W matowych piórach …

[KOBIETA]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W przeszklonej sali gra orkiestra

kryształ kruszeje rysą lustra,

za ciasny kostium drażni skórę 

maska na oczach, w głębi pustka.

 

Plastik neonów, sypkość pudru 

szampan rozlany strumieniami,

wypełniam dłonie fałszem złota 

posrebrzam usta cekinami. 

 

Tańcząc do rytmu oczekiwań 

w matowych piórach codzienności,

wewnętrznym żarem chcę być naga

z lekkością poczuć smak wolności.

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 6 godzin temu przez KOBIETA (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@KOBIETA

Ciekawy wiersz o alienacji, maskach społecznych i tęsknocie za autentycznością. Sprawnie posługuje językiem symbolizmu i buduje rytm wyważony, lekko falujący i podporządkowany obrazom. A w nich opisywany jest świat o wewnętrznym rozdźwięku między fasadą a prawdą o sobie.

[Deonix_]

Wszystko mi się w tym wierszu podoba, obrazy, metafory - klimatem nasuwa mi na myśl filmy

"Hallo, Szpicbródka" i "Lata 20., lata 30.". 

Przekaz również. 

Ale nie puenta, która brzmi jakoś sztucznie i nieoprawnie, w moim odczuciu. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ten ostatni wers nie daje mi spokoju. Wypadało by - lekkością pragnień smak wolności poczuć(!), poznać, itp. W każdym razie - brakuje tutaj jakiegoś czasownika, żeby utrzymać gramatyczny sens wypowiedzi. Bezpośrednie wstawienie go jednak zaburzy strukturę i melodię tego utworu, więc - moim zdaniem - należałoby tę końcówkę lekko przeredagować, tak aby wilk był syty a owca cała :) Od siebie zaproponuję - z lekkością poczuć smak wolności, lekko się unieść w swej wolności, z lekkością odczuć smak wolności, pragnieniem poczuć/odczuć smak wolności. Tyle na tę chwilę, jestem w stanie wymyślić, oczywiście możesz inaczej, starałam się zachować rytm, rym i znaczenie.  

Ale to tyle mojego marudzenia :)

 

Pozdrawiam 

 

Deo

[KOBIETA]

@Deonix_

 

Dziękuję, za zatrzymanie się ! Zgadzam się z Tobą, ostatni wers do poprawy :) pozdrawiam serdecznie :) Skorzystam z Twojej propozycji, mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko ! 

[Migrena]

@KOBIETA

 

wolność, muzyka, niebo gwiazdami złocone

i aksamitna skóra pięknej kobiety.

 

poezja to cudowny ptak "w matowych piórach".

 

super Dominiko :))))

 

 

[KOBIETA]

@Migrena

 

Dziękuję Migrenko :) moje pióra właśnie odzyskały blask i róż ;) 

W różowych piórach ...o tym będzie kolejny wiersz ! ;) 

[Migrena]

@KOBIETA

 

to ja cały......cały czekam niecierpliwie :)))))

[KOBIETA]

@Migrena

 

;)))) Migrenka w różowych piórach :))) 

[Berenika97]

@KOBIETA

To piękny i przejmujący wiersz o autentyczności uwięzionej w świecie pozorów.

Uchwyciłaś ten bolesny rozdźwięk między tym, kim jesteśmy naprawdę, a rolą, którą musimy odgrywać.

Pozdrawiam. 

[tie-break]

@KOBIETAWszyscy nosimy maski i przebrania, bo nagość wymaga odwagi; pokory i jednocześnie niezachwianego poczucia własnej godności i szacunku do siebie samego.

Pomyślałam też o rzeczywistości wirtualnej, w której coraz bardziej intensywnie funkcjonujemy.Świat online bardzo faworyzuje maskaradę, nagość bywa w tym środowisku niebezpieczna, a z drugiej strony nie musimy zmierzać się z niewygodną prawdą o nas samych w umownej przestrzeni, gdzie nikt nie jest do końca prawdziwy.

[lena2_]

No właśnie, wolność jest w nas , tylko tak trudno ja uwolnić spod tych masek...świetny wiersz:):)