Mistrz

[Berenika97]

W zaułku Świętego Tomasza,
gdzie „Camelot” kusi gęstą czekoladą,
siedział "król" przy okrągłym stoliku,
na dębowym, twardym tronie.

Srebrne włosy opadały na czoło,
jakby same chciały dodać powagi.
W zmarszczkach migotało światło —
reflektor spóźnionej sławy.

Przed nim — pusta filiżanka.
A jednak pił z niej gorycz wspomnień.
Spojrzał na mnie oczami chłopca,
który dawno zjadł ostatnie ciastko.

Wtedy dostrzegł swoje wiersze w moich dłoniach

i cofnął się nagle do dni i nocy,

gdy słowa rodziły się w gorączce

a każdy wers był okrętem,

który miał nigdy nie zatonąć.

Przez sekundę był młody i nieśmiertelny,

potem westchnął teatralnie:
„A miałem umrzeć, nim starość mnie znajdzie.”

Złożył autograf z miną,
jakby sprzedawał bilet do własnej biografii.

Uśmiechnął się naprawdę —
nie jak aktor, lecz jak człowiek,
który właśnie wygrał małą bitwę z czasem.

 

*"Camelot" - krakowska kawiarnia

 

 

[andrew]

@Berenika97

Ślicznie 

Tak łatwo gubimy siebie, zapominamy wczoraj, wciąż nastawiając ręce na nowe...Bogactwo jest w nas, nawet jak lekko przykurzone...

...

nie cofniesz czasu 

ale możesz go minąć 

 

zrób to 

wyprzedź 

nawet jak obojętnie 

spoglada słońce 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

 

[Migrena]

@Berenika97

Bereniko.

Twój pięknie napisany wiersz to lapidarny portret przemijania i mocy sztuki, pokazujący, jak na chwilę, w blasku wierszy, stary poeta w kawiarni "Camelot" może wygrać bitwę z czasem  odzyskując młodosć i nieśmiertelność utraconą w goryczy własnych  wspomnień.

Smaczny :)

 

[Annna2]

@Berenika97  jak pieśń religijna  liturgiczna, niemalże chorał gregoriański,

człowiek świadomy swego wieku, czasu, cierpienia, człowiek.

[Robert Witold Gorzkowski]

@Berenika97 zatęskniłem za tymi kawiarniami gdzie kiedyś się spotykano na filozoficzne pogawędki. Dzisiaj w dobie wirtualnych spotkań to co duchowe i i rzeczywiste ucieka stając się mgłą w której błądzimy nie mogąc poczuć ducha prawdziwego człowieka.

[Alicja_Wysocka]

@Berenika97Jak mała kino-poetycka scena:

pełena detali, a zarazem intymna. Czuję w nim czas i pamięć, spowolnienie chwil, kiedy historia człowieka staje się namacalna. Kraków cofa mnie w czasie i to ma swój niepowtarzalny urok :)