Lula

[Annna2]

- Julce(Luli) i Oli.

 

 

 

Jednym pociągnięciem niczym Picasso
potrafi namalować wszystko, jak kawy espresso.
Od lewej do prawej krawędzi kartki,
kręcąc paluszkiem młynka,
w środkowej części zręcznym zawijasem,
powstają esy - floresy radosnym hurtem.

Pomysłowością dorównuje Banksiemu,
pozorny chaos jak u Basquiata.
Farbki i chlust wszystkie tęcze świata.

Zielony czerwienią nęci zapachem,
oazy kwiecistej wabiąc kolorem.
Bratki, maki, bzy i rumianek,
są jak motyli cały wianek.

Stokrotko, co jesienią zakwitasz wiosną,
Olu i Lulo - aż serca wciąż rosną.

[andrew]

@Annna2

...

kolory dzieci słuchają

w ich duszy powstają  🏵

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

[Berenika97]

@Annna2

Ten wiersz ma w sobie tyle czułości i zachwytu, że aż się uśmiechnęłam!

To jest wiersz-portret pełen miłości. Ta perspektywa dorosłego, który widzi w dziecięcych bazgrołach wielką sztukę – to jest piękne.

"Stokrotko, co jesienią zakwitasz wiosną" – piękny wers, pełen nadziei. A to zakończenie z imionami (Ola i Lula) – serce rośnie naprawdę, bo czuć, że to nie tylko o rysowaniu, ale o tym, jak dzieci sprawiają, że świat znów ma wszystkie kolory.

[Maciek.J]

@Annna2 czasem najmniejsi z naszych najbliższych dają nam najwięcej radości

bo dzieci zawsze są niewinne i serca malutkie mają ogromne

[Annna2]

@Berenika97 One niedługo mają urodziny, 5 i 6 lat.

pięknie napisane, dziękuję

 

 

@andrew tak

dziękuję

 

 

@Maciek.J- tak

i tyle życia przed nimi.