Tętni_ak

[Nata_Kruk]

                 

                       Tętni_ak

 

 

loteria - pomimo tego - we mnie spokój 
że też rzekom bagiennieją brzegi
nurt czasem zwalnia to znów przyspiesza
zależy - jak utkane dorzecze w głowie -                              
nie w jeden dzień bo czymże jest doba 
dwadzieścia cztery godziny porozdzielane
lub zwarte jak jądro supernowej - jednak

 

dwadzieścia cztery lata już potrafią

 

 

 wrzesień, 2025

 

 

[huzarc]

@Nata_Kruk

To miniatura, która działa swoją prostotą i kontrastem – łączy ulotność jednego dnia z ciężarem lat i wielkością kosmosu. Ma w sobie spokojną mądrość, jakby autor patrzył na czas z dystansu większego niż codzienność. Pozdrawiam:)

[Nata_Kruk]

@huzarc... dygam z wdzięczności, za taki komentarz. Dziękuję.

[andrew]

@Nata_Kruk

...

myśli

dotykają wczoraj dziś jutro 

 

otwierają drzwi

do innego wymiaru 

 

tam spotkania 

drugiego stopnia 

 

także nic nie wyjaśniają 

jesteśmy śladem 

...

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego wieczoru 

 

[Marek.zak1]

Tętniak kojarzy mi się z podstępną, bardzo trudną do wykrycia chorobą, która zakończyła życie kilku znanych mi osób. Pozdrawiam

[Berenika97]

@Nata_Kruk

Dla mnie Twój wiersz jest wierszem filozoficznym, który pod pretekstem medycznego terminu, wyzwala refleksje nad życiem, czasem i świadomością naszej śmiertelności. Tytuł jest bardzo ważny, bo można go odczytać różnie. Jako określenie medyczne, które w każdej chwili może przynieść śmierć, a więc symbolizuje kruchość życia. A zapis z rozbiciem to tętno czyli życie i jego przepływ.

Czyli życie (tętno) jest ciągle zagrożone (tętniak). Dlatego jest ono loterią, ale Ty jesteś spokojna i świadoma. Piękna jest metafora rzeki - symbolu życia, upływającego czasu i krwiobiegu. I kosmiczna, niezwykle filozoficzna refleksja nad miarą czasu. To suma przeżytych lat nadaje ostateczny sens. Trochę się rozpisałam, bo kilka lat temu ktoś z rodziny odszedł w ten sposób. Bardzo poruszył mnie Twój wiersz. Pozdrawiam. 

[Jacek_Suchowicz]

@Nata_Kruk

ładnie 

 

o naszym końcu ktoś przypomina

najczęściej jest to jakiś skorupiak

a my żyjemy dobro czynimy

nie pozwalając już innym upaść

 

jesteśmy nurtem który przyśpiesza

lub czasem zwalnia by zebrać siły

brzegi bagienne - już nie ten etap

bardziej stabilni cisi i mili

 

a lata lecą niepostrzeżenie 

ostatnie przyjdzie nasze zadanie

tu zostaniem wspomnieniem echem

tam na nas czeka powitanie

:)))

[Nata_Kruk]

@andrew... jak najbardziej, jesteśmy tylko.. śladem.. we wszechbycie. Dziękuję za słowa.

@Marek.zak1... tak.. tętniak.. tym jest i bardzo często, niestety, wykrywany jest przypadkowo,

przy okazji innych badań. Dzięki za słowa.

[Alicja_Wysocka]

@Nata_Kruk Spory przeskok czasowy, prawie jak dzień do wieczności, szczególnie jeśli zdajemy już sobie sprawę w jakim strumieniu żyjemy.

Spora wartość wiersza jest w tym kontrakcie między mikrokosmosem (dzień, doba) a makrokosmosem (lata, dorzecze w głowie)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Berenika97... nie mogłam nie zacytować Twojej wypowiedzi, bo tak, zostanie na pewno na pamiątkę... :)

Niektóre słowa można czytać dwojako, jeśli rozdzielone, Ty odczytałaś tytuł perfekcyjnie, a Twoja analiza tej niedługiej treści jest znakomita, a że dłuższa, jak sam wiersz... :) doceniam i stokrotnie dziękuję.
To niekłamana radość, ale i uzananie dla Twojego komentarza, bowiem weszłaś głębiej w zapisane słowa.
Rzeka.. tak, to smybol życia - układ kriwonośny - to też życie, w którym nurt (ciśnienie) zwalnia, lub przyspiesza.
Dodam jeszcze, że lubię nie za długie treści i tak "upycham" słowa, żeby miały chociaż 'parę ramion'.
Jeszcze raz dziękuję. Pozdrawiam także... :)
 

 

 

Jacku... śliczny i wymowny jest Twój wierszowany komentarz. Dziękuję Ci bardzo.

 

stabilność zwoła niejednego,
co wichrzy nurty chcące żyć.
im ciągle mało - a chcą chleba,
tak jak spokoju żeby śnić.

 

im, może innym - przyjdzie dzień,
badanie zmieni życia bieg,
czy zrozumieją - ważnym jest,
ażeby w porę pojąć - treść...

 

że życie - cudem - naszym jest

 

 

Pozdrawiam.... :)
 

[Annna2]

@Nata_Kruk Niedawno ktoś kogo znam zmarł tętniaka aorty,

a tyle było jeszcze życia przed nią.

Życie jest jednak okrutne i nieprzewidywalne

[viola arvensis]

@Nata_Kruk jakby ciężar lat i doby, w sumie nic a jednak. Ciężkawy wiersz i do rzeczy...

Z pozdrowieniami.

[Nata_Kruk]

@Alicja_Wysocka... Ala, fajnie, że znalazłaś jakąś wartość słów,  w kontraście... dziękuję.

 

@Annna2... Anno, masz rację, życie bywa nieprzewidywalne, dlatego cieszmy się każdym mijającym dniem. Dzięki.

 

@viola arvensis... 'ciężar' doby może być przygniatający, o latach nie wspomnę... a to nie takie znowu "nic"... ;) Ciężkawy... bo na granicy (bytu) tu i tam.

Miło, że zostawiłaś kilka słów. Dziękuję

 

Drogie Panie.. zostawiam pozdrowienie.. :)

 

 

@Wochen... @lena2_... @Waldemar_Talar_Talar... dziękuję Wam.

Edytowane 15 godzin temu przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_Kruk Dziwny jest ten świat jak śpiewał niezapomniany Czesław Niemen. Choroby to przedsionek do śmierci i rzeczywiście to jest jak loteria, ponieważ jedni żyją długo inni natomiast zaraz po urodzeniu opuszczają ten świat. 

 

 

[Nata_Kruk]

Tak Wiesławie, choroby to przedsionek śmierci... niech odchodzą starszukowie i niech...w spokoju.

Za Niemena.. :) kocham to wykonanie. Dziękuję.

[Wochen]

@Nata_Kruk doceniam 

[Migrena]

@Nata_Kruk

Nata.

Wewnętrzne dorzecze umysłu nadaje rytm chaotycznej loterii życia, w której czas mierzony dobami jest iskrą, a czas mierzony latami – trwałym pulsem bytu.

Tak to sobie odczytałem :)

Serdeczności :)