Acces

[Annna2]

 

Szukam cię w jaśminowych kwiatach,
rozgrzanych słońcem wczesnego lata,
kolorach jak nie z tego świata,
tańczących tu chabrach i makach.

W smug jutrzni miazmatach
jezior tafli ażurowa krata,
Ptasi witraż drzewa splata,
reliefu rzęs sosny kantatach

Sznur chmur jak białe pieluchy,
smutki ukryją w leśnym poszumie,
utulą dłonie- tak dla otuchy.

Czy wietrzny pielgrzym to zrozumie?
Obłoki mają dziś z błękitu okruchy,
niwa bezkresna lnem szyć nie umie.

[Migrena]

@Annna2

 

to zachwycająca kantata do natury, która hipnotyzuje plastycznością obrazów, od "ptasiego witrażu" po "białe pieluchy" chmur. 

 

w mistrzowskich metaforach, odkrywasz subtelnie, że największą otuchę i zarazem największą tajemnicę kryje się w harmonii świata, który nie musi rozumieć, by pięknie istnieć.

 

pięknie Aniu ten wiersz napisałaś !!!

 

 

[Robert Witold Gorzkowski]

@Annna2  zwróciłem uwagę na te same przenośnie co Migrena a z mojej strony jeszcze dodam brzmi jak pieśń Maryjna, jakby milion Putt dęło w srebrne trąbki, jakby niebo się otworzyło i spłynął na nas promień łaski, to tylko Ania może stworzyć. Pięknie

[Annna2]

@Migrena  atam pięknie, ale dziękuję.

Jacek, czasami przyroda nas nie tylko zachwyca, ale i zadziwia, bo nawet w tych miejscach gdzie wydawałoby się nie

 

 

@Robert Witold Gorzkowski atam. Dziękuję.

Tak Maryja jest mi bliska bardzo. Dzięki Robert

[huzarc]

@Annna2

Twój wiersz ma w sobie prawdziwą czułość dla natury i to się wyraźnie czuje już od pierwszych wersów. Mówisz o tęsknocie w sposób delikatny i pięknie zakorzeniony w świecie roślin, barw i światła. To bardzo poetycka perspektywa.

[Annna2]

@Simon Tracy dziękuję

[andrew]

@Annna2

Ładnie 

Lato jeszcze w nas mieszka. 

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego popołudnia 

[violetta]

Piękny wiersz, tęsknię za takim słodkim życiem:) zazdroszczę mieszkania na północy:)

[Alicja_Wysocka]

@Annna2 Też szukam i Aniu, i znajduję odpowiedź, że to wszystko przecież dla nas :)

[Annna2]

@andrew dziękuję

 

@violetta dziękuję

 

@Alicja_Wysocka dziękuję

 

@Wochen, @Andrzej P. Zajączkowski dziękuję

[Berenika97]

@Annna2

Twój wiersz jest jak spacer po impresjonistycznym obrazie - pełen światła, koloru, ruchu. Chcesz znaleźć kogoś w pięknie świata, jakby natura mogła stać się szyfrem, kodem prowadzącym do utraconej obecności.

Urzeka mnie bogactwo obrazów: "ptasi witraż", "reliefu rzęs sosny kantaty", "sznur chmur jak białe pieluchy". Jakby nadmiar piękna miał zagłuszyć ból, a przecież ból ten wciąż przebija w pytaniu - "Czy wietrzny pielgrzym to zrozumie?"

Piękna jest ta melancholijna końcówka - "niwa bezkresna lnem szyć nie umie". Jest w tym pogodzenie - że nawet natura, tak hojna w pięknie, nie może zszyć tego, co rozdarła strata. Piękny!

[Annna2]

@Berenika97  dziękuję bardzo

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... czy wietrzny pielgrzym to zrozumie... Oby Anno.. wyłuskałam fragmencik, który bardzo mi, bo jest w nim otucha.

Pozdrawiam.