Funkcja Systemu

[huzarc]

Nie jestem bohaterem,

jestem funkcją systemu,

znakiem logicznym — tuż przed zerem,

za nawiasem, wbrew osądowi ostatecznemu.

 

Osądzam, jak potrafię, w tym szumie

kwantów rozsypanych w obrazy,

detali bez imienia, w rozrzedzonym tłumie,

gdzie trzeba wskazać winy i skazy.

 

I patrzę przez okno w sekundzie słabości,

Gdy oczy już bolą i światło w nich znika

Tam daleko, gdzie jeszcze czas z litości

Zlicza pod kreską myśli me, myśli cynika.

 

Edytowane 8 Listopada przez huzarc (wyświetl historię edycji)

[wierszyki]

 

 

 

 

Może jednak - gdyby to cynik - nie pogrywałby sobie z systemem ;-)

 

 

Ostatnio na YT oglądałam obie piosenkę "Deszcz jesienny" Staffa - całkiem zmyślnie opracowaną przez AI 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak to może mniej więcej by wyglądało.

 

Pzdr. :-)

[MIROSŁAW C.]

"Należenie do mniejszości, nawet jednoosobowej, nie czyni nikogo szaleńcem. Istnieje prawda i istnieje fałsz, lecz dopóki ktoś upiera się przy prawdzie, nawet wbrew całemu światu, pozostaje normalny". 

 

Jakoś mi to tutaj przypasowało :)

Pozdrawiam. 

[Robert Witold Gorzkowski]

@huzarc

I patrzę przez okno w sekundzie słabości,

Gdy oczy już bolą i światło w nich znika

Tam daleko, gdzie jeszcze czas z litości

Zlicza pod kreską myśli me, myśli cynika.

Super można czytać i czytać 

[Migrena]

@huzarc

 

made in huzarc.

 

wiersz wyrazisty i głęboki.

 

to gorzka jak piołun refleksja nad kosztem bycia małym trybikiem w maszynie społecznej lub intelektualnej.

 

poeta odnajduje swoją rolę w koniecznosci dokonywania trudnych osądów w świecie pełnym szumu.

 

finałowa scena przy oknie stanowi peknięcie liryczne, w którym wyczerpany cynik mierzy się   z własną moralnością.

 

litość natomiast  staje się ostatnim, pożądanym aktem miłosierdzia.

 

i to tyle mojego widzenia 

tego niezwykłego utworu.

 

 

 

 

 

[lena2_]

"I patrzę przez okno w sekundzie słabości,

Gdy oczy już bolą i światło w nich znika"...ten wers  zaprzecza wcześniejszej refleksji cynika, czyli każdy , nawet cynik musi się zmierzyć ze swoja prawdą:):)

[Berenika97]

@huzarcDla mnie to wiersz o samotności inteligencji - czuć w nim zmęczenie byciem tym, kim się jest – nie człowiekiem, ale "funkcją systemu", trybikiem w machinie analizy i oceny.

[tetu]

Podmiot, który staje twarzą w twarz ze sobą robi "rachunek sumienia" analizując każdy detal, a także rozważa sens istnienia jako funkcji systemowej, trybiku w maszynie. Odważnie.
Nie wiem dlaczego, ale gdzieś z tyłu głowy wykreował mi się obraz sztucznej inteligencji.  
To głęboki wiersz nad którym trzeba przystanąć. Lubię takie. Pozdrawiam.