kolejny klucz wiolinowy

[Pan Ropuch]

na mojej pięciolinii
jesteś szafarzem kustoszem
szeptów jęków i westchnień
pozwalam tobie się rozgościć

 

dopóki dopóty zechcesz
tylko tkwić i wielbić

 

dziś przyszedł pas w samozatraceniu
pozwolę tobie żyć samodzielnie
lecz zrozum że nie wybrzmisz
odpuszczasz oczka szczęście

 

muzyką mą uwiodę
kolejny klucz wiolinowy 

 

 

 

[sam_i_swoi]

@Pan RopuchDziękuję za melodyjny wierszyk, taki w sam raz na poranek i pomysł - spacer do zamku albo na zamek, Ach kolejność odwrotna - dopóty
Miłego dnia :) 

[huzarc]

@Pan Ropuch

Ten wiersz robi wrażenie intymnego zapisu, jakby fragmentu pamiętnika serca. Metafora muzyki – pięciolinii, klucza wiolinowego – nadaje mu ton niezwykle subtelny. Autor traktuje drugą osobę jak dyrygenta własnych emocji, kustosza westchnień, ale też nie ukrywa napięcia między oddaniem a potrzebą wolności. Pozdrawiam.

[Berenika97]

@Pan Ropuch

Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę.

Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.

 

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Pan Ropuch... Ropuchu, powieliłam... @huzarc... mam nadzieję, że nie będziesz tłuc za to... ;)

[Pan Ropuch]

@sam_i_swoi @Berenika97 @Nata_Kruk @huzarc @Adam Zębala @Jacek_Suchowicz Dziękuję całej szóstce Wspaniałych Poetów za ślad pod tym wierszem. 

 

do usług

ropuszy

[Annna2]

@Pan Ropuch  ciekawy wiersz- 

ale pozwolę się  zapytać o to 

pozwalam tobie się rozgościć

 

dopóki dopóty zechcesz
tylko tkwić i wielbić.

 

A jak przestanie wielbić to co? hmmmmmmm

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 2 godziny temu przez Annna2 (wyświetl historię edycji)

[Pan Ropuch]

@Annna2 No właśnie co??? Hahaha uchylę trochę rąbka tajemnicy choć muszę przyznać, że raz nawet przeczytałem ten wiersz z perspektywy - autor=podmiot liryczny i chyba bardziej narcystycznego utworu nie mógłbym sobie wyobrazić :) :) :) 

 

Wracając do rąbka ludzka natura jest różna i często popada w przeróżne ekstrema wyobraźmy sobie osobę-która może być krupierem przy stole i jego głównym graczem albo pięciolinią i ową na niej muzyką, niestety w takim przypadku nawet jak chcesz odejść albo poniewczasie  przejrzysz na oczy i przestaniesz wielbić to i tak zostanie to odebrane jako czyjeś przyzwolenie i skwitowane: "chyba nie rozumiesz ile w tym momencie tracisz" :) 

[Annna2]

@Pan Ropuch no, zgadzam się- z punktu widzenia czytacza- wiersz  brzmi narcystycznie

i dlatego było- hmmmmm