stawiającym pod znakiem zapytania sens konfliktu (Atrament vs. Krew) i wskazującym na wieczną perspektywę (Skała, Światło) jako jedyne źródło trwałej prawdy.

 

 

Nika.

 

nawet nie wiesz jaką przyjemność sprawia mi czytanie Twoich wierszy.

 

szukasz w nich prawd które wymykają się ludzkiej spostrzegawczości.

 

Twoje poetyckie medytacje wykraczają daleko poza utarte szlaki filozoficzne i otwierają bramy do nowych, głębokich przeżyć i doznań.

 

jestem Tobą oczarowany !!!!!!

[huzarc]

@Berenika97

To bardzo poruszający wiersz – nasuwający się jako modlitwa po epoce wojen i propagandy. Historia przesuwa granice kosztem ofiar, podczas gdy realny człowiek, zepchnięty na margines, pozostaje jako bolesnych choć niemy.

[Marek.zak1]

Prawdziwy niestety obraz. Ja to widzę jako odwieczną walkę dobra ze złem, a w wojnach religijnych,  z krzyżem i pieśniami na ustach, zginęło i zabito też niemało. 

Pozdrawiam

[lena2_]

Wszystko przemija, a to co cenne trwa...i zmartwychwstaje:):) Pięknie Bereniko,jak wszystkie Twoje wiersze:)

[andrew]

@Berenika97

...

granicą 

powinna być prawda 

zbyt lekko ją przekraczamy 

te na ziemi mapach ustalamy 

aby nie zniknął powód 

do zatargu 

gdy wszyscy będziemy idealni 

zniknie zapotrzebowanie 

na władzę 

póki co 

każdy się do niej garnie 

ale jest coraz lepiej 

droga mimo...

prowadzi do celu 

w dziewiętnastym wieku 

zwykli ludzie nie mieli głosu 

byli...

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97Ten wiersz jest jak spokojna, choć bolesna refleksja nad tym, że granice  fizyczne, polityczne, społeczne - często powstają kosztem ludzkiego życia i cierpienia. Jednocześnie widać w nim wrażliwość wobec człowieka i światło, które powraca

w ciszy, niezależnie od ludzkich sporów i krwi zapisanej atramentem na mapach.

[viola arvensis]

@Berenika97 bardzo wartościowe słowa. 

Nasz Pan jest na pewno z Ciebie dumny :)

Takich wierszy dziś potrzeba.