jestem

[MIROSŁAW C.]

 

w mchu zieleni 

kruchość 

księżycem osrebrzona 

drży w kroplach rosy

 

między konarami

starych buków 

i świerków

zastygłem w bezruchu

 

nie zauważyłem 

kiedy ptaki

zbudowały sobie 

na mnie gniazda

 

stoję i słucham 

porannych treli a konsumpcję 

sprowadziłem

do poziomu korzeni

 

całe życie szukałem kodu

w prostym przekazie

nie zdołałem 

przyznać się do miłości

 

wiatr 

przenosi moje liście

do miejsc

których nie ma 

 

 

(Lifting 2025)

 

 

[FaLcorN]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo na tak, pozdrawiam!

[MIROSŁAW C.]

@FaLcorN

Dziękuję bardzo, pozdrawiam. 

[Migrena]

@MIROSŁAW C.

 

Twój wiersz jest głębokim aktem żalu i refleksji nad tym, jak emocjonalne zaniechania prowadzą do poczucia pustki i ostatecznej ulotności istnienia.

Napisany wspaniale.

Podoba mi się :)

[viola arvensis]

@MIROSŁAW C. brzmi jakby znajomo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Gosława]

Bardzo ładny wiersz Mirosławie 

Pozdrawiam serdecznie

[Annna2]

@MIROSŁAW C.  Całe życie szukamy kodu,

poszukują go naukowcy, znają go dzieci.

Bo być może nie trzeba gmatwać.

A pierwsza strofa urzeka.

w mchu zieleni 

kruchość 

księżycem osrebrzona 

drży w kroplach rosy

[huzarc]

@MIROSŁAW C.

To wiersz, który uczy ciszy.

Nie moralizuje, nie oskarża, nie ucieka w pustą refleksję — po prostu jest, jak drzewo, które trwa, aż jego korzenie uczą się słuchać ziemi.

Ma w sobie mądrość zmęczenia, nie rezygnacji — jakby pisał go ktoś, kto wiele widział, a teraz pragnie tylko oddechu, prostoty, miłości w jej najcichszej formie.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - lubię takie klimaty w wierszach - 

                                                                           Pzdr.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mirek.. ładnie, lirycznie i.. nostalgicznie, bo to także tęsknota za...

Te gniazda super.!!! ciekawe ile się zmieściło.?.. :)

[wierszyki]

Trochę jak przestroga. Znaki drogowe też tak sobie stoją, ostrzegawcze, informacyjne.

Każdy kimś jest na końcu. 

Niech martwią się ci, którzy sprzedali swe dusze.

Ładny wiersz pzdr

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[MIROSŁAW C.]

I na bazie tych wszystkich spostrzeżeń

można ulepić

minimum jeden wiersz...

Dziękuję bardzo, pozdrawiam. 

[Berenika97]

@MIROSŁAW C. Napisałeś coś przejmującego – tekst o przemianie w drzewo, która jest jednocześnie ucieczką i poddaniem się, porażką i wyzwoleniem.